Πως οι Γκρίζοι Λύκοι επιτέθηκαν στην “Λύκαινα”

Θύμα επίθεσης έπεσε η πρόεδρος του εθνικιστικού Καλού Κόμματος (İYİ Parti), Μεράλ Ακσενέρ, κατά τη διάρκεια χτεσινής επίσκεψής της στη Σεβάστεια. Η “Λύκαινα” έγινε δέκτης οργισμένων επικρίσεων από υποστηρικτές του Ερντογάν, οι οποίοι της ζήτησαν να παραιτηθεί, υπενθυμίζοντας της πως μετείχε στις εκλογές του 2018, λόγω της προσωρινής μεταγραφής 15 βουλευτών του Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού Κόμματος, του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

«Δεν μπήκατε [στο κοινοβούλιο] με ψήφους. Αν μιλάτε για δικαιοσύνη, πρέπει να παραιτηθείτε», φώναξε οργισμένος άνδρας στην Ακσενέρ, την οποία επίσης κατηγόρησε ότι είναι μέλος της «τρομοκρατικής οργάνωσης FETO». FETO αποκαλεί το καθεστώς Ερντογάν το δίκτυο του ιμάμη Γκιουλέν, που ο Τούρκος πρόεδρος κατηγορεί πως υποκίνησε την απόπειρα πραξικοπήματος του 2016. Η Ακσενέρ απέρριψε της κατηγορίες λέγοντας: «Εάν είμαι FETO, κάντε ό,τι είναι απαραίτητο. Αλλά ξέρω ποιος είναι τι σε αυτή τη χώρα».

Γρήγορα τα αίματα άναψαν μεταξύ των οπαδών της Ακσενέρ και των υποστηρικτών του Ερντογάν και χρειάστηκε η επέμβαση της αστυνομίας. Δεν ήταν η πρώτη επίθεση που είχε δεχτεί η Ακσενέρ. Τον Μάιο, μια ομάδα ανθρώπων στη Ριζούντα, τη γενέτειρα του προέδρου Ερντογάν, είχε επιχειρήσει να της επιτεθεί. Ο Τούρκος πρόεδρος είχε επαινέσει τους επιτιθέμενους, δηλώνοντας «Αυτό είναι μόνο η αρχή, θα συμβούν πολλά περισσότερα».

Θύμα επιθέσεων από οπαδούς του Ερντογάν και των Γκρίζων Λύκων, της τουρκικής ακροδεξιάς οργάνωσης που έχει συμμαχήσει με τον Τούρκο πρόεδρο, έχουν πέσει στο παρελθόν ο επικεφαλής της αξιωματικής αντιπολίτευσης Κεμάλ Κιλιντσάρογλου και ο αντιπρόεδρος του κόμματος του πρώην πρωθυπουργού Αχμέτ Νταβούντογλου, παρόλο που ο τελευταίος υπήρξε στενός σύμμαχος του Ερντογάν. Βέβαια η “βεντέτα” Μπαχτσελί και Ακσενέρ έχει προϊστορία, καθώς το “Καλό Κόμμα” προήλθε από την διάσπαση του Κόμματος Εθνικιστικής Δράσης, της πολιτικής πτέρυγας των Γκρίζων Λύκων.

Η “συμπαιγνία” Ακσενέρ-Κιλιντσάρογλου

Όταν ο Ερντογάν είχε επιλέξει τον εκλογικό αιφνιδιασμό το καλοκαίρι του 2018, υπολόγιζε να αποκλείσει την Ακσενέρ. Ο τουρκικός εκλογικός νόμος ορίζει ότι ένα κόμμα επιτρέπεται να καταθέσει υποψηφιότητα για τις εκλογές, έξι μήνες μετά το τέλος του ιδρυτικού του συνεδρίου. Η Aκσενέρ είχε ολοκληρώσει το ιδρυτικό συνέδριο “Καλού Κόμματος” μόλις τον Φεβρουάριο του 2018, επομένως δεν εκπλήρωνε τις προϋποθέσεις, καθώς ο Ερντογάν είχε προκηρύξει πρόωρες εκλογές τον Ιούνιο.

Μόνο που ο Ερντογάν υπολόγιζε χωρίς τον ξενοδόχο. Και εν προκειμένω ξενοδόχος ήταν ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Είχε “δανείσει” 15 βουλευτές στο κόμμα της Ακσενέρ, ώστε να συγκεντρώσει τον αναγκαίο αριθμό των 20 βουλευτών, για να έχει επισήμως Κοινοβουλευτική Ομάδα. Ως εκ τούτου απέκτησε δικαίωμα συμμετοχής στις εκλογές του Ιουνίου και εισήλθε τελικώς στην τουρκική Βουλή! Σε αυτήν ακριβώς την “συμπαιγνία” αναφέρονταν οι “αγανακτισμένοι πολίτες”, που της επιτέθηκαν στην Σεβάστεια.

