Πως το Ουκρανικό περιθωριοποιεί την Ευρώπη

Ο Τραμπ εμφανίζεται τις τελευταίες μέρες απειλητικός, έμμεσα και προσεκτικά, λέγοντας ότι οι Ουκρανοί δεν είναι δυνατόν να νικήσουν, επειδή δεν τους επιτρέπεται να χτυπήσουν τη Ρωσία βαθιά μέσα στο έδαφός της. Τα Δυτικά ΜΜΕ πανηγύριζαν θεωρώντας ότι ο Τραμπ μεταστράφηκε για μια ακόμα φορά και απειλεί τον Πούτιν. Δηλαδή στην Αλάσκα, όταν συνομιλούσαν, κανείς δεν έβαλε αυτό το θέμα; Με τόσους συμβούλους και προετοιμασία; Ποιος είναι ο αφελής, οι δυο ηγέτες ή εμείς;

Το Ουκρανικό, είπαμε, έχει δυο βασικές πτυχές, αν και όχι μόνο αυτές. Η πρώτη είναι αν θα αποδεχθούν ή όχι οι Δυτικοί την Ρωσία ως Μεγάλη Δύναμη, διάδοχο της ΕΣΣΔ. Η δεύτερη πτυχή είναι ο ρόλος της Δυτικής Ευρώπης διεθνώς. Οι ελίτ της Δυτικής Ευρώπης είχαν αποδεχθεί ότι θα είναι υποτελείς στις ΗΠΑ, όχι από την λήξη, αλλά από την έναρξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Οι λεγόμενοι “πατέρες της Ευρώπης” (Ρ. Σουμάν–Ζ. Μονέ) κατέδιδαν στον Ρούσβελτ τον Ντε Γκώλ ότι εργάζεται για την ανεξαρτησία της Γαλλίας και της Ευρώπης και όχι για την υποταγή τους στις ΗΠΑ. Η Γιάλτα καθιέρωσε την κυριαρχία των Αγγλοσαξώνων (ΗΠΑ-Βρετανία) που ολοκληρώθηκε με την ήττα και τον θάνατο του Ντε Γκώλ, μετά τον Μάη του 1968 (βλ. Eric Branca “L’ ami Americain”). Οι ελίτ της Δυτικής Ευρώπης θέλουν να διατηρήσουν τα προνόμια, που τους καταχώρησε η Γιάλτα, όπως π.χ. η συμμετοχή στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, δηλαδή ρόλο στις παγκόσμιες υποθέσεις. Οι καλές σχέσεις ΗΠΑ-Ρωσίας υποβιβάζουν τον ρόλο τους και αναβαθμίζουν τον ρόλο της Μόσχας.

Στη θέση τους μπαίνει η Κίνα, κάτι που υποβάθμιζε συνολικά τον ρόλο της (ευρωπαϊκής) Δύσης, αλλά διατηρούσε την απόλυτη υπεροχή των ΗΠΑ επί των Ευρωπαίων, που υποβιβάζονταν και τυπικά από εταίροι σε μπάτλερ. Ε, αυτό δεν μπορούν να το καταπιούν οι τρεις “γεροντοκόρες” και κλωτσάνε. Ο Πούτιν κάνει υπομονή και ο Τραμπ κάνει ελιγμούς, επειδή θέλει τους Δυτικοευρωπαίους υπό την σκέπη των ΗΠΑ. Υποταγμένους σαν αρνάκια. Ο συσχετισμός δυνάμεων εντός της Δύσης τον ευνοεί. Ο Πούτιν δεν αρκείται μόνο σε καλά λόγια για τον Τραμπ. Προσφέρει στις ΗΠΑ μεγάλα και προσοδοφόρα Συμβόλαια στην Αλάσκα, πολύτιμη συμβολή για να ξαναγίνει “Η Αμερική Μεγάλη Ξανά”. Οι γεροντοκόρες δεν έχουν προίκα. Αν τις παραμερίσει και ο καλός γαμπρός (οι ΗΠΑ) ξόφλησαν.

Όλα αυτά δεν σημαίνουν ότι ο Τραμπ είναι καλός και κάποιοι άλλοι Δυτικοί δεν είναι. Σημαίνει απλώς μεταφορά προβλημάτων από την Ευρώπη σε άλλες περιοχές, π.χ. στη Μέση Ανατολή και σίγουρα στην Ασία. Η πρώτη πτυχή, η αποδοχή της Ρωσίας ως Μεγάλης Δύναμης, έγινε από την στιγμή που ο Τραμπ διακήρυξε ότι θέλει τη Ρωσία ως σύμμαχο και όχι ως αντίπαλο. Αυτό ήταν το νόημα της Αλάσκας, με τον Λαβρόφ να φοράει το πουλόβερ με την επιγραφή της ΕΣΣΔ. Η Ρωσία αναβαθμίστηκε, αλλά ακόμα δεν είναι ακριβώς ίση με τις ΗΠΑ-Δύση. Π.χ. η Μέση Ανατολή εξακολουθεί να είναι υπό τον έλεγχο των ΗΠΑ, των Αγγλοσαξώνων. Αλλά αυτό είναι κεφάλαιο από τα προσεχώς.