Πως ο Τραμπ μιλούσε σε Ερντογάν, Πούτιν, Μέρκελ, Μέι. Σαλμάν και Κιμ

Στον απόηχο των αποκαλύψεων του βιβλίου του πρώην Συμβούλου Εθνικής Ασφάλειας, Τζον Μπόλτον, η συμπεριφορά του Τραμπ έγινε για άλλη μια φορά βασικό θέμα σε αμερικανικά ΜΜΕ, μετά και τα όσα ανέφερε ο δημοσιογράφος του CNN, Καρλ Μπέρνσταϊν. Πρόκειται για τον ένα εκ των δύο δημοσιογράφων που ουσιαστικά έφεραν στο φως το σκάνδαλο Watergate στην Washington Post, ο οποίος τις προηγούμενες ημέρες αποκάλυψε ενδεικτικές πληροφορίες για το πώς ο Τραμπ “διαπραγματεύεται” με άλλους ηγέτες.

Ο Μπέρνσταϊν επιβεβαιώνει επί της ουσίας την αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά του Τραμπ, όπως την περιγράφει ο Μπόλτον στο βιβλίο του, ιδίως σε ό,τι αφορά τις τηλεφωνικές συνομιλίες του με άλλους αρχηγούς κρατών. Όπως αναφέρει, ο Αμερικανός πρόεδρος «είναι πιο σκληρός στο τηλέφωνο με εκείνους που θεωρεί αδύναμους και αδύναμος απέναντι σε εκείνους με τους οποίους θα έπρεπε να είναι σκληρός».

Επίσης, τον χαρακτηρίζει απροετοίμαστο απέναντι σε ισχυρούς ηγέτες όπως ο Πούτιν και ο Ερντογάν, και ερειστικός απέναντι σε αρχηγούς συμμαχικών κρατών. «Άτομο που είχε γνώση σχεδόν όλων των συζητήσεων [του Τραμπ] με τους αρχηγούς της Ρωσίας, της Τουρκίας, του Καναδά, της Αυστραλίας και της δυτικής Ευρώπης, περιέγραψε τις τηλεφωνικές συνομιλίες σαν εξάμβλωμα».

Ένα εξάμβλωμα, μάλιστα, «τόσο ζημιογόνο για τα αμερικανικά συμφέροντα που, αν τα μέλη του Κογκρέσου άκουγαν μαρτυρίες από τις πραγματικές συνομιλίες ή διάβαζαν τα κείμενα, ακόμα και κορυφαία Ρεπουμπλικανικά στελέχη δεν θα μπορούσαν να διατηρήσουν την εμπιστοσύνη τους στον πρόεδρο», καταλήγει. Τα τηλεφωνήματα, σημειώνει ο δημοσιογράφος, «ώθησαν τους συμβούλους Μακμάστερ και Μπόλτον, τον υπουργό Άμυνας, Τζέιμς Μάτις, τον υπουργό Εξωτερικών Ρεξ Τίλερσον, και τον προσωπάρχη του Λευκού Οίκου, καθώς και στελέχη των υπηρεσιών πληροφοριών, να συμπεράνουν ότι συχνά ο πρόεδρος βρισκόταν σε “πλάνη”».

Ο πλούτος και η ευφυΐα

Πρόκειται για άτομα που ή άκουσαν με τα αυτιά τους τις τηλεφωνικές συνδιαλέξεις του Τραμπ ή ενημερώθηκαν για το περιεχόμενό τους ή το διάβασαν απομαγνητοφωνημένο. Αρκετά από αυτά τα άτομα αποτέλεσαν πηγές επί τέσσερις μήνες για το ρεπορτάζ του CNN. Σύμφωνα με αυτές, λοιπόν, ο Τραμπ είχε πάμπολλες συζητήσεις με τον Ερντογάν, «ο οποίος ορισμένες φορές τηλεφωνούσε στο Λευκό Οίκο τουλάχιστον δύο φορές την εβδομάδα και συνδεόταν απευθείας» με τον Τραμπ, κατ’ εντολή του τελευταίου.

