Πλαγιοκοπούν τη Ρωσία ΗΠΑ και Τουρκία μέσω Αζερμπαϊτζάν;

Στις 11/11/2020, σε αυτήν την ιστοσελίδα, στο άρθρο στο SLpress.gr με τίτλο “Εννέα συμπεράσματα από την ήττα της Αρμενίας – Οι επιπτώσεις για την Ελλάδα” γράφαμε: «η Τουρκία θα μπορεί να αυξομειώνει την πίεση προς την Αρμενία και προς την Ρωσία με πολλαπλά οφέλη: το Αζερμπαϊτζάν περνά κατά βάση σε τουρκική επιρροή… η Τουρκία καθίσταται αντικειμενικά η αιχμή του δόρατος στην πολιτική μέγιστης πίεσης προς τη Ρωσία.

»Έτσι, χρησιμοποιώντας τον αντιρωσισμό των Δημοκρατικών στις ΗΠΑ θα αναβαθμίσει υπό όρους τη σημασία που έχει για την Ουάσιγκτον, ακόμα και με δεδομένη την αντιπάθεια του Μπάιντεν για τον Ερντογάν. Εξαιτίας των δύο παραπάνω λόγων, όμως, ταυτοχρόνως η Τουρκία γίνεται πολύ σημαντική και για την Ρωσία. Τα δύο κράτη “συνορεύουν” σε κάθε σύγκρουση σχεδόν. Αν η Ρωσία με κάποιον πρέπει να διαπραγματεύεται –όσο λόγω αντιρωσισμού δεν το κάνει η Δύση– αυτός είναι η Τουρκία, αλλιώς θα βρεθεί αντιμέτωπη με το ΝΑΤΟ».

Από τότε, η ελληνική διπλωματία και εξωτερική πολιτική (εξωτερική πολιτική προτεκτοράτου των ΗΠΑ), αδιαφόρησε και αδράνησε. Συντάχθηκε πλήρως με τον αντιρωσισμό των ΗΠΑ και έσπευσε με τον πρωθυπουργό υπό τύπο ικέτη, να ακούσει επισήμως και εμμέσως πλην σαφώς να δεχτεί, όλη την ατζέντα του τουρκικού αναθεωρητισμού. Μάλιστα, την ελληνική διπλωματία, ούτε η προσέγγιση Αρμενίας-Τουρκίας την θορύβησε. Και πώς θα μπορούσε να γίνει αλλιώς;

Τα ελληνικά εθνικά συμφέροντα προϋποθέτουν μια ισχυρή Ρωσία, ώστε να περιοριστεί η τουρκική επιρροή στην Μέση Ανατολή και στον Καύκασο, ενώ τα συμφέροντα των ΗΠΑ απαιτούν το ακριβώς αντίστροφο. Οι ελληνικές κυβερνήσεις των πολλών τελευταίων χρόνων όμως, εγκαταλείπουν τα ελληνικά συμφέροντα υπέρ των αμερικανικών. Τα προτεκτοράτα προορίζονται να θορυβούνται, μόνο όταν και για ό,τι θορυβείται ο πάτρωνας.

Τι επιδιώκουν Τουρκία και Αζεμπαϊτζάν

Σε αυτό το πλαίσιο, η Τουρκία εμμέσως και το Αζερμπαϊτζάν άμεσα, ίσως να έχουν να προσφέρουν στις ΗΠΑ κάτι πολύ καλύτερο από οποιοδήποτε πολεμικό αεροπλάνο ή αντιαεροπορικό σύστημα: ένα δεύτερο μέτωπο, δίπλα σε αυτό της Ουκρανίας, στον Καύκασο. Εδώ και κάποιες μέρες, μετά από μια σειρά πληγμάτων κατά του πληθυσμού του Αρτσάχ με δολιοφθορές και κόψιμο της παροχής φυσικού αερίου, ο στρατός του Αζερμπαϊτζάν προβαίνει σε κατάληψη νέων εδαφών. Δεν είναι τυχαίο μάλιστα, ότι μετά από επικοινωνία του Ρώσου υπουργού Άμυνας με τον Αζέρο ομόλογό του, το γενικό επιτελείο της Ρωσίας διαπίστωσε ότι το Αζερμπαϊτζάν παραβιάζει την συμφωνία εκεχειρίας με την Αρμενία.

Δεν πρέπει μάλιστα να ξεχνούμε ότι είναι ρωσικές ειρηνευτικές δυνάμεις εκείνες που επιτηρούν την εκεχειρία στην περιοχή, όπως και ότι ο πρόεδρος Πούτιν, λίγο πριν την έναρξη της ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης στην Ουκρανία, είχε συναντηθεί με τον Αζέρο ομόλογό του, προφανώς προκειμένου να εξασφαλίσει ηρεμία στην περιοχή ενόψει του μεγάλου μετώπου με το ΝΑΤΟ. Ούτε πρέπει να ξεχνούμε ότι η Αρμενία αποτελεί στενότατο σύμμαχο της Ρωσίας, αν και με έναν διόλου συμπαθή ηγέτη, όπως είναι ο Πασινιάν.

Η Ρωσία επεδίωκε μια οριστική διευθέτηση στο Ναγκόρνο Καραμπάχ και σίγουρα δεν καλόβλεπε το πόδι που έβαλε στην περιοχή η Τουρκία. Ωστόσο, είτε επειδή θεωρούσε ότι ο μόνος τρόπος για μια οριστική ειρήνευση συμπεριελάμβανε παραχωρήσεις από αρμενικής πλευράς στο Αζερμπαϊτζάν, είτε λόγω της μέχρι πρότινος συνήθους, κατευναστικής πολιτικής Πούτιν, το 2020 δεν παρενέβη άμεσα στην σύγκρουση και επέτρεψε μια, όπως αποδεικνύεται επισφαλή, τόσο για την Αρμενία, όσο και για την Ρωσία, ισχυροποίηση του Αζερμπαϊτζάν, επομένως της Τουρκίας και του ΝΑΤΟ στο μαλακό, ρωσικό υπογάστριο.

Σήμερα λοιπόν, το Αζερμπαϊτζάν, επομένως και η Τουρκία, φαίνεται να ετοιμάζονται να κάνουν ένα πολύ μεγάλο δώρο στο ΝΑΤΟ και στις ΗΠΑ: Ένα δεύτερο μέτωπο, στον Καύκασο, προκειμένου να δοκιμάσουν τις ρωσικές αντοχές. Ακόμα και αν το Αζερμπαϊτζάν δεν αποτελεί μεγάλη πρόκληση για τον ρωσικό στρατό, τέτοιες συγκρούσεις μπορούν να δεσμεύσουν κρίσιμες δυνάμεις. Άλλωστε, το Ναγκόρνο Καραμπάχ δεν αποτελεί την μόνη περιοχή αντιπερισπασμού εις βάρος της Μόσχας.

Είναι άδηλο ακόμα αν θα προχωρήσουν Τουρκία και Αζερμπαϊτζάν, μέχρι τέλους σε ένα τέτοιο σχέδιο, όπως και αν ωθούνται από τυχοδιωκτισμό μόνο, ή και κατόπιν συνεννόησης με τις ΗΠΑ. Ποντάρουμε στο ότι ισχύουν και τα δύο. Για άλλη μια φορά, αποδεικνύεται ότι το ΝΑΤΟ θα κάνει ό,τι μπορεί προς την κατεύθυνση ενός γενικευμένου πολέμου. Και ότι η Ελλάδα θα υποταχθεί στα συμφέροντα των ΗΠΑ, εξυπηρετώντας συνειδητώς τις τουρκικές επιδιώξεις.