Πότε θα μπει πλαφόν στην αυτοκτονική ευρωπαϊκή υποτέλεια;

Ο Ρώσος πρόεδρος επέκρινε την πρόθεση των δυτικών κυβερνήσεων να επιβάλουν πλαφόν στην τιμή του ρωσικού φυσικού αερίου, χαρακτηρίζοντάς την ανόητη και προσθέτοντας ότι η Ρωσία θα αποχωρήσει από τα συμβόλαια προμηθειών. Η Μόσχα δεν θα έχει πρόβλημα να πουλάει ανά τον κόσμο ενεργειακούς πόρους, παρά τις δυτικές κυρώσεις επισήμανε, υποστηρίζοντας ότι η επιβολή πλαφόν θα οδηγήσει σε αυξήσεις τιμών και ότι η παγκόσμια ζήτηση ρωσικής ενέργειας είναι μεγάλη.

Η μεγάλη αύξηση των τιμών ενέργειας συνέπεια των κυρώσεων κατά της Ρωσίας, η αύξηση των τιμών στα τρόφιμα και οι άλλες πληθωριστικές πιέσεις οδηγούν την Ευρώπη σε οικονομική αυτοκτονία. Γιατί λοιπόν οι Ευρωπαίοι ηγέτες, στηρίζοντας την Ουκρανία, επιβάλλουν κυρώσεις που τελικά πλήττουν την ίδια την Ευρώπη; Δεν αντιλαμβάνονται ότι αυτό που συμβαίνει στην Ουκρανία είναι ουσιαστικά ένας οιονεί εμφύλιος πόλεμος σε ιστορικά ρωσικά εδάφη, ότι η επέκταση του ΝΑΤΟ προς τα ανατολικά ήταν ένα κολοσσιαίο λάθος κι ότι ο Πούτιν δεν έχει ούτε την πρόθεση ούτε την ικανότητα να απειλήσει την Ευρώπη;

Είναι δύσκολο να πιστέψουμε ότι οι Ευρωπαίοι ηγέτες, όσο και εάν αξιολογούν κοντόφθαλμα τα γεγονότα, πιστεύουν τις προφάσεις των ΗΠΑ σχετικά με την «υπεράσπιση της φιλελεύθερης διεθνούς τάξης» και την υποστήριξη της «εδαφικής κυριαρχίας» των εθνών-κρατών. Η χώρα που βαρύνεται  με τον διαμελισμό της Γιουγκοσλαβίας, τον  βομβαρδισμό της Σερβίας για 71 συνεχόμενες ημέρες το 1999, προκειμένου να διαιρεθεί αυτή η χώρα, ώστε οι Αλβανοί του Κοσσυφοπεδίου να έχουν τη δική τους κυριαρχία, δεν δικαιούται να επικαλείται την ηθική.

Η συμμετοχή της Ευρώπης σ’ αυτόν τον πόλεμο των κυρώσεων κατά της Ρωσίας είναι ακατανόητη. Οι Ευρωπαίοι ηγέτες έχουν απομακρυνθεί από τον ορθολογισμό. Ως αποτέλεσμα οι Πράσινοι επέτρεψαν την διατήρηση σε λειτουργία 11 εργοστασίων με καύση άνθρακα που είχαν προγραμματιστεί να απενεργοποιηθούν αυτό το φθινόπωρο, ενώ επανενεργοποήθηκαν 17 εργοστάσια κοινής ωφελείας με άνθρακα και πετρέλαιο που είχαν ήδη κλείσει!

Η δέσμευση της Γερμανίας για σταδιακή κατάργηση των εργοστασίων άνθρακα μέχρι το 2030 έχει καταρρεύσει. Η δέσμευση του Ηνωμένου Βασιλείου να σταματήσει να χρησιμοποιεί άνθρακα στους σταθμούς παραγωγής ενέργειας μέχρι το 2024 και η αποφασιστικότητα του G-7 να τερματίσει την «άμεση δημόσια υποστήριξη για τα διεθνή ορυκτά καύσιμα στον ενεργειακό τομέα έως το τέλος του 2022», έχουν επίσης καταρρεύσει. Η Δύση έχει ουσιαστικά εγκαταλείψει την πάλαι ποτέ ξεκάθαρη δέσμευσή της για την καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής, την οποία οι ηγέτες της δεν κουράστηκαν ποτέ να περιγράφουν ως υπαρξιακή απειλή για τον πλανήτη.

