Συγκρίνοντας Ουκρανία και Γάζα – Τα δύο μέτρα και δύο σταθμά της Δύσης

Είναι προφανές ότι οι επίσημοι χώροι, αλλά και οι πολυσύχναστες περιοχές, δεν έχουν δεχτεί μαζικό βομβαρδισμό. Εκκλησίες, μνημεία, ιστορικά κτίρια βρίσκονται στη θέση τους, μαρτυρώντας το κοινό σλαβικό ορθόδοξο παρελθόν. Προφανώς υπάρχουν καταστροφές στην Ουκρανία, αλλά καμία σύγκριση με τη Γάζα. Οι Ρώσοι, στις επιθέσεις τους επεδίωκαν να μην προσβάλουν το μέλλον, να μην προκαλέσουν αιώνιο μίσος, να μετριάσουν τη ψυχική διάσταση που αναπόφευκτα προκαλεί ο πόλεμος Θα μπορούσαν, πιθανώς, στην αρχή της σύγκρουσης, να έχουν προκαλέσει μεγάλη ζημιά στο Κίεβο, αλλάζοντας τα δεδομένα του πολέμου. Δεν το έκαναν.

Αντίθετα η Γάζα είναι από τις πιο βαριά βομβαρδισμένες περιοχές στην Ιστορία, σύμφωνα με τους Financial Times. Επικαλούμενοι εκτιμήσεις για ζημιές σε αστικές περιοχές, στρατιωτικοί αναλυτές λένε ότι η καταστροφή της βόρειας Γάζας σε λίγες εβδομάδες έχει πλησιάσει εκείνη που προκλήθηκε από τους μακροχρόνιους βομβαρδισμούς των γερμανικών πόλεων κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. «Δρέσδη, Αμβούργο, Κολωνία – μερικές από τις βαρύτερες βομβιστικές επιθέσεις στον κόσμο μνημονεύονται από τα τοπωνύμια τους. Η Γάζα θα μείνει επίσης στην ιστορία ως τοπωνύμιο που υποδηλώνει μία από τις βαρύτερες εκστρατείες συμβατικών βομβαρδισμών στην Ιστορία», καταλήγουν οι Financial Times.

Στη Γάζα δεν υπάρχουν τζαμιά, δεν υπάρχουν σχολεία, δεν υπάρχουν πανεπιστήμια. Στη Γάζα, δεν υπάρχουν δρόμοι για να περπατήσεις, μόνο εικόνες καταστροφής. Βομβαρδισμοί, συστηματικοί, ψυχροί, ανελέητοι, χωρίς οίκτο. Οι κάτοικοι προσπάθησαν να καταφύγουν σε νοσοκομεία ή σε κτίρια διεθνών οργανισμών, πιστεύοντας ότι ορισμένοι διπλωματικοί ή ανθρωπιστικοί κανόνες θα γίνουν τουλάχιστον σεβαστοί, αλλά βομβαρδίστηκαν και εκεί. Στη συνέχεια προσπάθησαν να καταφύγουν στα ερείπια κτιρίων που είχαν ήδη βομβαρδιστεί, ελπίζοντας δεν θα πληγεί το ίδιο μέρος δύο φορές. Αλλά τίποτα δεν βοήθησε. Στη συνέχεια πήγαν νότια, όπως απαίτησε το Ισραήλ, αλλά το Ισραήλ βομβάρδισε και το Νότο.

Ακατοίκητη Λωρίδα

Χαρακτηρίζοντας την επίθεση της 7ης Οκτωβρίου από την τρομοκρατική οργάνωση Χαμάς ως «δεύτερο Ολοκαύτωμα», ο επικεφαλής του Συμβουλίου Metula, Ντέιβιντ Αζουλάι –μιλώντας σε τοπικό ραδιόφωνο– δήλωσε ότι το Ισραηλινό Ναυτικό θα πρέπει να μεταφέρει τους κατοίκους της Γάζας στις ακτές του Λιβάνου από όπου μπορούν να πάνε σε στρατόπεδα προσφύγων. Μετά από αυτό η πόλη της Γάζας θα πρέπει να καταστραφεί και να μετατραπεί σε μουσείο που να μοιάζει με το στρατόπεδο συγκέντρωσης Άουσβιτς. Είναι μακάβριο αυτό να ακούγεται από έναν Εβραίο.

Στη Γάζα, δεν υπάρχουν πλέον φάρμακα. Οι γιατροί, οι οδηγοί ασθενοφόρων, το παραϊατρικό προσωπικό σκοτώνονται. Το ίδιο δημοσιογράφοι, δάσκαλοι, αλλά και παιδιά, γυναίκες και ηλικιωμένοι. Το Ισραήλ σκοτώνει ακόμη και τους δικούς του. Ο ισραηλινός στρατός σκότωσε τρεις ομήρους, που με τα χέρια τους υψωμένα κυμάτιζαν μια λευκή σημαία. Τους μπέρδεψε με Παλαιστίνιους, αυτό είναι η επίσημη εκδοχή, μια τρομερή παραδοχή ότι ένας Παλαιστίνιος πυροβολείται ακόμη και με τα χέρια του υψωμένα, ακόμη και με λευκή σημαία! Επιπρόσθετα ο ΟΗΕ και το Ευρωμεσογειακό Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων εξέδωσαν εκθέσεις, κατηγορώντας τις ισραηλινές δυνάμεις ότι πραγματοποιούν εκτελέσεις αμάχων στη βόρεια Λωρίδα της Γάζας.

