Πόσο μακριά βρισκόμαστε από ένα πόλεμο στη Μέση Ανατολή;

Η Αμερική βρίσκεται στα πρόθυρα ενός πολέμου, που τελικά επιδίωξε η ίδια. Η δολοφονία του υποστρατήγου Κασέμ Σουλεϊμανί είναι -και όχι μόνο για τους Ιρανούς- μία τρομοκρατική ενέργεια, η οποία χρειάζεται να απαντηθεί. Όλα τα μηνύματα από την Τεχεράνη αναφέρονται σε εκδίκηση για τον θάνατο του δεύτερου πιο ισχυρού άνδρα στην ιεραρχία της ιρανικής ηγεσίας. Και λέγεται πως όταν κτυπούν οι μυστικές υπηρεσίες του Ιράν δεν αφήνουν ούτε ίχνη.

Πολλοί άνθρωποι στην Αμερική είναι έξω φρενών με την επιθετική αυτή ενέργεια του Λευκού Οίκου και δεν είναι λίγοι αυτοί που υποψιάζονται ότι πίσω από αυτή βρίσκεται η ανάγκη του προέδρου Τραμπ να στρέψει τα φώτα αλλού, λόγω της αναμενόμενης δίκης του στη Γερουσία. Άλλοι θυμήθηκαν τον Μπιλ Κλίντον, όταν υπό το βάρος της καταθλιπτικής κατάθεσης της Μόνικα Λεβίνσκι είχε δώσει εντολή να κτυπηθούν …«τρομοκράτες» και τα «χημικά» τους εργοστάσια κάπου στο Σουδάν! Και μερικοί μας θύμισαν ότι όλα αυτά είναι σενάρια του Χόλιγουντ που ενίοτε αντιγράφουν οι πολιτικοί.

Η εξόντωση του Σουλεϊμανί αγγίζει τα όρια αυτού που αποκαλούμε «κρατική τρομοκρατία» και ας μην αρέσει στους Αμερικανούς. Έχετε φανταστεί τι θα συνέβαινε εάν η πολεμική μηχανή μίας χώρας της Μέσης Ανατολής σκότωνε με τον ίδιο τρόπο τον αρχηγό της CIA, ή τον επικεφαλής των μυστικών υπηρεσιών οποιασδήποτε δυτικής χώρας και μάλιστα σε ξένο κράτος; Ήδη θα είχαμε γίνει αυτόπτες μάρτυρες του Γ’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Διότι κάποια στιγμή θα πρέπει να δούμε που φτάνουν και τα όρια της «κρατικής τρομοκρατίας» αν θεωρήσουμε ότι καταδικάζουμε όλοι τις ασύστολες δολοφονίες που διεξάγονται στο όνομα της Δημοκρατίας και των κάθε λογής Επαναστάσεων.

Συναγερμός με το Ιράν

Οι Αμερικανοί ισχυρίζονται ότι ο Ιρανός αρχιπράκτορας είχε σχεδιάσει -και βρισκόταν στο στάδιο της εκτέλεσης- μία άνευ προηγουμένου τρομοκρατική ενέργεια εναντίον των αμερικανικών συμφερόντων. Αν αποδειχθεί ότι έχουν δίκιο και με βάση αποδείξεις, τότε η συζήτηση αλλάζει εντελώς. Και από την κρατική τρομοκρατία πάμε στην «αυτοάμυνα».
Από την άλλη, και από τη στιγμή που οι δύο χώρες βρίσκονται εδώ και χρόνια στο χείλος του πολέμου, αναρωτιόμαστε ποιο είναι το νόμιμο και ποιο το ηθικό. Και θα πρέπει τόσο οι Αμερικανοί, όσο και οι Ιρανοί να βγουν «καθαροί» από αυτή την ιστορία.

Η Αμερική βρίσκεται σε καθεστώς «κόκκινου συναγερμού» και ας μην το λένε για να μην ανησυχούν οι πολίτες. Η παρουσία της αστυνομίας και γενικά των αρχών ασφαλείας στις μεγάλες χώρες είναι αυξημένη και το βλέπει κανείς μπροστά στα μάτια του. Μία χώρα, εδώ και πολλά χρόνια ζει μέσα στο φόβο. Με ευθύνη και των ηγετών της.