Αυτοκαταστροφική εμμονή

Η υποστήριξη της Ουκρανίας έχει γίνει πιο σημαντική για τους δυτικούς ηγέτες από το να σωθεί ο πλανήτης από την κλιματική αλλαγή, πιο σημαντική από το να υποστούν τις επιπτώσεις της ενεργειακής κρίσης, πιο σημαντική από τη βιωσιμότητα των δυτικών βιομηχανιών και ακόμη πιο σημαντική από την αποφυγή του κινδύνου πυρηνικού πολέμου μεταξύ Δύσης και Ρωσίας. Σε αντίθεση, η Δύση εθελοτυφλεί π.χ. στη γενοκτονία που γίνεται στην Υεμένη.

Με την πρόθεση να τιμωρήσουν τη Ρωσία, οι Ευρωπαίοι ηγέτες  επιβάλλουν  εν γνώσει τους, αυστηρές κυρώσεις εις βάρος των πολιτών τους. Η Γερμανία θέτει τον πληθυσμό της σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης, προτρέποντας για εξοικονόμηση ενέργειας. Όπως ο Όλι Ρεν ευχόταν “καλό κουράγιο” στους Έλληνες κατά την συμφωνία του πρώτου μνημονίου το 2010, έτσι και ο ‘Ολαφ Σολτς κάνει “ενέσεις θάρρους” στους Γερμανούς: «Βρισκόμαστε σε μία κατάσταση όπου μπορούμε να πούμε ότι θα περάσουμε αυτόν τον χειμώνα, παρά όλες τις εντάσεις, χάρη στις προετοιμασίες που έχουμε κάνει, πράγμα που κανείς δεν θα μπορούσε να εγγυηθεί πριν από τρεις, τέσσερις, πέντε μήνες», δήλωσε ο καγκελάριος ενώπιον της Βουλής.

Οι κυβερνήσεις προτείνουν πιο χαμηλά φώτα στους δρόμους (υποβοηθώντας τους κακοποιούς στο έργο τους), κλείσιμο του φωτισμού ιστορικών κτιρίων και του ζεστού νερού σε γυμναστήρια, μουσεία και κυβερνητικά κτίρια. Τα συγκροτήματα κατοικιών περιορίζουν τις ώρες που μπορούν οι ένοικοι να κάνουν ζεστό ντους και χαμηλώνουν τους θερμοστάτες σε συγκροτήματα με κεντρική θέρμανση.

Το καθεστώς της αναστάτωσης και της απόγνωσης, κάτω από την οποία τελεί ολόκληρη η Ευρώπη είναι πρωτοφανές. Το ερώτημα είναι εάν θα υπάρξουν σοβαρές λαϊκές αντιδράσεις σ’ αυτή την αδιέξοδη πολιτική. Η Ουάσιγκτον προσώρας  είναι η μόνη που έχει οφέλη από τον πόλεμο. Η αδυναμία, όμως, του  Μπάιντεν να διαχειριστεί το γεωπολιτικό πρόβλημα που έχει δημιουργηθεί και περισσότερο αυτό που αφορά στενά τους Αμερικανούς, όπως η αύξηση του κόστους ζωής, προκαλεί τη δημοσκοπική κατάρρευσή του.

Η απομόνωση της Ρωσίας

Είναι αξιοσημείωτο ότι προτού η Δύση υπερασπιστεί τόσο συντονισμένα το Κίεβο, η Ουκρανία  θεωρείτο μια διεφθαρμένη χώρα. Αυτή η εικόνα μεταμορφώθηκε εν μία νυκτί μόλις εισέβαλε η Ρωσία. Η Ουκρανία έγινε αμέσως το αγαπημένο κράτος της Δύσης. Τέτοια είναι η δύναμη της αντιρωσικής υστερίας που η Δύση τιμωρεί τους πολίτες της για να αποδυναμώσει την Ρωσία, η οποία τελικά κατάφερε να ισχυροποιηθεί!

Οι Ευρωπαίοι πολίτες προς το παρόν στηρίζουν στην πλειονότητά τους τις κυρώσεις. Όπως προκύπτει από το Ευρωβαρόμετρο για το φθινόπωρο του 2022, 10 μήνες μετά την έναρξη του πολέμου, η υποστήριξη των Ευρωπαίων προς τα μέτρα που έλαβε η ΕΕ (κυρώσεις και οικονομική-στρατιωτική-ανθρωπιστική υποστήριξη προς την Ουκρανία) εξακολουθεί να είναι υψηλή, σε ποσοστό 73%. Η Ελλάδα και η Κύπρος (46% και 48% αντίστοιχα) βρίσκονται στις τελευταίες θέσεις.

