Πώς η Τουρκία θα χρησιμοποιήσει τη σύγκρουση στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ για να κερδίσει στη Μεσόγειο

Με αφορμή τις συγκρούσεις Αρμενίας-Αζερμπαϊτζάν, δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι μία επικράτηση των Αρμενίων θα επηρέαζε θετικά το ελληνοτουρκικό μέτωπο, αλλά και τη θέση της Ρωσίας στο νότιο Καύκασο. Όλες οι ενδείξεις οδηγούν στο συμπέρασμα πως πίσω από τη νέα κλιμάκωση βρίσκεται τουρκικός δάκτυλος, σε μία ακόμη απόπειρα της Τουρκίας να διεκδικήσει το ρυθμιστικό της ρόλο. Ιδιαίτερη σημασία έχει το γεγονός της επιλογής του νοτίου Καυκάσου και ειδικά του μετώπου του Ναγκόρνο-Καραμπάχ.

Με την υποδαύλιση της αζέρικης επιθετικότητας ο Ερντογάν θεωρεί πως στέλνει ένα ισχυρό μήνυμα στη Μόσχα, αλλά και την Ευρώπη. Η χρονική συγκυρία κρίνεται κατάλληλη, καθώς συνδέεται με την έναρξη των διερευνητικών επαφών μεταξύ Ελλάδας-Τουρκίας, στον απόηχο της πρόσφατης κρίσης στην ανατολική Μεσόγειο, αλλά και ύστερα από το αδιέξοδο στις συνομιλίες μεταξύ Ρωσίας-Άσαντ και Τουρκίας, αναφορικά με το καθεστώς της Ιντλίμπ στη Συρία.

Η περιοχή του νοτίου Καυκάσου είναι νευραλγικής σημασίας για την ευρωπαϊκή ενεργειακή ασφάλεια. Τα κοιτάσματα φυσικού αεριού του Αζερμπαϊτζάν αποτελούν, μέχρι στιγμής, το μοναδικό τροφοδότη του ευρωπαϊκού “νοτίου διαδρόμου” και του αγωγού TAP. Η επίδειξη της δυνατότητας πρόκλησης αναταραχών στην εν λόγω περιοχή, υπενθυμίζει σε πολλές ευρωπαϊκές πρωτεύουσες άλλη μια πτυχή της οικονομικής τους αλληλεξάρτησης με την Άγκυρα, πόσο μάλλον τώρα, μεσουσών των ευρωτουρκικών διαπραγματεύσεων.

Η Τουρκία σαν διαμεσολαβητής

Όσον αφορά τη Ρωσία, δοκιμάζονται οι αντοχές της στο μαλακό της υπογάστριο. Η Μόσχα, θεωρούμενη παραδοσιακά ο ρυθμιστικός προάγοντας στον Καύκασο, έχει υπογράψει στρατιωτική συμμαχία με την Αρμενία, όπου διατηρεί στρατιωτικές δυνάμεις, ενώ ταυτόχρονα προσπαθεί να τηρεί ισορροπίες στις σχέσεις της με το Αζερμπαϊτζάν.

Συνεπώς, μία ανοιχτή παρέμβαση της Μόσχας υπέρ των Αρμενίων, μοιραία θα διατάρασσε την εν λόγω λεπτή γραμμή που με δυσκολία κρατά το Κρεμλίνο. Ιδανικά, η Τουρκία ευελπιστεί σε μία αζέρικη στρατιωτική επιτυχία, ώστε, σε δεύτερο χρόνο, να παίξει το χαρτί της διαμεσολάβησης, μέσω της συγκράτησης των Αζέρων.

Προφανώς το παραπάνω θα συνδεθεί με παραχωρήσεις από την πλευρά της Ευρώπης, ιδιαίτερα στο μέτωπο της ανατολικής Μεσογείου. Επιπλέον, θα επιδιώξει ένα πιο ενεργό ρόλο στη Συρία, “πείθοντας” τη Μόσχα να αποτρέψει μια νέα κυβερνητική επίθεση στο Ιντλίμπ. Σε περίπτωση αζερικής αποτυχίας, απλά θα έχει κάνει ακόμα μία επίδειξη ισχύος στην περιφέρειά της.

Εν κατακλείδι, καιρός να γίνει κατανοητό σε κάθε εμπλεκόμενο πως η ανοχή και ο κατευνασμός προς την Τουρκία δεν οδηγούν ούτε σε συνεννόηση ούτε σε έντιμους συμβιβασμούς. Τουναντίον, απλά την κάνουν ακόμα πιο αναιδή και αλαζονική, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τις περιφερειακές ισορροπίες.