Προσοχή στην “αριστερή” μουσουλμάνα φίλη του Ερντογάν στο νέο Κογκρέσο

Μητέρα, πρόσφυγας, “διαθεματική” φεμινίστρια και βραβευμένη ψαράς είναι αυτά που θέλει η ίδια να τη χαρακτηρίζουν. Κατάφερε να επανεκλεγεί με μια άκρως προοδευτική ατζέντα, έχοντας στο πλευρό της ακόμα και τον Μπέρνι Σάντερς. Η μουσουλμάνα βουλευτίνα και μέλος της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων του Κογκρέσου Ομάρ Ιλχάν, που έφερε τη μόδα με το τουρμπάνι στην αμερικανική πολιτική, θα μπορούσε να αγγίξει την εικόνα της ιδανικής δήθεν προοδευτικής. Όταν όμως δέχεσαι χαρτζιλίκι από το τουρκικό λόμπι και αρνείσαι να υποστηρίξεις ψήφισμα για την Αρμενική Γενοκτονία κάτι δεν πάει καλά.

Η βουλευτίνα της Μινεσότα μαζί με τις [Κορτές (Νέα Υόρκη), Τλάιμπ (Μίσιγκαν) και Πρίσλεϊ (Μασσαχουσέτη)] απαρτίζουν την τετραμελή γυναικεία dream team των Δημοκρατικών που κήρυξε πόλεμο στον Τραμπ και αγωνίζεται ενάντια στη φυλετική ανισότητα και για ανθρώπινα δικαιώματα. Το γεγονός ότι οι τρεις είναι έγχρωμες και οι δύο μουσουλμάνες θα βοηθούσε τους Δημοκρατικούς να κερδίσουν ψήφους από μετανάστες, γυναίκες και μειονότητες. Στην περίπτωση των μουσουλμάνων μάλλον το κατάφεραν.

Οι μουσουλμάνοι Δημοκρατικοί πέτυχαν να κινητοποιήσουν 300.000 μουσουλμάνους το 2008 ώστε να στηρίξουν τον Μπαράκ Ομπάμα. Ειδικά στις αμφιταλαντευόμενες Πολιτείες οι μουσουλμάνοι παίζουν σημαντικό ρόλο, ώστε να βοηθούν στην προώθηση των Δημοκρατικών. Εξάλλου, οι μουσουλμανικές ψήφοι έκαναν τη διαφορά στις προηγούμενες εκλογές ενώ φάνηκε ότι ήταν ακόμα πιο σημαντικές στις φετινές. Το 2016, ο Τραμπ νίκησε τη Χίλαρι Κλίντον με λιγότερες από 80.000 ψήφους σε τρεις Πολιτείες (Μίσιγκαν, Πενσυλβάνια και Ουισκόνσιν). Δηλαδή το 0,06% των 137 εκατομμυρίων ψηφοφόρων.

Σις εκλογές του 2.000 ο Μπους κέρδισε τη Φλόριντα με 537 ψήφους χάρη στους 60.000 μουσουλμάνους ψηφοφόρους. Στις εκλογές του 2008, ο Μακέιν νίκησε τον Ομπάμα στο Μιζούρι με 3.903 ψήφους. Ο Ομπάμα κέρδισε το Οχάιο με μόλις 200.000 ψήφους, όπου πάνω από 150 μουσουλμάνοι εθελοντές κινητοποίησαν τους μουσουλμάνους ψηφοφόρους.

Αγαπημένη του Σάντερς και του Ερντογάν

Πέρα όμως από την αξιοποίηση των μουσουλμάνων από το Δημοκρατικό Κόμμα, η Ομάρ Ιλχάν διατηρεί από το 2017 περίεργες επαφές με μια από τις πλέον αυταρχικές κυβερνήσεις των τελευταίων ετών, την κυβέρνηση Ερντογάν. Τον Φεβρουάριο του 2017, πριν ακόμα εκλεγεί βουλευτίνα στη Μινεσότα, η Ομάρ επισκέφθηκε την Τουρκία για να μιλήσει στη Διεθνή Διάσκεψη Υπερασπιστών των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.

Κατά μεγάλη ειρωνεία, η Ομάρ δήλωσε ότι δεν ήταν πολύ ευχαριστημένη με αυτά που συμβαίνουν στις ΗΠΑ σε επίπεδο ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Η μουσουλμάνα δημοσιογράφος Raheel Raza προκάλεσε την Omar –και την επίσης μουσουλμάνα Tlaib– να ονομάσουν έστω μια μουσουλμανική χώρα όπου θα μπορούσαν να εκλεγούν δύο γυναίκες, να αμφισβητήσουν τον αρχηγό του κράτους και να την βγάλουν καθαρή. Προφανώς και στις ΗΠΑ υπάρχουν τεράστια προβλήματα με τα ανθρώπινα δικαιώματα, αλλά το να το εκφράζεις σε μια χώρα σαν την Τουρκία είναι το λιγότερο αντιφατικό.

