Πώς η Μοσάντ δολοφόνησε κορυφαίο της Χαμάς στο Ντουμπάι

Ο Μαχμούντ Αλ Μαμπχούχ εισήλθε στο ξενοδοχείο Al Bustan Rotana στο Ντουμπάι με την άνεση του ανθρώπου που επισκέπτεται το ίδιο μέρος για πέμπτη φορά, μέσα σε διάστημα λίγων μηνών. Ούτε το πλαστό παλαιστινιακό διαβατήριο που έφερε, ούτε το επίσης ψεύτικο όνομα και επάγγελμα που αυτό ανέγραφε, θα κινούσε υποψίες. Εξάλλου, δεν διέφερε από τους κάθε λογής υπόλοιπους επισκέπτες, που διέρχονταν την πολυτελή είσοδο του λόμπι.

Στα 50 του χρόνια είχε εντυπωσιακό ανάστημα, μαύρα μαλλιά, τα οποία είχαν παραδοθεί στον αμείλικτο χρόνο και ένα παχύ μουστάκι που έμοιαζε να στέκεται εκεί, ως κάποιου είδους εκδίκηση για την αραίωση της κεφαλής του. Αν και τίποτα δεν το μαρτυρούσε στην έκφρασή του, γνώριζε πολύ καλά ότι το τέλος του πλησιάζει. Στις ελάχιστες στιγμές αυτοσαρκασμού, συνήθιζε να αναφέρεται στον εαυτό του με τη βαριά αγγλική προφορά του ως “dead man walking”.

Για την ακρίβεια, ζούσε με την δυσβάσταχτη αυτή διαπίστωση τα τελευταία 20 χρόνια. Η μοίρα του είχε κριθεί από την στιγμή, που ήταν ο επικεφαλής της πρώτης παλαιστινιακής εξέγερσης, της απαγωγής και εκτέλεσης δύο Ισραηλινών στρατιωτών. Είχε ηγηθεί και αρκετών επιθέσεων εναντίον ισραηλινών στόχων. Στις δεκαετίες που είχαν μεσολαβήσει, θεωρείτο αδιαμφισβήτητα ένας από τους κορυφαίους ηγέτες της Χαμάς: ιδρυτικό στέλεχος της ένοπλης πτέρυγας της και επικεφαλής των επιχειρήσεων της ισλαμικής οργάνωσης για την ασφαλή μεταφορά όπλων στη Λωρίδα της Γάζας. Μεταξύ άλλων, ήταν και υπεύθυνος για την αποθήκευση του οπλοστασίου της οργάνωσης.

Μέσα στις έξι ώρες που είχαν μεσολαβήσει από την άφιξή του στα Εμιράτα, είχε συναντηθεί με έναν τραπεζίτη, ο οποίος είχε αναλάβει διάφορες διεθνείς χρηματοοικονομικές συναλλαγές που απαιτούνταν για την αγορά ειδικού εξοπλισμού παρακολούθησης για τη Χαμάς στη Γάζα. Είχε, επίσης, βρεθεί και με έναν από τους συνδέσμους που διατηρούσε με τους Φρουρούς της Επανάστασης. Σκοπός εκείνης της συνάντησης ήταν ο συντονισμός για την παράδοση δύο μεγάλων αποστολών όπλων.

Έχοντας ολοκληρώσει την ημέρα του, κατευθύνθηκε προς τον ανελκυστήρα και αν κρίνει κανείς από το βίντεο του εσωτερικού κυκλώματος ασφαλείας που αποτύπωσε τις στιγμές αυτές, δεν ανασήκωσε το κεφάλι του. Αν το είχε κάνει, θα είχε αντικρύσει στο ολόχρυσο ρολόι που δέσποζε, πανομοιότυπο με την υπόλοιπη διακόσμηση του ξενοδοχείου, την ώρα. 20:30 το βράδυ.

Στιγμή απροσεξίας 

Ο ήλιος είχε δύσει και τα φώτα της επιβλητικής πόλης, που τότε ακόμα διεκδικούσε τον τίτλο της Μέκκα του τουρισμού, διείσδυαν στο κτίριο. Αντανακλώντας στο μάρμαρο, προσέθεταν μία επιπλέον μαγεία στην ήδη επιβλητική ατμόσφαιρα του δημοφιλούς καταλύματος που βρισκόταν σε απόσταση αναπνοής από τα γνωστότερα φουτουριστικά κτίρια της πόλης. Στο λόμπι, δύο βήματα πίσω του, στεκόταν ένας άντρας που μιλούσε στο κινητό τηλέφωνο του. Ήταν ντυμένος με στολή του τένις και φαινόταν σαν να είχε μόλις ολοκληρώσει την προπόνησή του. Αντικρίζοντας τον αξιωματούχο της Χαμάς, ψιθύρισε «έρχεται τώρα» και τον ακολούθησε.

