Σιγή στην Ιταλία για μια περίεργη εξαφάνιση που δείχνει δολοφονία

Πριν από ένα μήνα εξαφανίστηκε στην Ιταλία μια 18χρονη από το Πακιστάν, η οποία ζούσε με την οικογένειά της, σε κωμόπολη έξω από την Μπολόνια. Σύμφωνα με την ιταλική εφημερίδα Corriere della Sera, η εισαγγελία της Μπολόνια ετοιμάζει κατηγορητήριο για συγγενείς της, επειδή όπως δείχνουν τα στοιχεία που έχουν συλλεχθεί, την δολοφόνησαν.

Η 18χρονη Σαμάν Αμπάς δεν ήθελε να πάει στο Πακιστάν για να παντρευτεί σε προσυμφωνημένο γάμο έναν ξάδελφό της. Aπεναντίας ήθελε να ζήσει στην Ιταλία ή τη Γαλλία. Επειδή οι γονείς της την πίεζαν από πέρσι, φιλοξενήθηκε για πολλούς μήνες σε ειδικό καταφύγιο για ανηλίκους, όμως άγνωστο για ποιο λόγο (ίσως οι γονείς της την παραπλάνησαν) δέχτηκε στις 11 Απριλίου να γυρίσει στο σπιτι του πατέρα της, όπου ζούσε και ο 16χρονος αδελφός της.

Στις 30 Απριλίου το κορίτσι εξαφανίστηκε και οι γονείς από εκείνη τη μέρα δεν ξαναπήγαν για δουλειά, ούτε καν για να εισπράξουν χρήματα που τους όφειλαν οι εργοδότες τους, παρά έφυγαν άρον-άρον για το Πακιστάν μαζί με τον θείο της 18χρονης. Ο πατέρας, που εντοπίστηκε στο τηλέφωνο από Ιταλό ρεπόρτερ, είπε: «Θα επιτρέψουμε την Ιταλία και θα εξηγήσω τα πάντα. Η κόρη μου είναι μια χαρά. Χτες μίλησα μαζί της στο τηλέφωνο, είναι με συγγενείς μας στο Βέλγιο». Δεν έδωσε όμως κανένα στοιχείο για τους συγγενείς στο Βέλγιο ή εξηγήσεις για την έκτακτη αναχώρηση όλης της οικογένειας, αλλά χωρίς την 18χρονη, κάτι εξαιρετικά ύποπτο για τις ιταλικές αρχές που κατηγορούν πλέον και τους γονείς για συνέργεια σε φόνο.

Ψάχνουν για τον τάφο

Αν και ο τάφος δεν έχει εντοπιστεί ακόμη από τους αστυνομικούς, η εισαγγελία έχει στα χέρια της, όπως γράφει η ιταλική εφημερίδα “Repubblica”, δύο σημαντικά στοιχεία. Το ένα ειναι η κατάθεση του 16χρονου αδελφού της αγνοούμενης κοπέλας, ο οποίος, σύμφωνα με πληροφορίες, ομολόγησε ότι οι γονείς του και ο θείος του, μαζί με δύο ξαδέλφια τους, σκότωσαν την αδελφή του και την έθαψαν σε χωράφια κοντά στο σπιτι τους. Το δεύτερο στοιχείο είναι τα βίντεο που βρέθηκαν και κατασχέθηκαν.

Σε ένα από αυτά φαίνεται η 18χρονη για τελευταία φορά ζωντανή να απομακρύνεται από το σπίτι της με τους γονείς, το θείο της και δύο ξαδέλφια της. Σε άλλο βίντεο έχει καταγραφεί ο θείος και τα δύο ξαδέλφια με φτυάρια στα χέρια. Ήδη συνελήφθη ο ένας ξάδελφος της 18χρονης, που ειχε διαφύγει στη Γαλλία και προσπαθούσε απο εκεί να πάει στην Ισπανία. Εντοπίστηκε όμως πριν περάσει τα γαλλοισπανικά σύνορα.

Η εισαγγελία θεωρεί ότι το κορίτσι δολοφονήθηκε από τον θείο του, αλλά σε συνέργεια με τους υπόλοιπους. Αιτία του βάρβαρου εγκλήματος ήταν ότι η 18χρονη δεν ήθελε να επιστρέψει στο Πακιστάν, προκειμένου να παντρευτεί σε συμφωνημένο, αναγκαστικό για την ίδια, γάμο έναν ξάδερφό της. Αντιθέτως είχε εκφράσει την επιθυμία να παραμείνει στην Ιταλία και να σπουδάσει. Η 18χρονη Σαμάν ήταν επισης ερωτευμένη με έναν νεαρό Πακιστανό που ζούσε στη Ρώμη και ήθελε να φύγει μαζί του για την Γαλλία. Είχε εξομολογηθεί πάντως σε φίλους της, ότι φοβόταν πως ο πατέρας της θα την σκοτώσει και γι΄αυτό είχε αναζητήσει άσυλο.

Γιατί …σιωπούν τα ΜΜΕ στην Ιταλία

Σήμερα, η Ένωση Ισλαμικών Κοινοτήτων Ιταλίας (UCOII) ανακοίνωσε ότι απορρίπτει κάθε μορφή υποχρεωτικού, προσυμφωνημένου γάμου, αλλά και κλειτοριδεκτομής, επειδή «πρόκειται για συμπεριφορές χωρίς κανένα είδος θρησκευτικής δικαιολογίας και –κατά συνέπεια– πρέπει να καταδικάζονται και, προπαντός, να προλαμβάνονται». Ο κοινωνιολόγος Λούκα Ρικόλφι, καθηγητής Ψυχομετρίας στο τμήμα Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου του Τορίνο, έδωσε πάντως και την πολιτική διάσταση του θέματος σε συνέντευξή του στην εφημερίδα “Il Giorno”.