Μάλιστα τότε οι Κιλιντσάρογλου και Ακσενέρ συζητούσαν να υποστηρίξουν από κοινού τον Αμπντουλάχ Γκιούλ για προεδρικό υποψήφιο, το νούμερο δύο του κυβερνώντος κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης. Ο Γκιούλ έχει τα τελευταία χρόνια αποστασιοποιηθεί από τον Ερντογάν, καθώς ο Τούρκος πρόεδρος επέλεξε να τον περιθωριοποιήσει, όπως έκανε και με τα υπόλοιπα δύο ιδρυτικά στελέχη του κόμματος, τον Αρίντς και τον Σενέρ. Η Ακσενέρ, πρώην βουλευτής του κόμματος του Μπαχτσελί, μπορεί να κόψει ψήφους που θα πήγαιναν στον Ερντογάν από το Κόμμα Εθνικιστικής Δράσης.

Η ίδια επιδιώκει να αποτελέσει πόλο έλξης τόσο δυσαρεστημένων εθνικιστών, αλλά και οπαδών του Γκιουλέν, οι οποίοι δεν έχουν εναλλακτική λύση, λόγω του πογκρόμ που έχει εξαπολύσει εναντίον τους ο Ερντογάν. Η πτώση της δημοτικότητας του Τούρκου προέδρου και η επιδείνωση της οικονομικής κατάστασης της γείτονος, είναι “ούριος άνεμος” για την Ακσενέρ. Ο πυρήνας του κόμματός της αποτελείται από στελέχη του κόμματος του Μπαχτσελί, τα οποία έχουν διαφωνήσει με την επιλογή του, μέχρι πρότινος αρχηγού τους, να συνεργαστεί με τον Ερντογάν.

Στο κόμμα της συμμετέχουν και παλαιοί απόστρατοι αξιωματικοί, μεταξύ αυτών και αρκετοί που είχαν κατηγορηθεί για τις υποθέσεις Εργκένεκον και Βαριοπούλα. Η γεννημένη το 1956 σε μια μικρή κωμόπολη, έξω από την Κωνσταντινούπολη, πολιτικός έχει κερδίσει το προσωνύμιο “Λύκαινα”. Στην Ευρώπη την αποκαλούν «Λε Πεν της Τουρκίας». Οι οπαδοί της τής αναγνωρίζουν θάρρος και πυγμή, προσδίδοντάς της, μάλιστα, μυθικές σχεδόν διαστάσεις.

Η πολιτική την κέρδισε νωρίς

Οι γονείς της ήταν μουσουλμάνοι που ζούσαν στην Θεσσαλονίκη. Οι πρόγονοί της είχαν μεταναστεύσει τον 15ο αιώνα από το Ντιγιάρμπακιρ στην Καβάλα. Το 1923, με την ανταλλαγή των πληθυσμών, η οικογένειά της επέστρεψε στην Τουρκία. Υπερεθνικίστρια ούσα, έχει καταφερθεί ουκ ολίγες φορές εναντίον της Αθήνας. Η ίδια χρησιμοποιεί το εθνικιστικό σύνθημα «η Αϊσέ θα πάει διακοπές» (που αναφέρεται στην τουρκική εισβολή στην Κύπρο), ενώ συχνά- πυκνά καλεί εμμέσως και σε εισβολή της Τουρκίας στο Αιγαίο.

Είχε δηλώσει χαρακτηριστικά: «Εάν το μέλλον αυτής της χώρας είναι πιο ασήμαντο από το δικό σας προσωπικό μέλλον, ασφαλώς (Οι Έλληνες) θα οχυρώσουν τα 18 νησιά (του Αιγαίου) και θα σουβλίσουν αρνί κοροϊδεύοντάς σας»! Στις εμφανίσεις της, το πλήθος συχνά παραληρεί ωσάν να βρίσκεται ενώπιον ενός ροκ σταρ, τη στιγμή που κραυγάζει εν ρυθμώ «πρωθυπουργό Μεράλ»! Η πολιτική την κέρδισε από νωρίς.

