Quo Vadis Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν;

Η Δύση πορεύεται, προς το παρόν, μαζί με έναν, κατά τους ψυχολόγους, παρανοϊκό Ερντογάν, και, προφανώς, θα συνεχίσει να πορεύεται με την Τουρκία και στο μέλλον από ανάγκη. Η Τουρκία, ως μια μεγάλη αγορά με σημαντική γεωγραφική θέση είναι για πολλά χρόνια ένας σημαντικός σύμμαχος της Δύσης στα πλαίσια του ΝΑΤΟ και σχεδόν για λίγο καιρό με αίσθηση σίγουρου μελλοντικού εταίρου και στα πλαίσια της ΕΕ, συνεχίζει να εκπέμπει την αξία της προς αυτήν.

Είναι, λοιπόν, λογικό να καταλήξει κανείς στο συμπέρασμα ότι δεν θα δημιουργηθεί στη Δύση παρόμοια ιδέα με αυτήν της αλεπούς για τα κρεμαστάρια. Από την άλλη μεριά είναι ολοφάνερο πως τα μεγάλα σχέδια των κρατούντων στην Τουρκία για ανασύσταση της Οθωμανικής αυτοκρατορίας δημιουργούν ήδη στη Δύση μια σοβαρή ανησυχία, γιατί αυτά τα σχέδια, αντικειμενικά, απομακρύνουν την Τουρκία από τη αυτήν ακόμα περισσότερο απ’ ό,τι η αγορά των S-400. Ο δε Σουλτάνος δεν το κρύβει κιόλας. Ό,τι λέει το κάνει, τουλάχιστον μέχρι σήμερα. Η παροιμία άλλωστε το λέει από μικρό παιδί και τρελό μαθαίνεις την αλήθεια.

Η Τουρκία, ακτινοβολώντας την εικόνα του προστάτη του ισλαμισμού, έχει ήδη εξαπλώσει την επιρροή της στο Κατάρ, στη Σομαλία, στο Σουδάν, τελευταία στη Λιβύη και σε άλλες χώρες στα Βαλκάνια και αλλού και ετοιμάζεται να πιστοποιήσει το ρόλο μιας μεγάλης, και λόγω και της αμυντικής της βιομηχανίας, δύναμης.

Αυτή η εξέλιξη αποτελεί ισχυρό κίνητρο για αυτήν, ώστε, στο εξής να κάνει του κεφαλιού της, ενώ η Δύση δεν νομίζω, με βάση την τακτική της, ότι είναι έτοιμη να παραδώσει τα όπλα και να της επιτρέψει την υπονόμευση της συμμαχίας, όταν μάλιστα πάνω από το μισό πληθυσμό της Τουρκίας μισεί τον Ερντογάν για το φασιστικό καθεστώς που έχει επιβάλει στην Τουρκία και που πρέπει να αποτελεί όνειδο στο δυτικό κόσμο, όπου οι κυβερνήσεις του θα πρέπει να δυσκολεύονται να δικαιολογήσουν στους πολίτες τους πολιτική τήρησης μιας φιλικής στάσης προς τον Ερντογάν.

Τούρκοι και πολιτισμένη κοινωνία

Ορισμένοι Τούρκοι πολίτες έχουν μια καταγωγή που δεν τους αφήνει να εξελιχθούν σε μια πολιτισμένη κοινωνία. Τελευταία, οι αποφάσεις τους να μετατρέψουν την Αγία Σοφία και τη Μονή της Χώρας σε τζαμί δεν προκύπτει μόνο από τη μανία που έχουν να εκδικούνται διαχρονικά τους ετερόθρησκους, κατά την τουρκική ερμηνεία των εντολών του Κορανίου τους, και ούτε γιατί τους λείπουν τα τζαμιά. Τους λείπουν τα δικά τους δημιουργήματα, σαν αυτά που άλλοι λαοί δημιούργησαν, και κυρίως οι Έλληνες.

Αυτά που έχουν δημιουργήσει οι Τούρκοι δεν μπορούν να συγκριθούν με τα λαμπρά καλλιτεχνήματα του Βυζαντίου, γι’ αυτό και τα μετατρέπουν σε τζαμιά για να μην αποκαλύπτεται η γύμνια τους. Οι οπαδοί του Ερντογάν διατηρούν τα χαρακτηριστικά της αγέλης των Γκρίζων Λύκων χωρίς καμία διαφαινόμενη εξέλιξη. Συνεχίζουν τις γενοκτονίες πληθυσμών στο δρόμο που χάραξε ο Αττίλας. Αυτή είναι η πολιτιστική τους παράδοση. Τα εγκλήματα. Ως έθνος έχει προσφέρει μόνο εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Τα δημιουργήματά τους είναι όλα copy paste.