«Η θλιβερή ιστορία του κοριτσιού που εξαφανίστηκε στη Νοβελλάρα, περίπου είκοσι χιλιόμετρα από το Ρέτζιο Εμίλια, δεν φαίνεται να προσελκύει πάρα πολύ το ενδιαφέρον των ΜΜΕ. Η σιωπή της Αριστεράς και των ενώσεων που ασχολούνται με τα δικαιώματα των γυναικών γίνεται όλο και πιο εκκωφαντική, αλλά ποιος είναι ο λόγος για αυτήν τη σιωπή;» ρωτάει ρητορικά.

Και εκτιμά: «Ο  ένας λόγος είναι ότι, προς το παρόν, δεν είναι γνωστό πώς εξελίχθηκαν τα γεγονότα και κάποιοι λένε ότι ίσως το κορίτσι είναι ακόμη ζωντανό. Ο άλλος είναι ότι η Αριστερά, εν μέρει και η δεξιά, έχει το βλέμμα πολιτικά στραμμένο στους μουσουλμάνους ψηφοφόρους. Φοβάται ότι οι πιο ενοχλητικές πλευρές αυτής της κουλτούρας, ιδιαίτερα ο τρόπος αντιμετώπισης των γυναικών, θέτει σε κίνδυνο το πολιτικό σχέδιο της εκλογής εκπροσώπων αυτής της κοινότητας, μετά την επέκταση του δικαιώματος ψήφου στους μετανάστες».

«Φοβάμαι ότι ακόμα κι αν υπήρχε βεβαιότητα ότι η 18χρονη Σαμάν δολοφονήθηκε από την οικογένειά της, ένα θλιβερό πέπλο θα μπορούσε να καλύψει την ιστορία, καθώς είναι λιγότερο διαβαστερή ή έλκει λιγότερους τηλεθεατές από την ιστορία ενός επίδοξου ηθοποιού που παρενοχλήθηκε από σκηνοθέτες ή παραγωγούς», συνεχίζει. «Είναι παράδοξο, αλλά το πολιτικά ορθό – μια στάση που έχει ως στόχο την καταπολέμηση των διακρίσεων – γίνεται σήμερα, ένας από τους μηχανισμούς μέσω των οποίων περνούν νέες και λιγότερο ορατές μορφές διακρίσεων».

Η ειδική προστασία και η ένταξη

Ο Ρικόλφι θέτει όμως και ένα άλλο ζήτημα. «Με την παροχή ειδικής προστασίας σε μια σειρά μειονοτήτων (οι μουσουλμάνοι είναι μόνο μία από αυτές), καταλήγουμε να αποδυναμώνουμε τις εγγυήσεις και να εξασθενίζουμε τις διασφαλίσεις έναντι εκείνων που το μόνο αμάρτημά τους είναι ότι δεν ανήκουν σε καμία προστατευόμενη κατηγορία», σημειώνει. Προσθέτει όμως ότι, «έτσι καθιερώνεται ένα είδος τεκμηρίου αθωότητας ή μειωμένου καταλογισμού, για όποιον διαπράττει εγκλήματα και ταυτόχρονα ανήκει σε μια προστατευόμενη κατηγορία», για να καταλήξει ότι «πρέπει να κρινόμαστε από όσα κάνουμε και όχι από όσα είμαστε». 

«Η ένταξη ενός μετανάστη στην κοινωνία πρέπει να περιλαμβάνει την υποχρέωση σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Διαφορετικά, δεν πρόκειται για ένταξη, αλλά απλή παραχώρηση χώρων ατιμωρησίας που καμία εθνική κοινότητα δεν μπορεί να φιλοδοξεί να έχει (εκτός ίσως από μερικές θρησκευτικές σέχτες). Αυτό είναι ένα άλυτο πρόβλημα του δυτικού πολιτισμού και συγκεκριμένα του ευρωπαϊκού πολιτισμού», προσθέτει ο Ricolfi.

Παραλλήλως, αναφερόμενος σε όσους λένε «ότι “είναι απλώς διαφορετικοί από εμάς” και ότι κάθε έθιμο, ιεροτελεστία έχει το λόγο ύπαρξής του» υπενθυμίζει ότι «ο δυτικός πολιτισμός έχει εργαστεί για δεκαετίες επί δεκαετιών για να ξεπεράσει έθιμα βάρβαρα και να καλλιεργήσει τον σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων». Και καταλήγει τονίζοντας ότι «το πρόβλημα είναι ότι δεν έχουμε το θάρρος να πούμε την αλήθεια, ότι, για εμάς, ορισμένα από τα έθιμά τους, είναι βάρβαρα. Και ότι αν θέλουν να ζήσουν μαζί μας, μπορούν να τρώνε ό, τι θέλουν, να προσεύχονται σε όποιον Θεό θέλουν, να ντύνονται όπως θέλουν, αλλά δεν μπορούν να έχουν καμία συμπεριφορά που απαγορεύεται σε έναν Ιταλό και επιτρέπεται σε αυτούς».