Σιγά μη βρήκαμε λιμάνι στη Γαλλία – Έρχονται φουρτούνες στην Ευρώπη

Όποιος νομίζει ότι η Ελλάδα βρήκε απάνεμο λιμάνι με την ελληνογαλλική συμφωνία είναι πολύ γελασμένος. Άλλες φουρτούνες, αληθινοί τυφώνες, πέρα από τα ελληνοτουρκικά, αναδεύουν την Ευρώπη και ανακατεύουν απρόβλεπτα όλες τις Μεγάλες Δυνάμεις και τις μικρές χώρες. Η ελληνική ελίτ βυθισμένη στις αυταπάτες και τον κυνισμό της νομίζει ότι, αν η χώρα μας γεμίσει βάσεις, όλα θα πάνε καλά, τουλάχιστον για την ίδια. Απωθεί το γεγονός ότι οι ΗΠΑ, εσχάτως, τα μαζεύουν και φεύγουν άμα δουν τα ζόρικα.

Στον κυκεώνα που έχει ήδη ξεκινήσει, η Τουρκία έχει το ρόλο της ανακατώστρας, του λύκου, που κατά την παροιμία, στην αναμπουμπούλα χαίρεται, χωρίς να υπολογίζει ότι ο κατακλυσμός μπορεί να τη διαλύσει πριν καν το καταλάβει. Στην Ελλάδα το πολιτικό σύστημα παραμένει ευάλωτο, η κυβερνητική σταθερότητα είναι επιφανειακή και οι επιθέσεις κατά της κυβέρνησης οξύνονται σε πρωτοφανή βαθμό αν και χωρίς αποτέλεσμα, ως τώρα.

Η Πολωνία, μετά το Brexit, απειλεί το ευρωπαϊκό σύστημα. Φανατικά φιλοαμερικανική και υστερικά αντιρωσική, η Πολωνία ανακοίνωσε ότι, το Δίκαιο της χώρας υπερισχύει του Κοινοτικού Δικαίου, προκαλώντας σεισμό 9 Ρίχτερ, κατεδαφίζοντας ουσιαστικά το λόγο ύπαρξης της ΕΕ. Αφήνοντας τις λεπτομέρειες, τα παζαρέματα, στην άκρη, μένει η ουσία: Η Πολωνία, μετά το Brexit, βάζει το δεύτερο καρφί όχι αναπόφευκτα για τη διάλυση της ΕΕ αλλά για το δίλημμα: υποταγή άνευ όρων στις ΗΠΑ, ή τυφώνας επί ποινή διάλυσης.

Η Αμερική είτε με Τραμπ είτε με Μπάϊντεν έχει σύμβολο το σύνθημα “πρώτα η Αμερική”. Τώρα στρέφει την προσοχή της στον Ειρηνικό, στην Κίνα. Αλλά θέλει να εξασφαλίσει ότι δεν θα κινδυνεύσει από προδοσία στα μετόπισθεν. Η Πολωνία αναλαμβάνει ρόλο, όχι του πιστού οπισθοφύλακα, αλλά, του επιθετικού ακραίου. Πρώτος στόχος και πάλι η Γαλλία, δεύτερος η Γερμανία. Η Γαλλία, για να πάψει να ομιλεί περί ανεξάρτητης Ευρώπης με αυτόνομη στρατιωτική δύναμη.

Η Πολωνία στην επίθεση

Με το πρώτο πλήγμα, ματαιώθηκε η πώληση στην Αυστραλία πυρηνικών υποβρυχίων που θα επέτρεπε στη Γαλλία να διεκδικήσει αυτόνομο έως και “ισότιμο” ρόλο στις (παγκόσμιες) εξελίξεις. Ισότιμος εταίρος αλλά όχι σταθερός, υποταγμένος και έμπιστος. Με την παρέμβαση των ΗΠΑ, η Γαλλία περιορίστηκε στη συμμαχία με τη μικρή Ελλάδα και στη δυνατότητα να ρίχνει κλεφτές ματιές στην άλλη πλευρά της Μεσογείου, περισσότερο να γλείφεται παρά να τρώει.

