Ποιοι οι όροι ενός συμβιβασμού στην Ουκρανία

Η στρατηγική της Δύσης (ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ) στον πόλεμο που μαίνεται στην Ουκρανία, κινείται σε δύο κατευθύνσεις. Η πρώτη, είναι η ενίσχυση της ουκρανικής άμυνας και αεράμυνας. Και η δεύτερη, είναι η εξεύρεση συμβιβαστικής λύσης, αφού οι κυρώσεις δεν απέδωσαν τα αναμενόμενα, δεν έκαμψαν την επιθετικότητα, την ανθρωποβόρα και καταστροφική δράση των Ρώσων εισβολέων.

Όμως, η εικόνα φρίκης, καταστροφής, θανάτου και απελπισίας, που αποτυπώνεται στο έδαφος της Ουκρανίας και η προφανής αδιαλλαξία του προέδρου Πούτιν, που εμμένει στις πολεμικές επιχειρήσεις, προσανατολίζουν την Δύση, κατά πάσα πιθανότητα, προς την εξεύρεση συμβιβαστικής λύσης, που θα διασφαλίσει όμως, την αξιοπρέπεια της Μόσχας, δηλαδή να μην φανεί ότι η Ρωσία υποχώρησε έναντι των αξιώσεων της Δύσης.

Έτσι, μέσω διαπραγματεύσεων, θα προσφερθεί τμήμα του ουκρανικού εδάφους στη Ρωσία, βασικά την ανατολική και νότια παραθαλάσσια Ουκρανία και τη δέσμευση ουκρανικής ουδετερότητας ή άρσης κάποιων κυρώσεων της Δύσης. Ίσως με αυτά να επιτευχθεί κάποια συμφωνία και να αποφευχθεί το Ολοκαύτωμα. Βέβαια αυτός είναι και ο στόχος του Προέδρου της Ρωσίας.

Ο Πούτιν, επιδιώκει να κυριεύσει την Ανατολική Ουκρανία την πλούσια σε πρώτες ύλες –και φυσικό αέριο– περιοχή, ώστε να εξασφαλίσει την ενεργειακή κυριαρχίας της Ρωσίας. Από την άλλη πλευρά, η μαζική και ανελέητη σφαγή Ουκρανών πολιτών από τους Ρώσους, η καταστροφή των κρατικών υποδομών της Ουκρανίας, δημιουργεί μια αφόρητη πίεση στον πρόεδρο Ζελένσκι, πίεση ψυχολογική, συναισθηματική, ανθρωπιστική, ώστε να συμφωνήσει με τις εδαφικές και στρατιωτικές απαιτήσεις του Πούτιν (παραχώρηση εδαφών και αμυντική ουδετερότητα), προκειμένου να αποτρέψει να προστεθούν στη μακάβρια λίστα των θυμάτων χιλιάδες ουκρανοί πολίτες.

Συμβιβασμός στην Ουκρανία

Η Δύση, είναι απρόθυμη να εμπλακεί ενεργά στον Πόλεμο στην Ουκρανία, πρόθυμη όμως, να αναζητήσει κάθε ευκαιρία για αποκλιμάκωση της κρίσης, ειδικά μάλιστα, αν εκτιμήσει, ότι ο πρόεδρος Πούτιν δεν θα διστάσει να χρησιμοποιήσει ακόμη και πυρηνικά όπλα. Η Δύση, έχει καταφέρει και να τραυματίσει καίρια στο επικοινωνιακό επίπεδο τη Ρωσία, φαίνεται ωστόσο, ότι δεν μπορεί να απομονώσει διεθνώς τη Ρωσία και μέσα από τις κυρώσεις να την γονατίσει και να υποχωρήσει και να αποχωρήσει ηττημένη από την Ουκρανία.

Οι ευρωπαίοι αναγνωρίζουν ότι το “στρίμωγμα” του Πούτιν, με τη μορφή οικονομικών και πολιτικών κυρώσεων, πρέπει να έχει και όρια, που δεν θα πρέπει να τα ξεπεράσουν. Από την άλλη, η κίνηση του Πούτιν να πληρώνεται το ρωσικό αέριο σε ρούβλια είναι μια κίνηση, που έχει δημιουργήσει προβλήματα στους Ευρωπαίους. Ήδη οι γερμανικές τράπεζες προειδοποιούν ότι η Γερμανία θα αντιμετωπίσει βαθιά ύφεση στην περίπτωση που σταματήσουν οι εισαγωγές φυσικού αερίου και πετρελαίου, από τη Ρωσία.

Ο πόλεμος στην Ουκρανία έχει αρνητικές επιπτώσεις και σε άλλους τομείς.
Επιδείνωσε τις αναταραχές στην πλευρά της προσφοράς, δημιουργώντας περαιτέρω προβλήματα στην εφοδιαστική αλυσίδα. Η Ευρώπη παρουσιάζει σημαντική εξάρτηση στην αγορά σιτηρών από τη Ρωσία και την Ουκρανία.

Η Ελλάδα επιδεικνύει συνολικά τη μεγαλύτερη εξάρτηση από τις εμπλεκόμενες στην παρούσα κρίση χώρες, όσον αφορά την εισαγωγή σιτηρών. Η “τραυματισμένη” ελληνική οικονομία, δεν έχει πολλά περιθώρια να καλύψει τις ανάγκες της, καταβάλλοντας υπέρογκα ποσά. Επομένως, οι χώρες-μέλη της ΕΕ θα επηρεαστούν από τις διαταραχές στην αγορά τροφίμων, πιο πολύ οι χώρες με αναιμικές οικονομίες όπως η Ελλάδα, ως συνέπεια του πολέμου στην Ουκρανία. Για αυτό εκτιμάται, ως σοβαρός κίνδυνος, η επισιτιστική κρίση να απλωθεί στην Ευρώπη και να προστεθεί στις αναπόφευκτες συνέπειες του πολέμου στην Ουκρανία.