Τα τελευταία χρόνια ύστερα από πολλούς δισταγμούς άνοιξαν και το αρχαιολογικό μουσείο για να συνδέσουν την προέλευση τους με αρχαίους Τούρκους της περιοχής! Με κλεμμένες δημιουργίες, κυρίως αρχαιοελληνικές, προσπαθούν να παριστάνουν πως είναι έργα των προγόνων τους. Κάνουν δηλαδή μνημόσυνα, όπως και οι “Μακεδόνες” των Σκοπίων, με ξένα κόλλυβα. Το δε Τοπκαπί, το καμάρι τους, θυμίζει οικισμό νομάδων. Αυτή είναι η δημιουργική τους εμπειρία. Και πως μπορεί να είναι αλλιώτικη; Αδυνατούν να εξελιχτούν και για τον πρόσθετο λόγο ότι στο καθημερινό τους ‘’μενού’’ απασχολούνται με φυλακίσεις και εξοντώσεις αθώων θυμάτων.

Τα μεγαλύτερα θύματα της τουρκικής βαρβαρότητας είναι διαχρονικά όλες οι γειτονικές τους χώρες. Δεν υπάρχει ένα γείτονας με τον οποίο να έχουν ειρηνικές σχέσεις. Η πρόσφατη απόβασή τους στη Συρία έχει εξελιχθεί σε μια νέα γενοκτονία Κούρδων και κανείς δεν μιλάει. Αυτή είναι η εικόνα που έχει και ο υπόλοιπος κόσμος για την Τουρκία. Την γενοκτονία των Ποντίων, των Αρμενίων και τις εσωτερικές εθνοκαθάρσεις που οδήγησαν τη χώρα αυτή να αποτελείται από μεγάλο πληθυσμό σε κρύπτο – θρησκευόμενους πολίτες κάθε καταγωγής. Αλλά και σε ποια εικόνα μπορεί να παραπέμπει η αγέλη των Γκρίζων Λύκων παρά σε μια αγέλη ανθρωποφάγων.

Μεγάλο πρόβλημα

Για τη Δύση οι σχέσεις της Τουρκίας με τους γείτονές της αποτελεί ένα ακόμα μεγάλο πρόβλημα για το μέλλον της συμμαχίας του ΝΑΤΟ. Για τη Συρία η Τουρκία αποτελεί έναν καταχτητή. Για το Ισραήλ, λόγω τη συνεργασίας της Τουρκίας με τους χειρότερης μορφής τρομοκράτες, όπου αντί θυσιών για την σωτηρία της ψυχής τους ξεπαστρεύουν “απίστους” κάθε καταγωγής για την σωτηρία της, η Τουρκία αποτελεί κόκκινο πανί. Για την Κύπρο η Τουρκία είναι ένας αιμοβόρος καταχτητής.

Για την Ελλάδα, ένα μέλος του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, η Τουρκία αποτελεί έναν οιονεί εχθρό που οφείλεται στην επεκτατική πολιτική της. Μια πολεμική αναμέτρηση της Τουρκίας με την Ελλάδα, που καθημερινά ο ταραξίας Ερντογάν επιδιώκει, σε ποια επιχειρησιακή κατάσταση θα αφήσει το ΝΑΤΟ σε αυτή την περιοχή; Έχει κανείς την εντύπωση πως τα δυτικά κέντρα λήψης αποφάσεων δεν απεργάζονται λύσεις αυτού του αδιεξόδου που δημιουργεί ο Ερντογάν; Ο Μπάϊντεν το είπε ξεκάθαρα. Ο κύβος ερίφθη.

Οι Δυτικοί, από τις μέχρι σήμερα αντιδράσεις τους, είναι βέβαιο πως δεν επιθυμούν την εξέλιξη ενός διαζυγίου της Συμμαχίας με την Τουρκία και για έναν άλλον πρόσθετο λόγο, ότι, δηλαδή, ένα τέτοιο διαζύγιο δεν θα είναι ομαλό και θα έχει και πολύ αρνητικές παρενέργειες στην Ελλάδα που μπορεί να προκύψουν από την ολιγωρία των δυτικών να αντιμετωπίσουν την αντιδυτική συμπεριφορά της Τουρκίας. Γιατί, υπάρχει ο κίνδυνος να χρησιμοποιηθεί από τους δυτικούς η Ελλάδα ως υπομόχλιο, με κόστος για την Ελλάδα, για την ανατροπή του Ερντογάν μιας και η Δύση διαθέτει ως εναλλακτικό φορέα εξουσίας για την Τουρκία, τον φυλακισμένο τουρκικό λαό που διψάει για απελευθέρωση.

Όμως μια τέτοια εναλλακτική δεν έχει το πλεονέκτημα που έχει αυτή των οικονομικών κυρώσεων. Η πιο ομαλή, στην εξέλιξή της, εναλλακτική είναι οι οικονομικές κυρώσεις σε μια παραπαίουσα τουρκική οικονομία που θα εξοντώσουν την όποια λαϊκή αποδοχή διαθέτει ο Ερντογάν στην Τουρκία, εκτός κι’ αν πραγματοποιήσει τις απαραίτητες κωλοτούμπες.