Πικρό χάπι η νίκη Τραμπ για την Ουκρανία

Πριν ακόμη στεγνώσει το μελάνι στο άρθρο του Σνάϊντερ, ο Μπράϊαν Λάνζα, σύμβουλος του Τραμπ σε ζητήματα στρατηγικής, σε συνέντευξη του που μεταδόθηκε το Σάββατο (9/11/24) από το BBC, ότι η προτεραιότητα της νέας κυβέρνησης στην Ουκρανία θα είναι η εγκαθίδρυση ειρήνης και όχι η επιστροφή χαμένων εδαφών, περιλαμβανομένης της Κριμαίας.

Όπως εξήγησε, η κυβέρνηση Τραμπ θα ζητήσει από τον Ουκρανό πρόεδρο, Βολοντίμιρ Ζελένσκι, ένα «ρεαλιστικό όραμα για την ειρήνη. Και αν ο πρόεδρος Ζελένσκι έρθει στο τραπέζι και πει, μπορούμε να έχουμε ειρήνη μόνο αν έχουμε την Κριμαία, θα δείξει σ’ εμάς ότι δεν είναι σοβαρός. Η Κριμαία χάθηκε». Και για να μην μένει καμία αμφιβολία, πρόσθεσε: «Εάν αυτή είναι η προτεραιότητά σου, να πάρεις πίσω την Κριμαία και να βάλεις Αμερικανούς στρατιώτες να πολεμήσουν για να πάρεις πίσω την Κριμαία, τότε είσαι μόνος σου».

Κατά τον Λάνζα, η προτεραιότητα των ΗΠΑ είναι «η ειρήνη και να σταματήσει ο σκοτωμός» και υπ’ αυτό το πνεύμα, «αυτό που θα πούμε στην Ουκρανία είναι, ξέρετε τι βλέπετε; Τι βλέπετε ως ρεαλιστικό όραμα για την ειρήνη; Δεν είναι ένα όραμα για νίκη, αλλά ένα όραμα για ειρήνη. Και ας αρχίσουμε να κάνουμε μια έντιμη συζήτηση». Οι απόψεις Λάνζα δεν είναι κεραυνός εν αιθρία. Πολύ περισσότερο που ο ίδιος ο Ντόναλντ Τραμπ, κατά την διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας του, τόνιζε ότι «κορυφαία προτεραιότητα του είναι ο τερματισμός του πολέμου στην Ουκρανία».

Στις 25 Ιουνίου, το πρακτορείο Reuters, είχε μεταδώσει από την Ουάσινγκτον ένα ρεπορτάζ, με την ένδειξη «αποκλειστικό», στο οποίοι οι συντάκτες του Gram Slattery και Simon Lewis, αποκάλυπταν το σχέδιο για την λήξη του πολέμου που είχαν παρουσιάσει στον Τραμπ δυο βασικοί σύμβουλοι του, κατά την πρώτη προεδρική θητεία του (2017-2021).

Το σχέδιο Kellogg-Fleitz για την Ουκρανία

Συντάκτες του σχεδίου, υπό την αιγίδα του think tank, φίλα προσκείμενου στον Τραμπ, “America First Policy Institute”, ήταν ο αντιστράτηγος ε.α Keith Kellogg και ο ανώτερος αναλυτής της CIA Fred Fleitz. Ο πρώτος είχε υπηρετήσει, ως Σύμβουλος Εθνικής Ασφαλείας του προέδρου Τραμπ και του αντιπροέδρου του, Μάϊκ Πενς, και ο δεύτερος είχε χρηματίσει επικεφαλής του προσωπικού του Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας, την ίδια περίοδο.

Οι συντάκτες του ρεπορτάζ, το οποίο αρξαμένου του θέρους διέλαθε της προσοχής των μεγάλων ΜΜΕ και της κοινής γνώμης, περιορίστηκαν στην παρουσίαση της κεντρικής ιδέας του σχεδίου Kellogg-Fleitz, που είναι:

• Κατάπαυση του πυρός, με βάση τις πραγματικότητες που έχουν διαμορφωθεί επί του πεδίου και τις επικρατούσες γραμμές μάχης, για να ξεκινήσουν ειρηνευτικές συνομιλίες.
• ΟΙ ΗΠΑ (δηλαδή ο νέος πρόεδρος Τραμπ) θα διαμηνύσει στην Ουκρανία, ότι θα ενισχυθεί με περισσότερα αμερικανικά όπλα μόνον εάν στέρξει σε ειρηνευτικές συνομιλίες. Παράλληλα, θα προειδοποιήσουν την Μόσχα, ότι οποιαδήποτε άρνηση διαπραγμάτευσης θα οδηγήσει σε αυξημένη υποστήριξη των ΗΠΑ προς την Ουκρανία.
• Για να πείσουν τον πρόεδρο Πούτιν να συμμετάσχει σε ειρηνευτικές συνομιλίες, οι ηγέτες του ΝΑΤΟ θα πρέπει να δεσμευθούν να αναβάλουν την ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ για μεγάλο χρονικό διάστημα, με αντάλλαγμα μια συνολική και επαληθεύσιμη ειρηνευτική συμφωνία με εγγυήσεις ασφαλείας.

