Σχίσμα στο κόμμα του Μακρόν – Οι αντάρτες διεκδικούν το Κέντρο

Δεν έχασε τον έλεγχο της Βουλής, αλλά σίγουρα έχασε την ησυχία του. Ο Γάλλος πρόεδρος Μακρόν, μετά και την αποσκίρτηση επτά βουλευτών από το κυβερνών κόμμα, ζυγίζει τις επιπτώσεις που θα έχουν οι τελευταίες εξελίξεις στην προσπάθειά του να επανεκλεγεί το 2022. Μπορεί η περίοδος αυτή να έδωσε μια μικρή ώθηση στην απήχησή του, αγγίζοντας ποσοστά κοντά στο 50%, αλλά όσο περνά ο καιρός οι Γάλλοι θυμούνται την κανονικότητα και μαζί με αυτήν τα προβλήματά της.

Αυτός είναι και ο βασικός λόγος για τον οποίο οι “αντάρτες” του Μακρόν, που άφησαν το κυβερνών κόμμα LREM με 288 βουλευτές σε σύνολο 577 (μείον ένας για την απόλυτη πλειοψηφία), δεν εστίασαν στη διαχείριση του κορωνοϊού. Αντ’ αυτού, η νέα παράταξη “Οικολογία, Δημοκρατία, Αλληλεγγύη” (Ecologie Démocratie Solidarité – EDS), στην πολιτική της διακήρυξη αναφέρεται στην επόμενη μέρα.

Αναφέρεται «στην παράδοση ενός μέλλοντος δίκαιου και βιώσιμου στις γενιές του παρόντος και του μέλλοντος. Τίποτε δεν πρέπει να μείνει ίδιο μετά τον Covid-19». Η πανδημία –λένε– αποκάλυψε «τα προβλήματα και τα όρια του αναπτυξιακού μοντέλου που διατηρούσαμε επί δεκαετίες». Επικεντρώνει σε όρους όπως η “διατροφική και βιομηχανική κυριαρίχα”, η κλιματική αλλαγή, η ανεργία, η επιστήμη.

Η κρίση ως πολιτική ευκαιρία

Αναμενόμενη ήταν η αντίδραση από την πλευρά του LREM, με τον εκπρόσωπο του κόμματος, Σιλβέν Μεγάρ, να επιτίθεται στους “αντάρτες”, λέγοντας ότι «δεν κατανοώ τη χρονική στιγμή, ή το σκοπό αυτής της κίνησης. Είμαστε καταμεσής μιας κρίσης δημόσιας υγείας, οι Γάλλοι δεν μπορούν να ασχολούνται με τη δημιουργία μιας ένατης Κοινοβουλευτικής Ομάδας».

Λίγη σημασία έχουν οι διακηρύξεις αξιωματούχων της κυβέρνησης περί ανάγκης για ενότητα. Στην πράξη, η οικονομική κρίση που πλήττει τη Γαλλία –όπως και όλες τις χώρες– στον απόηχο του ξεσπάσματος του κορωνοϊού προμηνύει πολιτικό κόστος. Κόστος, το οποίο θα κληθεί να πληρώσει η εκάστοτε κυβέρνηση, ακόμα κι αν είθισται σε έκτακτες ανάγκες οι πολίτες να συσπειρώνονται γύρω της.

Άλλωστε, στο γαλλικό πολιτικό σκηνικό έχει διαμορφωθεί ένα κενό στην περιοχή του Κέντρου, μετά την κατάρρευση του Σοσιαλιστικού Κόμματος και την ξεκάθαρη τοποθέτηση του Μακρόν στην Κεντροδεξιά. Και δεν είναι τυχαίο το στοιχείο της “οικολογίας” που ενστερνίζεται το “Οικολογία, Δημοκρατία, Αλληλεγγύη”. Αρκεί μόνο να θυμίσουμε ότι ο Μακρόν έπεσε πάνω στον τοίχο των Κίτρινων Γιλέκων όταν προσπάθησε να λανσάρει ένα οικολογικό προφίλ, αυξάνοντας το φόρο καυσίμων.

Αυτή τη φορά, ο Γάλλος πρόεδρος αποπειράται να πείσει ότι πραγματοποιεί μια κοινωνική στροφή, για να αντιμετωπίσει την οικονομική λαίλαπα που αφήνουν ο ιός και το lockdown. Ενδεχομένως να μην πετύχει ούτε εκεί, παρά το ότι συνεχίζει να ελέγχει τη Βουλή, χάρη στους 46 βουλευτές του κεντρώου κόμματος MoDem που τον στηρίζει.

Η νέα παράταξη των 17 αποσχισθέντων, λοιπόν, “Οικολογία, Δημοκρατία, Αλληλεγγύη”, φιλοδοξεί να αξιοποιήσει αυτά το κενά και να απορροφήσει το κομμάτι της κοινωνίας, από το οποίο έχει αποκοπεί ο Μακρόν εδώ και καιρό. Πιθανώς, να έχουν πιο ξεκάθαρη εικόνα για τον παλμό του εκλογικού σώματος, επιλέγοντας να μην περιμένουν να δουν αν τελικά θα πραγματοποιηθεί ο δεύτερος γύρος των δημοτικών εκλογών που είχε προγραμματιστεί για το τέλος Ιουνίου.

Πάντως, το κόμμα “Οικολογία, Δημοκρατία, Αλληλεγγύη”, που περιλαμβάνει τους επτά πρώην βουλευτές του Μακρόν, εννέα πρώην μέλη του κόμματός του και έναν από άλλο κόμμα, αυτοχαρακτηρίζεται ως «ανεξάρτητη ομάδα, που δεν βρίσκεται ούτε στην πλειοψηφία ούτε στην αντιπολίτευση». Αφήνει έτσι “παράθυρο” για να παίξει το πολιτικό παιχνίδι ή μαζί ή απέναντι στην κυβέρνηση, κατά το δοκούν.