Ο Γενικός Εισαγγελέας του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου κατηγόρησε τον Πρόεδρο της Ρωσικής Ομοσπονδίας για εγκλήματα πολέμου στην Ουκρανία. Το κατηγορητήριο αναφέρει απαγωγές παιδιών και μεταφορά τους στη Ρωσία. Στη Γάζα, παιδιά σκοτώνονται κατά χιλιάδες, αλλά ο εν λόγω γενικός εισαγγελέας παρέμεινε εκκωφαντικά σιωπηλός. Η πολιτική Δύση, επίσης, έχει παραμείνει σιωπηλή ή έχει διαμαρτυρηθεί αδύναμα, αρκούμενη σε παραινέσεις.

Το Ισραήλ σκοτώνει παιδιά χωρίς ίχνος συμπόνιας. Τα βλέπουν –κατά δήλωσή τους– ως σπόρο μελλοντικών τρομοκρατών! Τα τραυματισμένα παιδιά ανέρχονται σε δεκάδες χιλιάδες. Αισθάνονται αυτόν τον ανείπωτο πόνο στην αρχή της ζωής τους, με τα μάτια τους ορθάνοιχτα, αθώα, δύσπιστα. Στο νοσοκομείο, χειρουργούν χωρίς αναισθησία. Ο εν λόγω γενικός εισαγγελέας παραμένει σιωπηλός. Εκατοντάδες ακόμη παιδιά έχουν εξαφανιστεί, θαμμένα κάπου κάτω από τα ερείπια, τα μικρά τους σώματα έγιναν μέρος του κονιάματος των ερειπίων. Ο κατά τα άλλα “ευαίσθητος” εισαγγελέας παραμένει σιωπηλός!

Παιδιά, ως εκ θαύματος σώα, σκάβουν στα ερείπια με τα χεράκια τους, ελπίζοντας να βρουν τους γονείς τους ή απλώνουν τα χέρια τους σε δέηση, κλαίγοντας, αναζητώντας μια εξήγηση για όλη αυτή τη σκληρότητα. Η μητέρα τους δεν είναι πια εκεί. Ο πατέρας τους δεν είναι πια εκεί. Τα παιδιά περιπλανιούνται στα ερείπια της Γάζας, αναζητώντας κάποιον που μπορεί να τα φιλοξενήσει. Διψούν και πίνουν θαλασσινό νερό. Είναι πεινασμένα. Πολλά, που γλίτωσαν από τους βομβαρδισμούς, πέθαναν από ασθένειες. Ο εισαγγελέας του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου παραμένει σιωπηλός…

Δύο μέτρα και δύο σταθμά

Κάθε μέρα του πολέμου του Ισραήλ είναι μία ακόμη ημέρα φρίκης, αλλά κανείς δεν σκέφτεται καν να αποκλείσει το Ισραήλ από τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Το Ισραήλ θα συμμετάσχει στους Ολυμπιακούς Αγώνες, ενώ με πρόσχημα την Ουκρανία οι Ρώσοι αθλητές έχουν αποκλεισθεί. Υπάρχει ήδη συζήτηση για την επιβολή κυρώσεων στη Νότια Υεμένη, τους Χούτι, επειδή δήλωσαν ότι θα επιτεθούν σε ισραηλινά σκάφη έως ότου το Ισραήλ επιτρέψει στις προμήθειες να περάσουν από τη Γάζα. Οι Δυτικοί που εξοπλίζουν το Ισραήλ, το οποίο παραβιάζει το διεθνές δίκαιο, ανησυχούν γιατί η ελευθερία του εμπορίου απειλείται στην Ερυθρά Θάλασσα από τους Χούτι. Αλλά σιωπούν για τον πραγματικό λόγο που υπάρχει αυτή η απειλή. Υπέροχη λογική μιας Δύσης που εφαρμόζει δύο μέτρα και δύο σταθμά στις διεθνείς εντάσεις.

Καθώς ο πρώην πρωθυπουργός του Ισραήλ Εχούντ Μπάρακ παραδέχεται ότι η Χαμάς απέχει πολύ από την κατάρρευση, τίθεται το ερώτημα: ποιος είναι ο πραγματικός στόχος αυτού του πολέμου; Φαίνεται ότι δεν μπορεί να υπάρξει στρατιωτική λύση στον πόλεμο της Γάζας. Οι ΗΠΑ πρέπει να αναγνωρίσουν ότι αυτή η σύγκρουση δεν θα τελειώσει έως ότου ο παλαιστινιακός λαός απολαύσει δικαιοσύνη και ελευθερία.

Για 75 χρόνια, οι κυβερνήσεις της συλλογικής Δύσης αγνόησαν τα δεινά του παλαιστινιακού λαού, δεν υπήρξαν ποτέ αντικειμενικοί, ειρηνοποιοί. Η βία γεννά βία και το μίσος γεννά μίσος. Ακόμα κι αν η Χαμάς ηττηθεί, άλλες τέτοιες ομάδες θα προκύψουν για να εκδικηθούν αυτούς που έπεσαν. Εάν η διεθνής κοινότητα ενωθεί, αυτός ο κύκλος θα μπορούσε να σπάσει, αλλά τα διαπλεκόμενα συμφέροντα στέκονται εμπόδιο στο να ασκηθεί πραγματική πίεση στο Ισραήλ. Εναπόκειται, λοιπόν, στον ίδιο τον ισραηλινό λαό να επιλέξει αν θέλει να συνεχισθεί αυτός ο αέναος κύκλος αίματος ή επιθυμεί τη ειρηνική συνύπαρξη με ένα λαό που προϋπήρχε της επανεγκατάστασης του εβραϊκού λαού στη Γη της Επαγγελίας και δικαιούται κι αυτός μία πατρίδα.