Σε δύο βάρκες πατάει ο Μπαράκ: Αλλαγή πλεύσης για τη Συρία

Τώρα όμως, σύμφωνα με τον ίδιο, αντί για ένα καθεστώς με συγκεντρωτική εξουσία, θα πρέπει να εφαρμοστεί ένα σύστημα παρόμοιο με “ομοσπονδιακό” χαρακτήρα, το οποίο θα μπορούσαν να αποδεχθούν όλα τα μέρη της κοινωνίας. Κατά τον Μπαράκ, αυτό το σύστημα θα πρέπει επίσης να εξουδετερώνει την απειλή του ισλαμισμού.

Ο Μπαράκ δεν σταμάτησε εκεί: Διευκρίνισε ότι η YPG δεν είναι το ίδιο με το PKK, ούτε το PKK με τις Συριακές Δημοκρατικές Δυνάμεις (SDG), και άφησε να εννοηθεί ότι η SDG εξακολουθεί να θεωρείται τοπικός σύμμαχος των ΗΠΑ. Αν ο Μπαράκ δεν αλλάξει ξανά γνώμη, συνεπάγονται τα εξής από τις τελευταίες δηλώσεις του:

Η πολιτική των ΗΠΑ για τη Συρία δεν είναι ακόμη σαφής, αλλά φαίνεται ότι η διαφορά μεταξύ του γραφείου του Τραμπ και του Πενταγώνου, καθώς και των υπηρεσιών ασφαλείας, έχει μειωθεί ελαφρώς. Το γραφείο του Τραμπ προτιμά να αγνοεί τις δύσκολες συνθήκες στο πεδίο, ενώ το Πεντάγωνο, που κάνει μακροπρόθεσμους σχεδιασμούς, φαίνεται πιο αποτελεσματικό.

Ο Μπαράκ αναφέρεται σε ένα αποκεντρωμένο σύστημα. Οι δηλώσεις του ότι δεν είναι ίδιες οι οργανώσεις YPG-PKK-SDG αντικατοπτρίζουν την πραγματικότητα στο πεδίο. Παρά το γεγονός ότι ο πυρήνας της SDG αποτελείται από την YPG, οι SDG αποτελούν εδώ και καιρό μια συμμαχία Κούρδων και Αράβων, με εκπαίδευση και εξοπλισμό που παρέχονται από τις ΗΠΑ. Το PKK και οι SDG έχουν διαφορετική δομή και στόχους. Οι Αραβικές φυλές μέσα στη SDG δεν επηρεάζονται ιδεολογικά από το PKK, ούτε ενεργούν κατά της Τουρκίας, λόγω αυτής της εκπαίδευσης.

Η εφαρμογή ενός αποκεντρωμένου συστήματος στη Συρία σημαίνει ότι στη διαδικασία θα εμπλακούν οι ΗΠΑ, η Τουρκία, το Ισραήλ, η Γαλλία, η Σαουδική Αραβία και άλλες χώρες στο παρασκήνιο. Αυτό μπορεί να σημαίνει ότι οι εντάσεις που προσπαθούν να διατηρήσουν η Άγκυρα και η Δαμασκός στο πεδίο θα μεταφερθούν σε διεθνές επίπεδο. Η πιο εντυπωσιακή πλευρά των δηλώσεων Μπαράκ αφορά τον προσωρινό ηγέτη της Δαμασκού, Αχμέτ Σαράα. Η εγκατάλειψη ενός κεντρικού συστήματος εξουσίας αποτελεί σήμα ότι η περίοδος της πλήρους στήριξης στον Σαράα μπορεί να αμφισβητείται.

Γιατί ο Μπαράκ άλλαξε απότομα τη ρητορική του;

Οι ΗΠΑ συνήθως προτιμούν καθεστώτα όπου ένας ηγέτης μπορεί να λαμβάνει αποφάσεις μόνος του. Αν και υπήρχαν διαφωνίες μεταξύ του γραφείου Τραμπ και των υπηρεσιών ασφαλείας, θα μπορούσε να βρεθεί μια ενδιάμεση λύση που να μην αγνοεί τους SDG, αλλά να συνεργάζεται ταυτόχρονα και με τον Σαράα. Οι ΗΠΑ δεν θέλουν να ενοχλήσουν την Άγκυρα χωρίς λόγο, ενώ ταυτόχρονα λαμβάνουν υπόψη τους και τα συμφέροντα του Ισραήλ.

Στην πραγματικότητα, οι τελευταίες δηλώσεις Μπαράκ ακούγονται σαν να τις έκανε το Ισραήλ. Δεν λέει «ομοσπονδιακό σύστημα» για να μην ενοχλήσει την Τουρκία, αλλά ανοίγει το δρόμο για την παρέμβαση του Ισραήλ από τη Δαμασκό μέχρι το Γκολάν. Το Ισραήλ έχει το σχέδιο “Διάδρομος Δαβίδ” και ένα ισχυρό κεντρικό κράτος στη Συρία δεν θα το επέτρεπε. Το γεγονός ότι το νέο σύστημα δεν θα απειλείται από ισλαμιστικές ομάδες είναι επίσης σημαντικό.

Αναφορικά με τις αραβικές πηγές για τις ισραηλο-συριακές διαπραγματεύσεις, οι απαιτήσεις του Ισραήλ είναι:

• Η Συρία να μην διαθέτει αεράμυνα ή στρατηγικά όπλα.
• Η Δαμασκός να μην αποκτά βαριά όπλα, μόνο για εσωτερική χρήση.
• Να αποστρατικοποιηθούν περιοχές νότια της Δαμασκού, όπως η Σουέιντα, η Ντέρα και η Κουνέιτρα, με ελαφριά όπλα για τις τοπικές δυνάμεις ασφαλείας.
• Η Συρία να εγκαταλείψει περιοχές του Γκολάν, που έχουν στρατηγική σημασία και πηγές νερού.
• Οι συμφωνίες μεταξύ Ισραήλ και Συρίας να επανεξεταστούν ή να ακυρωθούν.
• Η Συρία να μην προμηθεύεται όπλα από την Τουρκία.

Το Ισραήλ θέλει επίσης η Δαμασκός να συμμετάσχει στις “Συμφωνίες του Αβραάμ”, αλλά λόγω της προσωρινής κυβέρνησης του Σαράα, η διαδικασία καθυστερεί. Ο Σάραα θεωρείται από το Ισραήλ πρακτικός αλλά αβέβαιος, και μπορεί να ανοίξει τον δρόμο στο Ιράν αν χρειαστεί.

Τι θέλει το Ισραήλ;

Το Ισραήλ προετοιμάζεται για επιθέσεις στη λωρίδα της Γάζας, μετακινώντας πάνω από ένα εκατομμύριο ανθρώπους σε άλλες χώρες, ενώ ταυτόχρονα επιτίθεται στη Δυτική Όχθη και την Ανατολική Ιερουσαλήμ, συλλαμβάνοντας πολλούς Παλαιστίνιους, μεταξύ αυτών και δημάρχους. Στόχος του είναι να μειώσει τον παλαιστινιακό πληθυσμό σε βαθμό που να μην μπορεί να υπάρξει κράτος Παλαιστίνης.

Συμπερασματικά, το Ισραήλ είναι αποφασισμένο να μην αφήσει την Τουρκία να κυριαρχήσει στη Συρία, και σύμφωνα με τις τελευταίες «ανατροπές» του Μπαράκ, η αμερικανική διοίκηση φαίνεται να ακούει περισσότερο το Ισραήλ παρά την Τουρκία.