Ούτε το θράσος του Τσαβούσογλου δεν ξυπνάει τον άξονα Αθήνα-Λευκωσία
06/10/2019
Ο υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας, Μεβλούτ Τσαβούσογλου, γνωστός και ως φίλος του γενικού γραμματέα του ΑΚΕΛ, Άντρου Κυπριανού, δεν σταματά να μας εκπλήσσει. Την ίδια στιγμή, καλό μας κάνει, διότι μας δείχνει το πραγματικό πρόσωπο της κατοχικής δύναμης. Όλο και περισσότερο μας αποδεικνύει πως θα συμπεριφέρεται στους πολίτες της Κύπρου εάν -ο μη γένοιτο- επιβληθεί μία φιλοτουρκική λύση, σαν όλες αυτές που συζητούνται στο προσκήνιο και το παρασκήνιο: Και αναφέρομαι στην διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία, στα δύο κράτη, στη διχοτόμηση και στη συνομοσπονδία.
Όλες αυτές οι διευθετήσεις, όλες ανεξαιρέτως, εξυπηρετούν τα στρατηγικά σχέδια της κατοχικής δύναμης και είναι κάθετα αντίθετες με τα καλώς εννοούμενα συμφέροντα των πολιτών του νησιού, Ελληνοκύπριους και Τουρκοκύπριους. Την Τρίτη ξεπέρασε και τον …καλύτερο εαυτό του ο κ. Τσαβούσογλου, ο οποίος καθύβρισε τον πρόεδρο της Γαλλίας, επειδή είπε το απλό και το αυτονόητο: Ο Εμανουέλ Μακρόν ζήτησε να μην ενδώσει η Ευρώπη στους εκβιασμούς της Τουρκίας.
Υπάρχει ηγέτης ή έστω ένας πολίτης της ΕΕ, που δεν σκέφτεται με τον ίδιο τρόπο; Και μέχρι πότε κοτζάμ Ευρώπη των 400 εκατομμυρίων θα δέχεται τις απειλές και το «μπούλινγκ» του ισλαμιστή προέδρου Ταγίπ Ερντογάν, ο οποίος όταν ομιλεί για «άνοιγμα των θυρών», το κάνει διότι έχει εκπονήσει σχέδιο. Δεν είναι μία απειλή. Και ειλικρινά φτάνει τα όρια της απελπισίας να γνωρίζει κάποιος ότι ο Τούρκος πρόεδρος χρησιμοποιεί όλους αυτούς τους άμοιρους, πρόσφυγες και μετανάστες, που κυνηγημένοι από πολέμους και τη φτώχεια ελπίζουν ότι θα φτάσουν κάποτε σε ένα «ασφαλές λιμάνι».
Ο κ. Τσαβούσογλου μίλησε με περισσό θράσος εναντίον του κ. Μακρόν, και δεν σεβάστηκε το γεγονός ότι είναι πρόεδρος της δεύτερης πιο ισχυρής δύναμης στην Ευρώπη. «Ξεπερνάει», είπε, «κάθε όριο ο Μακρόν που κάνει σχόλια για την ελευθερία έκφρασης στην Τουρκία. Τις σημερινές δηλώσεις του τις παρομοιάζω με τον κόκορα που είναι βουτηγμένος στη βρώμα κι ακόμα φωνάζει».
Στην Κύπρο, αλλά και στην Ελλάδα, πρέπει να αρχίσουμε να δίνουμε μεγαλύτερη σημασία και στις δημόσιες δηλώσεις των Τούρκων αξιωματούχων και να πάψουμε να υποστηρίζουμε πως όλες γίνονται για εσωτερικούς λόγους. Αυτή η πολιτική και στάση είναι του 20ου αιώνα και τώρα αισίως βρισκόμαστε στο 19ο έτος του εικοστού πρώτου. Ο Ερντογάν και οι συνεργάτες του στο ισλαμικό κόμμα, δεν έχουν ανάγκη να εμψυχώσουν τους εθνικιστές μέσα στη χώρα.
Διότι έχουν «κατασκευάσει» ένα νέο εκλογικό σώμα, που πιστεύει βαθιά στο έθνος και στο ισλάμ. Βρέξει-χιονίσει θα στηρίξουν τις αποφάσεις του ηγέτη τους, ο οποίος έχοντας όλη την αντιπολίτευση εναντίον του, εκτός των Γκρίζων Λύκων, φτάνει το 50% -και δέχομαι ότι κάνει και μία άλφα νοθεία. Τα λέω όλα αυτά -και είναι κάτι που με φοβίζει- επειδή τα λόγια των ισλαμιστών του Ερντογάν γίνονται πράξεις.
Γι’ αυτό πρέπει να τα αναλύουμε σωστά. Έχω συζητήσει το θέμα και με καθηγητές και με συναδέλφους, οι οποίοι -οι νέοι ειδικά- παραμένουν στη λογική των παλιών: ότι όλα γίνονται, όλα λέγονται για το εσωτερικό τουρκικό ακροατήριο. Όχι, ο Ερντογάν και οι φίλοι του, μέσω των δηλώσεων τους, τα σχέδια τους είναι που αποκαλύπτουν.