Επίσης, οι δυο συντάκτες του σχεδίου υιοθετούν τις απόψεις των Richard Haas (Πρόεδρος του Συμβουλίου Εξωτερικών Σχέσεων) και του Charles Kupchan (καθηγητής στο παν/μιο Τζορτζτάουν), να προσφερθεί στη Ρωσία μια περιορισμένη ελάφρυνση των κυρώσεων σε αντάλλαγμα για την τήρηση της εκεχειρίας, της δημιουργίας μιας αποστρατιωτικοποιημένης ζώνης και της συμμετοχής στις ειρηνευτικές συνομιλίες.

Μιλώντας στους δυο δημοσιογράφους του Reuters ο αντιστράτηγος Kellogg είχε υποστηρίξει ότι θα ήταν κρίσιμο να έρθουν γρήγορα η Ρωσία και η Ουκρανία στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων εάν ο Τραμπ κερδίσει τις εκλογές. «Λέμε στους Ουκρανούς: “Πρέπει να έρθετε στο τραπέζι και αν δεν έρθετε στο τραπέζι, η υποστήριξη από τις Ηνωμένες Πολιτείες θα στερέψει”. Και λέμε στον Πούτιν: “Πρέπει να έρθει στο τραπέζι και αν δεν έρθεις, τότε θα δώσουμε στους Ουκρανούς ό,τι χρειάζονται για να σε εξοντώσουν στο πεδίο”», είχε τονίσει.

Ο Fleitz σημείωσε τότε, πως η Ουκρανία δεν χρειάζεται να παραχωρήσει επισήμως εδάφη στη Ρωσία στο πλαίσιο του σχεδίου τους. Επισημαίνοντας ότι η Ουκρανία είναι απίθανο να ανακτήσει τον αποτελεσματικό έλεγχο όλης της επικράτειάς της στο εγγύς μέλλον, είχε τονίσει: «Η ανησυχία μας είναι ότι έχει γίνει ένας πόλεμος φθοράς που θα σκοτώσει μια ολόκληρη γενιά νεαρών ανδρών».

“Ο πόλεμος μπορούσε να αποφευχθεί”

Στην 30σέλιδη έκθεση τους, με ημερομηνία 11 Απριλίου 2024, όπου και το προτεινόμενο σχέδιο τους, οι συντάκτες του ασκούν δριμύτατη κριτική στους χειρισμούς και την πολιτική του νυν προέδρου Μπάϊντεν στην ουκρανική κρίση, σε αντίστιξη με την πολιτική Τραμπ κατά την προεδρική του θητεία έναντι της Ρωσίας.

Κατά τους Kellogg και Fleitz:

• Ο συνεχιζόμενος πόλεμος ήταν μια κρίση που μπορούσε να αποφευχθεί. Λόγω των ανίκανων πολιτικών της κυβέρνησης Μπάϊντεν η Αμερική έχει εμπλακεί σε έναν ατελείωτο πόλεμο.
• Ο πόλεμος στην Ουκρανία είναι μια αποτρέψιμη τραγωδία που προέκυψε από την ανικανότητα του προέδρου Μπάϊντεν ως παγκόσμιου ηγέτη και την χαοτική εξωτερική πολιτική του.
• Η κακή ηγεσία του προέδρου Μπάϊντεν, ως αρχιστρατήγου, μια αδύναμη ομάδας Εθνικής Ασφάλειας και οι πολιτικές Εθνικής Ασφαλείας, σε συνδυασμό με την πλήρη παρεξήγηση της Ρωσίας, του Πούτιν, της Ουκρανίας και του ΝΑΤΟ, δημιούργησαν τις συνθήκες που οδήγησαν τον Πούτιν να διατάξει την εισβολή στην Ουκρανία τον Φεβρουάριο του 2022.
• Η αποδεδειγμένη έλλειψη στρατηγικής ικανότητας του Μπάϊντεν αύξησε τις πιθανότητες εισβολής της Ρωσίας στην Ουκρανία, υπονομεύοντας την αντίληψη της αμερικανικής αποτροπής. Η πιθανή ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ ήταν ένα ευαίσθητο θέμα για τον Βλαντιμίρ Πούτιν, ακόμη και πριν ο Τζο Μπάϊντεν ορκισθεί τον Ιανουάριο του 2021. Η προσέγγιση Μπάϊντεν αγνόησε τον φόβο του Πούτιν για την προσέγγιση της Ουκρανίας στη Δύση και την ένταξη στο ΝΑΤΟ.
• Η προσέγγιση Μπάϊντεν έθεσε την ιδεαλιστική ατζέντα της παγκόσμιας ελίτ μπροστά από μια εργασιακή σχέση με τη Ρωσία. Ο Μπάϊντεν δεν ενδιαφέρθηκε να συνεργασθεί με τον Πούτιν. Ήθελε να κάνει διαλέξεις και να τον απομονώσει.
• Η εχθρική πολιτική του προς τη Ρωσία όχι μόνον την έκανε αναίτια εχθρό των ΗΠΑ, αλλά οδήγησε επίσης τη Ρωσία στην αγκαλιά της Κίνας και στην ανάπτυξη ενός νέου άξονα Ρωσίας-Κίνας-Ιράν-Βόρειας Κορέας.
• Η Ρωσία και η Κίνα ελπίζουν να χρησιμοποιήσουν αυτόν τον άξονα για να αμφισβητήσουν την τρέχουσα παγκόσμια τάξη πραγμάτων, υπό την ηγεσία των ΗΠΑ και το δολάριο ως παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα.
• Η παρέμβαση στον πόλεμο στην Ουκρανία δεν είχε σαφές, ζωτικό εθνικό συμφέρον των ΗΠΑ. Επιπλέον, υπήρχε ο κίνδυνος πυρηνικής κλιμάκωσης εάν τα στρατεύματα του ΝΑΤΟ αντιμετώπιζαν ρωσικές δυνάμεις.
• Η κυβέρνηση Μπάϊντεν απέρριψε επίσης, τις προσπάθειες διεξαγωγής ειρηνευτικών συνομιλιών… Αντ’ αυτού, ο πρόεδρος Μπάϊντεν έχει επανειλημμένα δαιμονοποιήσει τον Πούτιν αποκαλώντας τον εγκληματία πολέμου και δικτάτορα και υπονοώντας μάλιστα ότι υποστηρίζει την αλλαγή καθεστώτος στη Ρωσία… Ο Μπάϊντεν παρομοίασε τον Πούτιν με την Χαμάς.
• Η κυβέρνηση Μπάϊντεν χρησιμοποιεί τον στρατό της Ουκρανίας σε έναν πόλεμο αντιπροσώπων για να αποδυναμώσει το καθεστώς Πούτιν και να καταστρέψει τον στρατό του. Δεν ήταν στρατηγική, αλλά ελπίδα βασισμένη στο συναίσθημα. Δεν ήταν σχέδιο επιτυχίας.