Δεύτερος, στη σειρά, στόχος της Πολωνίας, εξυπηρετώντας τις ΗΠΑ, είναι η Γερμανία επειδή συμφώνησε με τη Ρωσία να προμηθεύεται αέριο και πετρέλαιο, παρά τις σφοδρές αντιρρήσεις των Αμερικανών. Ωστόσο, άλλο το αέριο και άλλο η πρωτοκαθεδρία των ΗΠΑ. Ήδη η φον ντερ Λάϊεν δήλωσε πρόσφατα ότι η ΕΕ πρέπει να συνταχθεί “άνευ όρων” με τις ΗΠΑ εναντίον της Κίνας, ενώ η Γαλλία επιμένει στην αμυντική αυτονομία της Ευρώπης.

Η Γερμανία, χωρίς την υπόλοιπη Ευρώπη δεμένη πίσω της με τις θεσμικές αλυσίδες, δηλαδή τις λεγόμενες “αρχές” της ΕΕ, επιστρέφει στην μονήρη ζωή του Α’ και Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, δηλαδή στην καταστροφή της. Όταν το Κοινοτικό Δίκαιο υπερέχει απολύτως του Εθνικού κάθε χώρας, τότε αρκεί να ελέγχεις-όπως η Γερμανία-τα κράτη/μέλη για να διοικείς την Ένωση

Η πρωτοκαθεδρία των ΗΠΑ

Πληροφορίες υποστηρίζουν ότι οι αντιδράσεις του ΣΥΡΙΖΑ και προσωπικά του κ. Τσίπρα εναντίον της ελληνογαλλικής συμφωνίας οφείλονται σε γερμανικές υποδείξεις. Δηλαδή οι ΗΠΑ μέσω Πολωνίας έδωσαν στο Βερολίνο κλωτσιά “απτσάκι”, στα μούτρα, (γλώσσα του Τε Κβο Ντο), ενεργώντας για λογαριασμό των ΗΠΑ. Την τρώει και ο κ. Τσίπρας αλλά ποιος νοιάζεται.
Για να ολοκληρώσουν τη δουλειά οι ΗΠΑ στραπατσάρισαν μεν το Παρίσι για να ξεχάσει τα περί αυτονομίας, αλλά το ενισχύουν απέναντι στο Βερολίνο για την πρωτοκαθεδρία στην Ευρώπη.

Σ’ αυτό το πλαίσιο ο Μητσοτάκης, με αξιοσημείωτη αίσθηση επιβίωσης, τάχθηκε, εκών-άκων, στο πλευρό, σύμμαχο και προστάτη, των ΗΠΑ και αυτό δίνει πρόσθετες εξηγήσεις (αλλά όχι τις μόνες) για τις ανηλεείς επιθέσεις εναντίον του. Έχουμε πει, δεν τρώει ένας αλλά τουλάχιστον δυο-αν όχι τρεις-γάϊδαροι στον ξένο αχυρώνα που λέγεται Ελλάς. Παλιά μου τέχνη κόσκινο! Έχουν ο καθένας ισχυρά ερείσματα στην ελληνική ελίτ και ακολουθεί κλαυσίγελος στα προσεχή επεισόδια, πάντα εις βάρος των πιο αδύναμων. Το έργο παίζεται σε συνέχειες.

Είναι σχεδόν ακατανόητο τι γυρεύει σ’ αυτή τη γαλέρα ο Ερντογάν, με τους καπετάνιους να έχουν βγάλει τα μαχαίρια και το πλήρωμα να κλονίζεται. Έμπλεξε και τώρα δεν ξέρει πως να ξεμπλέξει, για να σώσει το κεφάλι του. Βάλει εναντίον μας για τους εξοπλισμούς, ενώ ξέρει άριστα ότι η Ελλάδα είναι η χειρ Ισαύ, αλλά ο νους είναι νους Ιακώβ, χτυπάει το σαμάρι, αλλά το γαϊδούρι αδιαφορεί!

Για να γλιτώσει από την οργή των Αμερικανών αυξάνει τις παραγγελίες όπλων στους Ρώσους, μπας και φοβηθεί η Ουάσιγκτον. Αλλά έχει σοβαρές ενδείξεις ότι ούτε ο Πούτιν τον εμπιστεύεται. Πλησιάζει η ώρα που και ο Μπάϊντεν (ή ο επόμενος) και ο Πούτιν θα τον καλέσουν να διαλέξει. Αλλιώς θα διαλέξουν αυτοί. Και δεν μπορεί να είναι διόλου βέβαιος ότι θα διαλέξουν αυτόν, ζωντανό και κυρίαρχο Σουλτάνο.