Ο Αλ Μαμπχούχ δεν φάνηκε να του δίνει σημασία, παρ’ ότι φημιζόταν για την επιφυλακτικότητά του και την προσοχή με την οποία σάρωνε τον εκάστοτε χώρο. «Πρέπει να είσαι σε εγρήγορση», είχε πει στο Al Jazeera μόλις λίγους μήνες νωρίτερα. «Και εγώ, δοξάζω τον Αλλάχ, με αποκαλούν “η αλεπού”, επειδή μπορώ να καταλάβω τι είναι πίσω μου, ακόμη και τι είναι πίσω από αυτόν τον τοίχο. Δόξα τω Θεώ, έχω μια πολύ ανεπτυγμένη αίσθηση ασφάλειας. Δεν φοβάμαι. Ελπίζω, όμως, να πεθάνω ως μάρτυρας». Η ευχή του δεν άργησε να πραγματοποιηθεί.

Ο ανελκυστήρας σταμάτησε στον δεύτερο όροφο και ο Αλ Μαμπχούχ βγήκε. Ο άντρας με το τηλέφωνο παρέμεινε. Ένας ακόμα τουρίστας, ίσως σκέφτηκε, προσπερνώντας τον και πηγαίνοντας προς το δωμάτιό του, το νούμερο 230. Ο διάδρομος ήταν άδειος. Από συνήθεια, πριν χρησιμοποιήσει την κάρτα εισόδου παρατήρησε με προσοχή την πόρτα, αναζητώντας κάποια σημάδια παραβίασης. Δεν υπήρχε τίποτα. Μπήκε στο δωμάτιο και έκλεισε την πόρτα πίσω του. Άκουσε έναν θόρυβο και γύρισε για να δει τι ήταν. Ήταν πλέον αργά…

Μέθοδος Μοσάντ

Τον ανακάλυψε νεκρό η καμαριέρα του ξενοδοχείου πολλές ώρες αργότερα. Αρχικά, ο θάνατός του αποδόθηκε σε ανακοπή. Δεν άργησαν, όμως, να εκφραστούν υπόνοιες ότι η δολοφονία του κορυφαίου στελέχους της Χαμάς διαπράχθηκε από τη Μοσάντ. Ενδεικτικός ο τίτλος της ισραηλινής εφημερίδας Χααρέτζ. Μιλούσε για «μια μέθοδο της Μοσάντ», ενώ άλλο σχόλιο ανέφερε ότι «οι σχολαστικές προετοιμασίες παραπέμπουν σε ενέργειες της κατά το παρελθόν».

Πράγματι, αργότερα έγινε γνωστό ότι μήνες νωρίτερα, δεκάδες πράκτορές της εκπαιδεύθηκαν σε προσομοίωση, σε ξενοδοχείο του Τελ Αβίβ. Ο τότε αρχηγός της Μοσάντ Μεΐρ Νταγκάν είχε συναντηθεί με τον Μπέντζαμιν Νετανιάχου στο αρχηγείο της υπηρεσίας, θέλοντας να τον ενημερώσει για το “μοναδικό παράθυρο” που θα οδηγούσε στη σχετικά εύκολη εξουδετέρωση του συνδέσμου της Χαμάς με το Ιράν.

Ο Ισραηλινός πρωθυπουργός, μάλιστα, λέγεται ότι ευχήθηκε καλή τύχη στον κάθε συμμετέχοντα, τριάντα πράκτορες στο σύνολό τους. Κάτι που προκάλεσε αντιδράσεις ήταν ότι οι εκτελεστές χρησιμοποίησαν πλαστά διαβατήρια διαφορετικών ευρωπαϊκών χωρών για να φτάσουν στο Ντουμπάι. Οι φωτογραφίες τους, μάλιστα, δεν άργησαν να αποκαλυφθούν από τα μίντια. Μέχρι τότε, όμως, είχαν όλοι επιστρέψει στο Ισραήλ.

Ο επικεφαλής της αστυνομίας του Ντουμπάι αναγκάστηκε να δηλώσει ότι «είναι κατά 99% –αν όχι κατά 100%– σίγουρο ότι η ισραηλινή μυστική υπηρεσία Μοσάντ βρίσκεται πίσω από τη δολοφονία». Η επιχείρηση εκείνη, αν και επιτυχής, εξέθεσε την υπηρεσία πληροφοριών και μαζί με αυτήν αρκετά κορυφαία στελέχη της, αποκαλύπτοντας τις ταυτότητες και τα πρόσωπά τους. Ήγειρε, όμως, και το θεμελιώδες ερώτημα: πόσο βαθιά στο εσωτερικό της Χαμάς ενδέχεται να έχουν διεισδύσει οι ισραηλινές μυστικές υπηρεσίες;