Επιπλέον, φέρεται να καυχιόταν σε “βασιλικούς” ηγέτες, όπως ο Σαουδάραβας Σαλμάν και ο Βορειοκορέατης Κιμ Γιονγκ Ουν, σχετικά με την ευφυΐα και την περιουσία του. Αναφορικά με πρώην προέδρους, και συγκεκριμένα τον Τζορτζ Μπους και τον Μπαράκ Ομπάμα, ο Τραμπ αρεσκόταν να τους υποτιμά κατά τη διάρκεια συζητήσεών του με τους προέδρους της Ρωσίας και της Τουρκίας, λέγοντας «ότι δεν ήξεραν τίποτα». Αντιθέτως, ο ίδιος φέρεται να έχει μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του, χωρίς «να μπορεί να δει τα πράγματα σφαιρικά», ενώ όλα «τα έπαιρνε προσωπικά».

“Νταής” απέναντι στις γυναίκες αρχηγούς

Ο Αμερικανός πρόεδρος φέρεται να ασκούσε μπούλινγκ σε γυναίκες αρχηγούς κρατών, κατά τις τηλεφωνικές συνομιλίες που είχε μαζί τους ή γενικά σε αρχηγούς που θεωρούσε “αδύναμους”. «Ορισμένα από αυτά που είπε στην Άγκελα Μέρκελ», για παράδειγμα, «είναι απλώς απίστευτα: την αποκάλεσε “ηλίθια” και την κατηγόρησε ότι οι Ρώσοι την έχουν στην τσέπη», σύμφωνα με το αμερικανικό δίκτυο.

Παρόμοια «αμφιλεγόμενη συμπεριφορά, η οποία ήταν αρκετά επιθετική», επέδειξε ο Τραμπ απέναντι στη Μέρκελ και κατ’ ιδίαν, κατά την επίσκεψή της στο Λευκό Οίκο το 2018. Το επιτελείο της καγκελαρίου φαίνεται ότι επεδίωξε να κρατηθούν μυστικές οι τηλεφωνικές συνομιλίες, προφανώς για πολιτικούς, αλλά και για επικοινωνιακούς λόγους. Η ίδια, πάντως, έμενε ήρεμη, απαντούσε με γεγονότα και εμφανίζεται να αγνόησε τους χαρακτηρισμούς του Τραμπ.

Ο τελευταίος ήταν εξίσου επιθετικός και ασεβής και απέναντι στην πρώην Βρετανίδα πρωθυπουργό, την οποία επίσης αποκάλεσε “ανόητη”, σε θέματα εξωτερικής και δημόσιας πολιτικής. Όταν συνέβαινε αυτό, η Τερέζα Μέι «συγχυζόταν και αγχωνόταν», αφού ο Τραμπ «ξεκάθαρα είχε την πρόθεση να την εκφοβίσει». Ενώ «οι πιο άγριες επιθέσεις του στρέφονταν ενάντια σε γυναίκες αρχηγούς», επεσήμανε ο Μπέρνσταϊν, ήταν συγκαταβατικός με τους άνδρες αρχηγούς.

Ήταν, πολλές φορές, απροετοίμαστος, και για αυτό ο δημοσιογράφος χαρακτηρίζει τον Αμερικανό πρόεδρο «κίνδυνο για την εθνική ασφάλεια των ΗΠΑ». Είναι σαφές, κατόπιν αυτών, ότι οι αποκαλύψεις του Μπέρνσταϊν απλώς προστίθενται σε όλα όσα έχουν φανερωθεί για το χαρακτήρα του Τραμπ και τον “προσωποποιημένο” τρόπο που ασκούσε, και ασκεί τα καθήκοντά του. Αν ισχύει το ρεπορτάζ του Μπέρνσταϊν, τελικώς για τον Τραμπ στόχος δεν ήταν να κάνει “την Αμερική ξανά μεγάλη”, αλλά να εξευτελίσει το προεδρικό αξίωμα.