Οι τέσσερις άσσοι της ΕΕ για να “φρονιμέψει” τον Ερντογάν

«Ο πρόεδρος της Τουρκίας Ταγίπ Ερντογάν δήλωσε στο τηλεοπτικό δίκτυο CBS News ότι η κυβέρνησή του σκοπεύει να αψηφήσει τις ΗΠΑ και να προχωρήσει στην αγορά και δεύτερου αντιαεροπορικού συστήματος S-400 από τη Μόσχα, σύμφωνα με το CBS News», διαβάζουμε.

Αυτό θα συνιστά, μετά τη μείζονα γεωπολιτική γκάφα της Ουάσιγκτον στο Αφγανιστάν, μετά την πολιτική αλητεία έναντι των Ευρωπαίων συμμάχων με την τριμερή συμμαχία στον Ειρηνικό (AUKUS), μια ακόμη ήττα των ΗΠΑ στη διεθνή διπλωματική σκακιέρα. Εάν ισχύσει τελικώς αυτή η εκβιαστική απειλή προς την Αμερική, δεν είναι μόνο το διεθνές κύρος της Ουάσιγκτον που θα δεχθεί μία ακόμη υποβάθμιση, αλλά αποτελεί και μία ευθεία βολή στη νατοϊκή συνοχή που θέτει το ζήτημα κατά πόσο η Τουρκία μπορεί να παραμείνει στη Συμμαχία.

Φυσικά θέτει σε άλλο επίπεδο και τις σχέσεις της ΕΕ με την Τουρκία. Η Τουρκία, για όσους δεν θέλουν να κρύβονται πίσω από το δάκτυλό τους, αποτελεί κρίσιμη γεωπολιτική απειλή για την Ευρώπη και τη Δύση ευρύτερα, αλλά και για τον Αραβικό Κόσμο. Ούτως ή άλλως, η Τουρκία έχει ξεφύγει και έχει χαθεί οριστικά για τη Δύση, ανεξάρτητα από το εάν κάποια στιγμή ο Ερντογάν φύγει από την ηγεσία της. Όμως, η Ευρώπη έχει τέσσερις άσσους στα χέρια της για να “φρονιμέψει” την Τουρκία:

Πρώτον, το Κυπριακό, όπου η Τουρκία κατέχει στρατιωτικά τμήμα χώρας μέλους της. Η ΕΕ έχει καθήκον να ελευθερώσει τα Κατεχόμενα και τους Τουρκοκύπριους από τον ζυγό της Άγκυρας και να διαπραγματευτεί την οριστική αποχώρηση των Άγγλων. Η βάση μπορεί να γίνει νατοϊκή ή ακόμη καλύτερα βάση του θρυλούμενου Ευρωστρατού.

Δεύτερον, το casus belli της Τουρκίας κατά της Ελλάδας. Η ΕΕ πρέπει να στηρίξει την επέκταση των ελληνικών χωρικών υδάτων στα 12 μίλια σε όλη της την επικράτεια.

Τρίτον, το μεταναστευτικό όπου πρέπει να ελέγχει διεξοδικά κάθε ευρώ που δαπανά στο πλαίσιο της χρηματικής βοήθειας της Τουρκίας, ενώ ταυτόχρονα η FRONTEX πρέπει να ενισχυθεί με ευρωπαϊκά πολεμικά πλοία σε μόνιμη βάση υπό ελληνική διοίκηση.

Τέταρτον, η προβληματικότητα της τουρκικής οικονομίας αποτελεί καλό πεδίο πίεσης.

Η Ελλάδα οφείλει να πρωτοστατεί, να ενημερώνει σε βάθος και να απαιτεί από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ.