Πόλεμος Ρώμης-Παρισίων με φόντο τις ευρωεκλογές

Σε ανοιχτή σύγκρουση βρίσκονται πλέον Ιταλία και Γαλλία, με το Παρίσι να προχωρά σε μια πρωτοφανή κίνηση και να ανακαλεί τον πρεσβευτή του στην Ρώμη. Η εξέλιξη αυτή, που δεν έχει προηγούμενο ανάμεσα σε δύο χώρες της ΕΕ, δείχνει το βάθος της ρήξης ανάμεσα στις δύο χώρες, η οποία ξεφεύγει πλέον από την προσωπική κόντρα Μακρόν-Σαλβίνι και αποκτά ευρύτερες και πανευρωπαϊκές διαστάσεις, καθώς δείχνει τις δύο τάσεις που θα συγκρουστούν στις ευρωεκλογές.

Αιτιολογώντας την απόφασή του, το Παρίσι ανέφερε ότι η ανάκληση του Γάλλου πρεσβευτή  για «διαβουλεύσεις» έγινε μετά τις αβάσιμες επιθέσεις της Ρώμης προς την κυβέρνηση Μακρόν, για τις οποίες σημειώνει ότι «δεν έχουν προηγούμενο, από το τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου».

Οι σχέσεις Γαλλίας-Ιταλίας έχουν διαταραχθεί από την ημέρα που ανάλαβε τα καθήκοντά της η αντισυστημική κυβέρνηση της Ρώμης, την οποία στηρίζουν  το Κίνημα Πέντε Αστέρων και η Λέγκα. Αυτό ωστόσο που έκανε το ποτήρι να ξεχειλίσει ήταν η συνάντηση που είχε, τις προηγούμενες ημέρες στο  Παρίσι, ο επικεφαλής των Πεντάστερων και αντιπρόεδρος της ιταλικής κυβέρνησης, Λουίτζι Ντι Μάιο, με εκπροσώπους των Κίτρινων Γιλέκων.

Πρόκληση και αφετηρία

«Ο άνεμος της αλλαγής πέρασε τις ‘Αλπεις» έγραψε ο Ντι Μάιο στο facebook, αναφερόμενος στην συνάντησή του με τα Κίτρινα Γιλέκα, την ώρα που το γραφείο του υπογράμμιζε, σε ανακοίνωσή του, ότι «είναι πολλές οι κοινές θέσεις και οι κοινές αξίες» και έκανε αναφορά σε μια νέα συνάντηση, τις επόμενες εβδομάδες, στην Ρώμη.

Ο Ντι Μάιο είδε εκπροσώπους των Κίτρινων Γιλέκων που  επιθυμούν να είναι υποψήφιοι στις ευρωεκλογές. Συναντήθηκε όμως και με το ηγετικό στέλεχος τους, Κριστόφ Σαλενσόν, ο οποίος έχει εκφράσει απόψεις ακόμη και για «εμφύλιο» στην Γαλλία. Αν και οι περισσότεροι περίμεναν ότι για την συνάντηση αυτή θα υπήρχαν αντιδράσεις στην Ιταλία, αφού οι Πεντάστεροι αποκηρύσσουν κάθε χρήση βίας, η αντίδραση, και μάλιστα σφοδρή, ήρθε από το γαλλικό υπουργείο Εξωτερικών.

Το Παρίσι έκανε λόγο για «απαράδεκτη πρόκληση» μεταξύ δύο χωρών της ΕΕ και κατηγόρησε ευθέως τον αντιπρόεδρο της ιταλικής κυβέρνησης για «ανάμιξη» που υπονομεύει τις διμερείς σχέσεις. Οι Ιταλοί όμως έχουν εκφραστεί ανοιχτά υπέρ των Κίτρινων Γιλέκων, καθώς βρίσκονται στο ίδιο στρατόπεδο, εκείνο που αντιμάχεται τις πολιτικές λιτότητας που επιβάλλει το ευρωιερατείο.

Η ιταλική κυβέρνηση χρωστάει άλλωστε μέρος της επιτυχούς διένεξης με τις Βρυξέλλες και στις κινητοποιήσεις των Κίτρινων Γιλέκων. Και αυτό γιατί ανάγκασαν τον Μακρόν να προχωρήσει στις αμφιλεγόμενες παροχές του, παρότι είχε “τρύπα” στον δικό του προϋπολογισμό. Η Ρώμη αξιοποίησε αυτό το γεγονός και πέτυχε τους δικούς της όρους για το ποσοστό του ελλείμματος.

Το βάθος της κρίσης

Ένταση ανάμεσα στην Ρώμη και το Παρίσι υπήρξε όμως και πριν δύο εβδομάδες, όταν ο  Σαλβίνι είπε ότι ο Μακρόν «δεν μπορεί πλέον να είναι ο συνομιλητής», αφού η υποστήριξη σε αυτόν έχει πέσει κάτω από το 20%. Είχε εκφράσει μάλιστα την ελπίδα, πως στις ευρωεκλογές του Μαΐου, οι Γάλλοι «θα μπορέσουν να απελευθερωθούν από έναν πολύ κακό πρόεδρο».

Ο Σαλβίνι, ο οποίος έχει συγκρουστεί πολλές φορές με τον Μακρόν, είχε επικρίνει τότε για άλλη μία φορά την πολιτική της Γαλλίας στην Λιβύη, κατηγορώντας το Παρίσι ότι δεν θέλει την σταθερότητα στην περιοχή, επειδή τα ενεργειακά του συμφέροντα συγκρούονται με αυτά της Ιταλίας. Εξέφρασε μάλιστα και την ανησυχία του και για την ιταλική αεροπορική εταιρεία Alitalia, μερίδιο της οποίας θέλει να εξαγοράσει η γαλλο-ολλανδική Air France-KLM.

Είχε προηγηθεί βεβαίως η κλήτευση της Ιταλίδας πρέσβη στο Παρίσι να δώσει εξηγήσεις για τις κατηγορίες του Ντι Μάιο ότι η Γαλλία με την «αποικιακή πολιτική της φτωχαίνει την Αφρική» και προκαλεί την  μεταναστευτική κρίση. Σε σκληρή γλώσσα ο επικεφαλής των Πεντάστερων  κατηγόρησε το Παρίσι ότι «χρηματοδοτεί το δημόσιο χρέος του με τα χρήματα που προέρχονται από την εκμετάλλευση των αφρικανικών χωρών» και ζήτησε από την ΕΕ να επιβάλλει κυρώσεις (αρχίζοντας από την Γαλλία), στις χώρες που με την αποικιακή πολιτική τους «αναγκάζουν» τους μετανάστες να φεύγουν από την Αφρική.

Θέση στην αντιπαράθεση είχε πάρει και ο πρωθυπουργός Κόντε, ο οποίος αν και χαρακτήριζε ισχυρή την φιλία με την Γαλλία χαρακτήριζε «θεμιτό» να υπάρχει ένας προβληματισμός για την «αποτελεσματικότητα των παγκόσμιων πολιτικών» που ασκούνται «τόσο σε επίπεδο ΕΕ, όσο και μεμονωμένων κρατών». Στο Νταβός πάντως, το πήγε λίγο παραπέρα, καλώντας την Γαλλία, αν το επιθυμεί, να θέσει στην διάθεση της ΕΕ την έδρα που κατέχει στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ.

Το νέο επεισόδιο και οι ευρωεκλογές 

Σήμερα ωστόσο ο Σαλβίνι, ο οποίος μόνο μπουνιές δεν έχει παίξει με τον Μακρόν για το μεταναστευτικό, δήλωσε έτοιμος να συναντηθεί μαζί του για να εξομαλύνουν την κατάσταση. Αφού τόνισε ότι η ιταλική κυβέρνηση «δεν θέλει να τσακωθεί με κανέναν», φρόντισε να βάλλει και τους όρους του. Ζήτησε να σταματήσει η γαλλική αστυνομία την επαναπροώθηση μεταναστών στην Ιταλία και να επιστρέψουν από το Παρίσι καμιά δεκαπενταριά, όπως είπε, πρώην μέλη ιταλικών αριστερών μαχητικών οργανώσεων που έχουν καταφύγει στη Γαλλία.

Στην ενέργεια του Παρισιού να ανακαλέσει τον πρεσβευτή του στην Ρώμη απάντησε και ο Ντι Μάιο, αλλά μέσα από αναφορές για τον «φίλο και σύμμαχο γαλλικό λαό». Σε ότι αφορά τον Μακρόν είπε μόνο ότι επιτέθηκε πολλές φορές στην κυβέρνηση της Ρώμης «για πολιτικούς λόγους, ενόψει των Ευρωεκλογών».

Ο πρωθυπουργός Κόντε πάντως, ο οποίος μίλησε με τον Μακρόν, ανέφερε ότι οι σχέσεις των δύο χωρών δεν τίθενται υπό αμφισβήτηση «από πρόσκαιρα συμβάντα» και σύμφωνα με την δημόσια τηλεόραση Rai, διαχώρισε τις πρωτοβουλίες πολιτικών δυνάμεων από τις επίσημες, σχέσεις ανάμεσα σε δυο χώρες.

Αυτή η παρέμβαση ωστόσο δεν αμβλύνει την σύγκρουση των δύο πολιτικών τάσεων που, όπως έχει πει μήνες τώρα ο Σαλβίνι, θα κρίνουν τις ευρωεκλογές. Δύο τάσεις που προσδιορίζονται από την στάση που κρατούν απέναντι στα δύο σημαντικότερα ευρωπαϊκά προβλήματα: τις πολιτικές λιτότητας και το μεταναστευτικό. Και όπως είναι πλέον πασιφανές αυτές οι δύο πολιτικές τάσεις εκφράζονται από το “δημοκρατικό” ευρωπαϊκό προσωπείο του Μακρόν από την μια και από την αντισυστημική ιταλική κυβέρνηση από την άλλη.