Που πάει η Γερμανία

Η μεγαλύτερη πληθυσμιακώς χώρα της Ευρωπαϊκής Ενωσης (κάπου 86 εκατομμύρια κατοίκων), η πλουσιότερη και η πλέον παραγωγική με ΑΕΠ 5 τρις ευρώ αλλά με στρατιωτικές δαπάνες κάτω του 1% ΑΕΠ, δεν έπαυσε μεταπολεμικώς να είναι η «ατμομηχανή» και «ταμείο» της ευρωδιαίρεσης.
Η ομοσπονδιακή της οργάνωση της χώρας σε 16 αυτόνομα κρατίδια, η ενιαία γλώσσα και το ισχυρό γονίδιο του Γερμανικού λαού επέτρεψαν την από πενταμήνου απουσία διακυβερνήσεως της χώρας. Άλλη χώρα θα είχε διαλυθή.

Βέβαια, στο διάστημα αυτό πολλά πράγματα άλλαξαν στον κόσμο. Στο εσωτερικό της Γερμανίας η κοινωνική συνοχή έμεινε αδιατάρακτη, ίσως με μερικά σημάδια οικονομικής υφέσεως, τα οποία όμως προϋπήρχαν από της εποχής του καγκελαρίου Σολτς. Η εκλογή όμως του Ντόναλντ Τράμπ τον περασμένο Νοέμβριο ως προέδρου των Ηνωμένων Πολιτείων υπήρξε ένα «σοκ» για την πλειοψηφία των Γερμανών. Η συνέχιση του αχάριστου πολέμου στην Ουκρανία κι ο καλλιεργούμενος «παραδοσιακός» φόβος των Γερμανών απέναντι στους Ρώσσους, εντάθηκαν διαρκούσης της διαλείψεως ομοσπονδιακής διακυβερνήσεως.

Εν τούτοις, η εμφάνιση κι η ραγδαία δημοτικότητα του πατριωτικού κόμματος της «Εναλλαγής για την Γερμανία» (AfD) σημαίνει την αναζήτηση ενός άλλου μοντέλου διαχειρίσεως της κοινωνίας: Όχι πλέον κι άλλοι μετανάστες από μουσουλμανικές και Αφρικανικές χώρες, ούτε περισσοτέρους αστέγους, μείωση του κόστους ενέργειας για την βιομηχανία και δουλειά για όλους. Χωρίς άλλα δοσίματα στους «εταίρους» της Ευρωπαϊκής διαίρεσης, εκτός εάν οι αποφάσεις λαμβάνονται με «αυξημένη πλειοψηφία» κι όχι καθ’ ομοφωνίαν.

Προς ώρας τα αιτήματα αυτά είναι γιά διεκδίκηση στην ΕΕ , εκτός του μεταναστευτικού όπου όλοι οι Γερμανοί ομονοούν, να στείλουν πίσω στις πατρίδες Τούρκους, Σύρους, Αφγανούς και Κογκολέζους – «πράγμα» αρκετά δύσκολο ,για να θυμηθούμε την αρχική δήλωση του Μερτς. Αλλά ποίος ευθύνεται για την οπισθοδρόμηση της Γερμανίας την τελευταία 20ετία; Πώς άνοιξε τις πύλες η Γερμανία στους μουσουλμάνους μετοίκους, εξάρτησε την βιομηχανία από το «φθηνό» Ρωσσικό φυσικό αέριο, αποδοκίμασε της πυρηνική ενέργεια και καλλιέργησε την απατηλή «πράσινη ανάπτυξη»;

Η Άγγελα Μέρκελ, κομμουνιστής εξ Ανατολικής Γερμανίας που επί 16 χρόνια καγκελάριος των κομμάτων CDU και CSU από τα οποία προέρχεται κι ο χερ Μερτς προκάλεσε τα σημερινά δεινά.
Να ελπίσουμε ότι οι αυταπάτες θα τελειώσουν τώρα – αν και η φωνή της έχει ακόμη απήχηση στην Γερμανία; Έξις Δευτέρα φύσις. Ο Ελληνισμός ούτε ελπίζει τίποτε από τον νέον καγκελάριο μήτε φοβείται τον Μερτς. Οι Γερμανοί από την εποχή του φιλοσόφου του Υπερανθρώπου ζηλεύουν το Ελληνικό πνεύμα (κατόπιν αυτού όλες οι Γερμανικές ιδέες είναι αστερίσκος «στις σημειώσεις» των συγγραμμάτων) αλλά οικτίρουν τους συγχρόνους ΄Ελληνες ως «τεμπέληδες, μικρο μικροαπατεώνες και ικανούς μόνο για κανένα «συρτάκι».

Αμφότερα είναι λανθασμένα. Η Γερμανική συμβολή στην Ευρωπαϊκή κουλτούρα με την μουσική του Ιωάννου Σεβαστιανού Μπαχ, την ποίηση ενός Γκαίτε και την επιστημονική συμβολή του Χάιζενμπεργκ είναι πρωτότυπη κι όλοι οι΄Ελληνες δεν έχουν εκμαυλισθεί από τους ιθαγενείς… κοτζαμπάσηδες. Ο Ελληνισμός αναγνωρίζει το μεγαλύτερο ενδιαφέρον της Γερμανίας για την Τουρκία και το Ισραήλ , όπως είπε ο χερ Μέρτς. Της πρώτης λόγω «μεγέθους αγοράς» , του δευτέρου από αίσθημα ενοχής. ΄Ετσι, ο νέος καγκελάριος όπως κι οι προηγούμενοι , δεν πρόκειται να καταβάλει τις πολεμικές επανορθώσεις ούτε αν το κατοχικό δάνειο της Ελλάδος.
Όμως ο Ελληνικός λαός απαιτεί τον σεβασμό των Γερμανών πολιτικών. Γιατί έμαθαν πολύ καλά πόσο αγαπά την πατρίδα του . Να μην περιμένει την «Αλτερνατίβα της Γερμανίας», να τύχει πατριωτικής μεταχειρίσεως. Προσεχώς.