Όταν ΗΠΑ και Ρωσία ψηφίζουν μαζί στον ΟΗΕ!

Έπρεπε, λοιπόν, να έλθει για δεύτερη θητεία ο Ντόναλντ Τραμπ για να υπάρξει η «κανονικότητα» στο γνωστό δόγμα της επιβολής διά της ισχύος, με προδήλως υποβαθμισμένα τη διπλωματία και τα πολιτικά εργαλεία. Υπενθυμίζεται ότι το λεγόμενο δυτικό στρατόπεδο, με πρώτες τις ΗΠΑ, έσπρωξαν ένα πόλεμο μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας. Αυτό, βέβαια, δεν αναιρεί τις μεγάλες ευθύνες της εισβάλουσας χώρας, της Ρωσίας, η οποία έχει καταστεί κατοχική δύναμη. Τα όσα συνέβησαν προ τριετίας, έδωσαν ευκαιρίες για διαμόρφωση νέων προσεγγίσεων στην αντιπαράθεση. Ούτε των δυτικών τους βγήκε ο σχεδιασμός, ούτε και της Μόσχας.

Και τώρα; Οι ΗΠΑ ψηφίζουν μαζί με τη Ρωσία (και με Ισραήλ, Ουγγαρία κ.ά), έχοντας απέναντι την Ευρωπαϊκή Ένωση. Με τη συμπλήρωση τριών χρόνων από της έναρξης της ρωσικής εισβολής, το ψήφισμα αλληλεγγύης δεν ήταν ως αναμενόταν καθολικό, αλλά το νέο διαμορφωμένο μπλοκ καταψήφισε το σχέδιο απόφασης Ουκρανίας και Ευρωπαίων, που καταδίκαζε την κατάλυση της ουκρανικής κυριαρχίας και ζητούσε την άμεση αποχώρηση των ρωσικών στρατευμάτων.

Επί της ουσίας δεν αλλάζει οτιδήποτε. Δίνει, όμως, στίγμα για το τι μέλλει γενέσθαι στο ζήτημα αυτό. Βρίσκεται ήδη υπό πίεση το Κίεβο. Και εκεί που όλοι, Ουκρανία και δυτικοί, δεν ήθελαν να ακούσουν, για παράδειγμα, για εκχώρηση εδαφών και κυριαρχίας στη Ρωσία, τώρα είναι «ο ρεαλιστικός στόχος». Τουλάχιστον οι ΗΠΑ φαίνεται να το λένε ήδη, ενώ οι Ευρωπαίοι, που πλήρωσαν και πληρώνουν τον λογαριασμό από τον πόλεμο, φαίνεται πως –φευ- θα το… χωνέψουν. Προέχει, λέγεται, ο τερματισμός του πολέμου. Σωστά, καθώς αυτό θα τερματίσει την απώλεια ανθρώπινων ζωών και την καταστροφή της χώρας. Αλλά το κόστος ποιος θα το πληρώσει; Η υπό κατοχή χώρα;

Οι Ευρωπαίοι, όπως επανέλαβε και ο Μακρόν ενώπιον του Τραμπ στο Λευκό Οίκο, έχουν πρόθεση να στείλουν στρατεύματα στην Ουκρανία για να διασφαλίσουν την εφαρμογή της συμφωνίας που θα προκύψει. Το επανέλαβε δυνατά για να το ξανακούσει ο Τραμπ μήπως και στείλει και στρατιώτες των ΗΠΑ εκεί. Δεν «τσίμπησε», χαρακτήρισε «καλή την ιδέα», την οποία κουβέντιασε, όπως προκύπτει και με τον Πούτιν.

Η Κύπρος έχει πικρή πείρα από ψηφίσματα

Εμείς εδώ στην Κύπρο γνωρίζουμε περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο, ότι τα ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας, της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών, δεν έχουν δεσμευτική ισχύ. Συνιστούν εν πολλοίς ένα μήνυμα και ένα εργαλείο, το οποίο χρησιμοποιείται ενίοτε σε διπλωματικές προσπάθειες. Μέχρι εκεί. Από το 1974 και εντεύθεν έχουν εκδοθεί πολλά ψηφίσματα για το Κυπριακό, πλην όμως παραμένουν στα αζήτητα επειδή η κατοχική πλευρά, που έχει και τη δύναμη, αρνείται να τα υλοποιήσει.

Τα ψηφίσματα δεν έχουν τη βαρύτητα που θα έπρεπε. Δεν παράγουν όφελος υπέρ του αδικημένου, ούτε και έχει κόστος ο δράστης, ο εισβολέας και κατακτητής. Στην περίπτωση της Κύπρου ακόμη και η επίκληση των ψηφισμάτων γίνεται κατά το δοκούν. Γίνεται επίκληση όσων ψηφισμάτων θεωρείται ότι μπορούν να… στριμώξουν τη Λευκωσία. Σπάνια, όμως, γίνεται αναφορά, για παράδειγμα, στο 550 και το 551. Αλλά αυτά είναι λεπτομέρειες, καθώς όπως έχει αναφερθεί τα ψηφίσματα δεν είναι δεσμευτικά και δεν υλοποιούνται.

Την ίδια ώρα, μέσα στη γενική αξιολόγηση του διεθνούς περιβάλλοντος, την εν εξελίξει ανακατανομή ισχύος, δεν μπορεί κανείς να αφήσει εκτός την κατοχική Τουρκία. Ο Ερντογάν όταν αισθάνεται αναβαθμισμένος λειτουργεί ισοπεδωτικά και ετσιθελικά. Με αλαζονικό τρόπο έχει δηλώσει πως «μόνο η Τουρκία μπορεί να δώσει την Ευρωπαϊκή Ένωση από το αδιέξοδο στο οποίο έχει περιέλθει στην οικονομία, την άμυνα, την πολιτική και το διεθνές κύρος». Ο μάγος έχει τη συνταγή σωτηρίας. Θα σώσει την Ε.Ε. όπως σώζει τους υπηκόους του, τους Σύριους, τους Λίβυους, τους Τουρκοκύπριους.