Βασικός σκοπός της Δύσης ήταν η απομόνωση της Ρωσίας. Τα γεγονότα, όμως, αποδεικνύουν το αντίθετο. Η πρώτη διέλευση ρωσικών προϊόντων προς την Ινδία, μέσω του Διεθνούς Μεταφορικού Διαδρόμου Βορρά-Νότου (διασχίζοντας την Ευρασία από τη Βομβάη στη Βαλτική μέσω ιρανικών λιμανιών, της Κασπίας Θάλασσας και της Νότιας και Κεντρικής Ρωσίας) είναι πλέον γεγονός. Το σημαντικό είναι ότι η διαδρομή είναι συντομότερη και φθηνότερη από τη διώρυγα του Σουέζ. Παράλληλα, ο επικεφαλής της ιρανικής Κεντρικής Τράπεζας επιβεβαίωσε ότι υπογράφηκε μνημόνιο διατραπεζικής συνεργασίας μεταξύ Τεχεράνης και Μόσχας. Πρόκειται για μία βιώσιμη εναλλακτική λύση στο SWIFT και άμεση συνέπεια της αίτησης του Ιράν να γίνει πλήρες μέλος των BRICS, που ανακοινώθηκε στη σύνοδο κορυφής στο Πεκίνο.

Στο κενό η αμερικανική πολιτική

Οι προσπάθειες των ΗΠΑ να απομονώσουν πολιτικά τη Ρωσία απέτυχαν. Το ψήφισμα του ΟΗΕ που καταδικάζει τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία υποστηρίχθηκε από 141 χώρες σε σύνολο 193. Αλλά αυτό το στατιστικό στοιχείο αντιπροσωπεύει μόνο μια πτυχή της πραγματικότητας: Οι χώρες που δεν το στήριξαν, αντιπροσωπεύουν το 59% του παγκόσμιου πληθυσμού. Στη συνέχεια, οι προσπάθειες της κυβέρνησης Μπάιντεν να αποκλεισθεί η Ρωσία από τη συνάντηση της G20 στην Ινδονησία, απέτυχαν.

Ομοίως, παρά τις έντονες διπλωματικές προσπάθειες, το ΝΑΤΟ απέτυχε να αυξήσει την υποστήριξη προς την Ουκρανία μεταξύ των χωρών του Παγκόσμιου Νότου. Ο Ζελένσκι προσπάθησε αρκετές φορές για να γίνει δεκτό το αίτημά του να μιλήσει στη σύνοδο της Αφρικανικής Ένωσης. Κι όταν μίλησε υπήρχαν μόνο δύο αρχηγοί κρατών στην αίθουσα από τα 55 μέλη της Ένωσης για να τον ακούσουν. Η δε MERCOSUR (Οικονομική Ένωση Λατινικής Αμερικής) απλώς αρνήθηκε.

Εν κατακλείδι, η αυτοκτονική εμμονή της Δύσης στις κυρώσεις που καταστρέφουν τις οικονομίες της Υφηλίου και προκαλούν επισιτιστική κρίση, με τραγικές συνέπειες για τον παγκόσμιο πληθυσμό, περνά στη σφαίρα του ανεξήγητου! Αποδεικνύει την μετριότητα των πολιτικών ηγετών, που οδηγούν τους λαούς τους εμμονικά σε οξεία υποβάθμιση του επιπέδου διαβίωσής τους. Κι αν οι  πολίτες των Δυτικών χωρών πληρώνουν το κόστος των εκλογικών τους επιλογών, είναι παράλογο ο υπόλοιπος πλανήτης να οδεύει στην εξαθλίωση εξ’ αιτίας γεωπολιτικών παιγνίων.

Ο πόνος  επεκτείνεται σε πληθυσμούς σε μακρινές χώρες που ήδη μετά βίας επιβιώνουν και δεν έχουν τρόπο να αντιδράσουν. Και δυστυχώς, κανείς από τους εμπλεκόμενους δεν φαίνεται να το λαμβάνει υπόψη, ώστε να δοθεί ένα τέλος σ’ αυτόν τον παραλογισμό. Δεν μπορεί ορθολογικά  να ερμηνευτεί πώς όλοι οι δυτικοί ηγέτες είναι στραμμένοι προς τη λάθος κατεύθυνση. Υποτίθεται ότι η επέμβαση της  Δύσης, έχει ως αντικειμενικό σκοπό να θεραπεύσει την αδικία που υφίσταται η Ουκρανία από την ρωσική εισβολή. Κατ’ ουσίαν, όμως, πέρα από το δράμα του ουκρανικού λαού, οι παράπλευρες συνέπειες επιφέρουν την καταστροφή οικονομιών και την πενία στους πλέον ευάλωτους πληθυσμούς της υφηλίου.