Turkey airlifts injured Somalis from Saturday’s attack. This is the most humane way anyone can show they #standwithMogadishu https://t.co/HvIbJv0jGD

— Ilhan Omar (@IlhanMN) October 18, 2017

Όταν, λοιπόν, το Φθινόπωρο του 2018 κατάφερε να μπει στη Βουλή των Αντιπροσώπων, οι Τούρκοι είχαν χαρεί ιδιαίτερα. O Τούρκος πρόξενος δήλωσε ενθουσιασμένος για την εκλογή της και την κάλεσε στο προξενείο, ενώ ακόμα και ο Μεβλούτ Τσαβούσογλου της έστειλε προσωπικά συγχαρητήρια. Ήταν το λιγότερο που μπορούσαν να κάνουν σε μια μουσουλμάνα πολιτικό που εκθειάζει το ανθρωπιστικό πρόσωπο της Τουρκίας, η οποία έχει συνεργαστεί με την Αλ Κάιντα και το ISIS.

Σημειωτέον ότι για την υποστηρίκτρια των ανθρωπίνων δικαιωμάτων Ομάρ, στις 9 Σεπτεμβρίου του 2001 «απλά κάποιοι άνθρωποι έκαναν κάτι» αποφεύγοντας να μιλήσει για ισλαμιστές τρομοκράτες που αφαίρεσαν χιλιάδες ζωές. Εκείνη η δήλωση, μάλιστα, ανάγκασε τον Ελληνοαμερικανό Νικόλα Χάρο, που έχασε τη μητέρα του στην τρομοκρατική επίθεση, να αντιδράσει δημοσίως στην επέτειο της 11/9 του 2019.

Πάντως, άνθρωπος του Ερντογάν στις ΗΠΑ έκανε και μια μικρή δωρεάν στην Ιλχάν. Η αμερικανο-σομαλή βουλευτίνα συναντήθηκε με τον πρόεδρο της Τουρκο-Αμερικανικής Συντονιστικής Επιτροπή (TASC) Halil Mutlu, που είναι ξάδελφος του Ερντογάν, σύμφωνα με τον τουρκικό Τύπο, τον Σεπτέμβριο του 2019 και πήρε μια μικρή δωρεά 1.500 δολ. Τώρα, βέβαια, ενάμιση χιλιάρικο δεν το λες και χρηματοδότηση λόμπι, αλλά οπωσδήποτε είναι ένδειξη πολιτικής προσέγγισης. Η Τουρκο-Αμερικανική Συντονιστική Επιτροπή είναι μη κερδοσκοπική εταιρεία στις ΗΠΑ που δραστηριοποιείται στις δημόσιες σχέσεις, προωθώντας τις πολιτικές της Άγκυρας. Στα τουρκικά ΜΜΕ η Ιλχάν απολαμβάνει εκτενούς προβολής.

Ποιά γενοκτονία των Αρμενίων

Τα πιο σκοτεινά ίσως σημεία της αριστερής Ιλχάν είναι όταν είχε επικριθεί για την άρνησή της να ψηφίσει υπέρ νομοσχεδίου που αναγνωρίζει την Αρμενική Γενοκτονία στο Κογκρέσο. Αν και ψηφίστηκε ο νόμος. με εντυπωσιακή διακομματική υποστήριξη 405-11, η Ομάρ δήλωσε απλά “παρούσα”, δηλαδή αποχή. Η μουσουλμάνα βουλευτίνα, δικαιολογώντας τη στάση της, είπε ότι η αναγνώριση της γενοκτονίας δεν πρέπει να χρησιμοποιείται ως “εργαλείο σε μια πολιτική αντιπαράθεση” και ότι οι ΗΠΑ θα έπρεπε επίσης να αναγνωρίσουν πρώτα τις μαζικές σφαγές Ινδιάνων και μαύρων σκλάβων.

«Θα πρέπει [η αναγνώριση της γενοκτονίας] να γίνει με βάση την ακαδημαϊκή συναίνεση πέρα από τις πιέσεις της γεωπολιτικής. Μια αληθινή αναγνώριση ιστορικών εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας πρέπει να περιλαμβάνει τόσο τις φρικτές γενοκτονίες του 20ου αιώνα, μαζί με προηγούμενες μαζικές σφαγές όπως το εμπόριο σκλάβων και τη γενοκτονία των Αμερικανών ιθαγενών».

Άραγε η γενοκτονία που συνέβη το 1980 και το 1990 στην πατρίδα της Σομαλία χρειαζόταν επιστημονική βούλα για να είναι τέτοια; Η γελοία υπεκφυγή της έγχρωμης μητέρας-προσφυγοπούλας-φεμινίστριας δεν έπεισε και πολλούς. Η γενική κατακραυγή την ανάγκασε να αναγνωρίσει την Αρμενική Γενοκτονία  –με τουίτ– και να δηλώσει ότι απλά δεν ήταν το σωστό timing. Ακτιβίστρια την προκάλεσε να απαντήσει δημόσια και «πότε θα είναι η σωστή ώρα Ομάρ;».