Η ίδια έχει πει ότι κόλλησε το μικρόβιο όταν στην πόλη της είδε να εκλέγεται η πρώτη γυναίκα δήμαρχος, η Λεϊλά Ατακάν. Μέχρι τότε κάτι τέτοιο φάνταζε εξωφρενικό. Η πολιτική περίσσευε στο σπίτι της, καθώς και ο πατέρας και ο αδελφός της ήταν μέλη των Γκρίζων Λύκων. Παρά τις αντιρρήσεις της οικογένειάς της σπούδασε ιστορία στο Πανεπιστήμιο της Κωνσταντινούπολης, συνέχισε με μεταπτυχιακό στις Κοινωνικές Επιστήμες από το Πανεπιστήμιο του Μαρμαρά και ολοκλήρωσε τις σπουδές της με διδακτορικό στην Ιστορία. Εργάστηκε για χρόνια ως λέκτορας στην Πολυτεχνική Σχολή του Πανεπιστημίου του Κοτζαελί και του Μαρμαρά, μέχρι που αναμείχθηκε με την πολιτική.

Εισήλθε στην Εθνοσυνέλευση με το κόμμα του Ορθού Δρόμου της μετέπειτα πρωθυπουργού Τανσού Τσιλέρ, η εμπρηστική ρητορική της οποίας και η πολιτική της είχε προκαλέσει σοβαρή κρίση στις σχέσεις με την Ελλάδα, οδηγώντας και στην κρίση των Ιμίων. Έξυπνη, μεθοδική, σκληρή και αδίστακτη, σύμφωνα με τους επικριτές της, αναρριχήθηκε σε σύντομο χρόνο.

Η “μαμά-τίγρης”

Η ίδια είχε διοριστεί υπουργός Εσωτερικών στην κυβέρνηση συνασπισμού Ερμπακάν-Τσιλέρ. Όταν το 1997 το Γενικό Επιτελείο με ανακοίνωσή του υποχρέωσε σε παραίτηση αυτή την κυβέρνηση, η Ακσενέρ χάθηκε από την πολιτική για δέκα ολόκληρα χρόνια. Η ίδια ισχυρίζεται ότι αφοσιώθηκε στον σύζυγο και στον μοναχογιό της, περιγράφοντας τον εαυτό της σαν «μαμά-τίγρη».

Με τον μετέπειτα σύζυγό της γνωρίστηκαν στο πανεπιστήμιο. Το όνομά του είναι Τάκνερ και όπως η ίδια έχει εξομολογηθεί σε συνέντευξή της «ήταν φανατικός μαοϊκός, αλλά μυήθηκε στη δική μου ιδεολογία. Ήμουν πολύ πεισματάρα για να μην τον υποτάξω». Ο γιός της Φατίχ γεννήθηκε το 1983 και σπούδασε στην Γαλλία. Η ίδια, μάλιστα, ταξίδευε εκεί κάθε εβδομάδα(!) για να του πλένει τα ρούχα και να του καθαρίζει το φοιτητικό του δωμάτιο. Το ακόμα πιο εντυπωσιακό είναι ότι ο Ερντογάν ήταν κουμπάρος στον γάμο του γιού της το 2015, καθώς μέχρι πρόσφατα διατηρούσαν θερμές σχέσεις.

Επέστρεψε στην πολιτική ως μέλος του Kόμματος Εθνικιστικής Δράσης. Εξάλλου, αν και κάποιοι ισχυρίζονται ότι το παρουσιαστικό της αποπροσανατολίζει, παραπέμποντας σε μία νοικοκυρά της μεσαίας τάξης, θεωρείται ιδιαίτερα σκληρή. Δεν δίστασε να συγκρουστεί με τους στρατηγούς που την είχαν απειλήσει ακόμα και με «σούβλισμα»! Ιδιαίτερα επιτήδεια, διατηρεί εξαιρετικές σχέσεις με τον επιχειρηματικό κόσμο.

Πολλοί της έχουν καταλογίσει υπόγεια παιχνίδια με κορυφαίους επιχειρηματίες. Είναι υπέρμαχος της στενής συνεργασίας της Τουρκίας με τη Ρωσία και το Ιράν. Όπως προαναφέραμε, η στάση της στο Κυπριακό και στα ελληνοτουρκικά δεν διαφέρει πουθενά από την αδιαλλαξία του Ερντογάν. Αν και δηλώνει ότι είναι υπέρ του ευρωπαϊκού προσανατολισμού της Τουρκίας, καταγγέλλει την ΕΕ για «ρατσισμό» εναντίον της χώρας της, ενώ έχει επικρίνει σφόδρα και την κυβέρνηση Μπάιντεν, μετά την απόφαση του Αμερικανού προέδρου να αναγνωρίσει την Γενοκτονία των Αρμενίων.