Δόγμα Τραμπ για την Ουκρανία

Εκθειάζοντας την πολιτική Τραμπ, ως προέδρου την περίοδο 2017-2021, οι Kellogg-Fleitz υποστηρίζουν:

• Ο Τραμπ απέτρεψε τον Πούτιν να εισβάλει σε γειτονικά κράτη, επειδή η ηγεσία του και η εξωτερική πολιτική του προώθησαν την αποτροπή και την ειρήνη μέσω της ισχύος. Ο Πούτιν είδε στον Τραμπ ένα ισχυρό και αποφασιστικό πρόεδρο… και θεωρούσε επίσης τον Τραμπ ως απρόβλεπτο και αντισυμβατικό… δεν μπορούσε να είναι σίγουρος πώς θα απαντούσε στη ρωσική πολεμική.
• Η κυβέρνηση Τραμπ ενίσχυσε την αποτρεπτική στάση της Ευρώπης έναντι της Ρωσίας, αναζωογονώντας το ΝΑΤΟ, για να εργασθεί για τα αμερικανικά συμφέροντα και ωθώντας τα μέλη του να συνεισφέρουν δίκαια στη Συμμαχία και να εκπληρώσουν τους στόχους των αμυντικών δαπανών του Άρθρου 3 του ΝΑΤΟ και της Διακήρυξης της Ουαλίας.
• Ο Τραμπ ήταν ανοιχτός σε συνεργασία με τη Ρωσία και διάλογο με τον Πούτιν. Εξέφρασε σεβασμό για τον Πούτιν, ως παγκόσμιο ηγέτη και δεν τον δαιμονοποίησε με δημόσιες δηλώσεις του.
• Αυτή ήταν μια συναλλακτική προσέγγιση στις σχέσεις ΗΠΑ-Ρωσίας, στην οποία ο Τραμπ χρησιμοποίησε την εμπειρία του ως dealmaker για να βρει τρόπους να συνυπάρξει και να μειώσει τις εντάσεις με τον Πούτιν.
• Ο Τραμπ μίλησε με τον Πούτιν πολλές φορές κατά τη διάρκεια της προεδρίας του, συμπεριλαμβανομένων τουλάχιστον πέντε προσωπικών συναντήσεων και περισσότερων από 17 τηλεφωνικών συνομιλιών.

Τις όποιες αμφιβολίες για την πολιτική των ΗΠΑ στην ουκρανική περιπλοκή, υπό τον Ντόναλντ Τραμπ, διέλυσε ο αντιπρόεδρος του Τζέϊ Ντι Βανς, ο οποίος τόνισε πως είναι παράλογο να μην διαπραγματεύονται οι ΗΠΑ με τον Ρώσο πρόεδρο Πούτιν.

Κατά τον Βανς, «η αποδοχή της ωμής πραγματικότητας είναι προς το συμφέρον τόσο των ΗΠΑ όσο και της Ουκρανίας… Η Ουκρανία θα πρέπει να παραχωρήσει κάποιο έδαφος στους Ρώσους».