Ε όχι και κυρώσεις στον Ερντογάν

Η Ομάρ, που ανανέωσε τη θητεία της στη Βουλή, ήταν η μοναδική από το Δημοκρατικό Κόμμα που ψήφισε εναντίον του νομοσχεδίου για κυρώσεις και άλλους περιορισμούς εναντίον της Τουρκίας για την εισβολή στη Συρία. Υπόψιν ότι ήταν κυρώσεις στρατηγικού χαρακτήρα και όχι εναντίον του τουρκικού λαού. Παρόλα αυτά, η Ομάρ αρνήθηκε να τις στηρίξει. Όσο δραστήρια είναι στην επιβολή κυρώσεων στο Ισραήλ, άλλο τόσο αρνητική είναι για την περίπτωση της Τουρκίας. Ο επιλεκτικός ακτιβισμός εξυπηρετεί την ίδια της την πολιτική ύπαρξη.

Η προσέγγιση της Τουρκίας με τη γενέτειρα της Σομαλία τα τελευταία χρόνια, τόσο σε επίπεδο παροχής ανθρωπιστικής βοήθειας όσο και στρατιωτικής, εντάσσεται στους υπολογισμούς της μουσουλμάνας βουλευτίνας. Η Ομάρ εκλέγεται σε μια περιοχή που υπάρχει η πλέον ισχυρότερη και πολυπληθέστερη σομαλική κοινότητα στις ΗΠΑ και ως εκ τούτου κάνει τα στραβά μάτια στην επιθετική πολιτική του Ερντογάν.

Τα ανθρώπινα δικαιώματα ως περιεχόμενο πολιτικής ατζέντας αναστέλλονται όταν στη δημόσια συζήτηση υπάρχει το όνομα Τουρκία. Ξαφνικά εκεί δεν υπάρχουν ούτε Κούρδοι ούτε Αρμένιοι. Γι’ αυτό και μέσα από αναρτήσεις της στα σοσιαλ μίντια ξέπλενε την εικόνα του Ερντογάν και της χώρας του, μιλώντας για το ανθρωπιστικό τους πρόσωπο.

«Η Ομάρ έχει τοποθετηθεί ότι είναι επικριτική απέναντι στον ιμπεριαλισμό, είναι αντίπαλος της τυραννίας και υπερασπιστής των καταπιεσμένων» έγραψε ο Κούρδος καθηγητής Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο του Μιζούρι Djene Bajalan. «Αλλά όπως είναι κούφιος εκείνος ο αριστερός που αγνοεί τη δυστυχία των Παλαιστινίων, έτσι ακριβώς κούφιος είναι και εκείνος που δεν αναγνωρίζει τις φρικαλεότητες που υπέστησαν οι Αρμένιοι το 1915, τις βιαιότητες της Τουρκίας και τη συστηματική καταπίεση που αντιμετωπίζουν οι Κούρδοι στη Μέση Ανατολή».

Μη τα βάζετε με την Ομάρ

Η πολιτικός Ομάρ Ιλχάν εξαντλείται στο καλό μάρκετινγκ, επιλέγει προσεκτικά το ντύσιμό της, χρησιμοποιεί καλά το τουρμπάνι –αλα Γουίτνεϊ Χιούστον– προσελκύοντας το νεαρό γυναικείο πληθυσμό και αξιοποιεί τη μητρότητα λες κι αυτό είναι στοιχείο πολιτικής προστιθέμενης αξίας. Είναι η γνωστή τακτική γυναικών που αξιοποιούν τον φεμινισμό, δίχως αυτό να μεταφράζεται απαραίτητα σε πολιτική.

Γι’ αυτό αυτοχαρακτηρίζεται “διαθεματική φεμινίστρια”, δηλαδή πρόκειται για το “τέταρτο κύμα” του φεμινισμού που επιχειρεί να βγάλει τον φεμινισμό από την γραφικότητά του και να τον διασυνδέσει καταχρηστικά με άλλα καταπιεσμένα τμήματα της κοινωνίας (τάξη, φυλή, σεξουαλικός προσανατολισμός κτλ.). Πολιτικοί, όπως η Ομάρ, χειραγωγούν την πολιτισμική διαφορετικότητα, προωθώντας και βασικά σημεία της ισλαμικής ατζέντας του Ερντογάν.

Πρόσφατα, η Ομάρ των ανθρωπίνων/φυλετικών δικαιωμάτων είπε δημοσίως, «μη τα βάλεις ποτέ με μια Σομαλή». Η δήλωσή της, πέραν του ότι αποτελεί αντιστρεφόμενο ρατσισμό ολκής, έχει ίσως μια αλήθεια: Πράγματι, είναι μάλλον επικίνδυνο να τα βάλεις με ένα πρόσωπο που κάνει ευτυχισμένο τον ηγέτη ενός κράτους που ερωτοτροπεί με την ισλαμική τρομοκρατία…