Πώς βίωσαν οι Νεοϋρκέζοι το σπάνιο σεισμό

Διάβασα και κάτι για την ποιότητα του Πεντελικού μαρμάρου με το οποίο κατασκευάστηκε ο Παρθενώνας. Ο σπουδαίος ναός, όπως διάβασα, έπαθε ζημιές από πολέμους, πληθώρα σεισμών κλπ…  Και σκεφτόμουν, τον όμορφο Παρθενώνα που επισκέφτηκα με το σχολείο μου στην Αθήνα, πώς έχει επιβιώσει από πολλούς ισχυρούς σεισμούς. Μεγάλωσα ως παιδί στην Αθήνα, δεν μπορώ να ξεχάσω ποτέ το πώς είναι να βιώνεις ένα σεισμό. Κάθε λίγους μήνες γινόταν ένας σεισμός και πάντα ακολουθούσαν δεκάδες μικρότεροι.

Όμως, καθώς διάβαζα, ένιωσα λίγο κουρασμένος και κατά τις 10:00 π.μ., είπα: «Πρέπει να πάω να κοιμηθώ για μια ώρα». Και, αυτό ακριβώς έκανα, πήγα για ύπνο. Ξανακοιμήθηκα. Κοιμόμουν, και ξαφνικά, ένιωσα το κρεβάτι μου κάπως να κινείται. Σκέφτηκα «Θεέ μου, πρέπει να είναι σεισμός αυτό, ή όχι;». Έτσι, άνοιξα πλήρως τα μάτια μου και ένιωσα το κρεβάτι μου να κινείται δεξιά και αριστερά. Σοβαρά!

Βιώνοντας έναν “ελληνικό σεισμό” στη Νέα Υόρκη

Όλο το κτήριο χόρευε σαν να έπαιζε σε τσίρκο. Πόσο cool μπορείς να παραμείνεις; Και από την εμπειρία μου, αυτό ήταν σαν ένας «ελληνικός σεισμός» στη Νέα Υόρκη. (Ο σεισμός σημειώθηκε στις 10:23 π.μ., με επίκεντρο την κομητεία Χάντερντον του Νιου Τζέρσεϊ, με εστιακό βάθος 5 χιλιόμετρα και επηρέασε όλες τις γύρω βορειοανατολικές πολιτείες, όπως: NY, CT, MD, MA, διάβασα αργότερα σε ειδησεογραφικούς ιστότοπους).

Μένω κοντά, σχεδόν δίπλα στον Ατλαντικό Ωκεανό, και ενδεχομένως, γι’ αυτό ένιωσα τόσο έντονα το γερό ταρακούνημα. Διήρκεσε πολλά δευτερόλεπτα, γύρω στα τριάντα/σαράντα, και άρχισα να σκέφτομαι τις τετράγωνες κολώνες του σπιτιού, αν μπορούν δηλαδή να αντέξουν τη συχνότητα του σεισμού ή θα καταρρεύσουν (…αν αντέξουν στην πίεση όπως έχουν αντέξει οι στρογγυλές-ολομάρμαρες και δωρικού ρυθμού κολώνες του Παρθενώνα ανά τους αιώνες).

Ταυτόχρονα, τα ξύλινα δοκάρια του σπιτιού άρχισαν να τρίζουν, βουητό λέμε, σαν να είναι καράβι σε θαλασσοταραχή. Φοβήθηκα για λίγο. Γιατί; Ο σπάνιος σεισμός, μού έφερε αναμνήσεις από τα παιδικά μου χρόνια και αυτό που μας έλεγαν στο σχολείο «σε περίπτωση σεισμού μπαίνεις κάτω από τραπέζι, κάσα πόρτας κτλ…» Αντιθέτως, η ταπεινή αφεντιά μου, ήταν στο κρεβάτι, οριζοντίως, και το ένιωσε το κούνημα για τα καλά.

Με ρώτησε «αν ένιωσα τον μεγάλο σεισμό»…

Μετά από λίγο με πήρε τηλέφωνο η Αμερικανίδα φίλη μου, η Πένυ, για να με ρωτήσει αν «ένιωσα τον μεγάλο σεισμό», είπα «φυσικά…». «Ο σεισμός είναι κάτι σπάνιο στη Νέα Υόρκη», είπε (είναι γεγονός ότι ο σεισμός στις Ηνωμένες Πολιτείες είναι ένα φαινόμενο που σχετίζεται περισσότερο με την Καλιφόρνια). Δυστυχώς, δεν ήταν κάτι καινούργιο για μένα. Οι Έλληνες έχουμε «πολεμική εμπειρία» από σεισμούς. Έφερε επίσης στη μνήμη μου, όλους τους μεγάλους σεισμούς σε όλο τον κόσμο τα τελευταία χρόνια, ειδικά εκείνον του 2023 στην Τουρκία-Συρία, αλλά και τον σεισμό στην Ταϊβάν πριν από λίγες ημέρες.

Η ζωή, σίγουρα, θα συνεχίσει. Δεν υπάρχουν αναφορές για σημαντικές ζημιές από τον σεισμό. Ήταν όμως, ακριβώς, σαν να έπαθε ένα σοβαρό έμφραγμα η μητροπολιτική περιοχή της Νέας Υόρκης. Ειδικά το Μανχάταν, με τους ψηλούς steel-framed ουρανοξύστες που κρύβουν το ήλιο, ίδρωσε πολύ με τον σεισμό των 4,8 Ρίχτερ. Το γέρικο και γεννημένο το 1931, Empire State Building, έγραψε στους λογαριασμούς του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, με κεφαλαία γράμματα: «I am fine».

Υ.Γ. Μετά από ώρες, ακολούθησε και ένας μικρότερος μετασεισμός των 4 Ρίχτερ.