Σπαρμένος με Κίτρινα Γιλέκα ο δρόμος του Μακρόν

Τους είχαν δώσει ζωή μέχρι τα Χριστούγεννα, αλλά τελειώνει ο Μάρτης και ακόμη επιμένουν τα Κίτρινα γιλέκα που έχουν μπει πλέον στον πέμπτο μήνα των κινητοποιήσεών τους. Από τα μέσα Νοεμβρίου που άρχισαν τις συγκεντρώσεις και τις πορείες, οι διαδηλωτές με τα γιλέκα εργασίας δοκιμάσαν πολλές φορές τις «δημοκρατικές» αντοχές του Μακρόν, ο οποίος για να τους αντιμετωπίσει ρίχνει πλέον στην μάχη και δυνάμεις του στρατού!

Η γαλλική κυβέρνηση απαγόρευσε το βράδυ της Παρασκευής τις προγραμματισμένες για το Σαββατοκύριακο διαδηλώσεις στα Ηλύσια Πεδία, αλλά και σε πόλεις, όπως το Μπορντό και η Τουλούζη, στις οποίες το κίνημα έχει έντονα δυναμική παρουσία.

Η απόφαση για την απαγόρευση ελήφθη μετά τα επεισόδια και τις λεηλασίες του περασμένου Σαββατοκύριακου στις πιο φημισμένες και ακριβές λεωφόρους της γαλλικής πρωτεύουσας και κυρίως στα Ηλύσια Πεδία. Τα γεγονότα αυτά οδήγησαν μάλιστα και στην απομάκρυνση, με κυβερνητική απόφαση, του αρχηγού της αστυνομίας του Παρισιού.

Στους δρόμους ξανά  

Παρά την απαγόρευση πάντως κινητοποιήσεις έγιναν και αυτό το  Σάββατο σε αρκετές πόλεις της Γαλλίας. Περισσότεροι από τριάντα διαδηλωτές συνελήφθησαν επειδή μπήκαν στην «απαγορευμένη πόλη» των Ηλύσιων Πεδίων, ενώ αρκετές δεκάδες διαδήλωσαν ειρηνικά στην πλατεία Τροκαντερό, δίπλα στον Πύργο του Άιφελ.

Στο Παρίσι αναπτύχθηκαν συνολικά έξι χιλιάδες αστυνομικοί, έχοντας την συνδρομή δύο αεροσκαφών και δυνάμεων του στρατού και της αντιτρομοκρατικής.  Την ίδια ώρα, στην Νίκαια, η οποία θυμίζει φρούριο λόγω της επίσημης επίσκεψης του προέδρου της Κίνας Σι Τζινπίνγκ, η αστυνομία διέλυσε πλήθος εκατοντάδων διαδηλωτών.

Αν και η συμμετοχή δεν θυμίζει σε τίποτα τις πρώτες εβδομάδες, τα Κίτρινα Γιλέκα δείχνουν να επιμένουν και να προσπερνούν τις επικοινωνιακές, αλλά κυρίως τις κατασταλτικές, επιχειρήσεις στις οποίες έχουν επιδοθεί η κυβέρνηση και ο Μακρόν.  Τι πέτυχαν όμως μέχρι σήμερα οι διαδηλωτές με τα Κίτρινα Γιλέκα;

Μια μικρή αναδρομή

Παρά την μαζική συμμετοχή η κυβέρνηση και ο πρόεδρος της Γαλλίας αρχικά σνόμπαραν το κίνημα των Κίτρινων Γιλέκων μέχρι την ημέρα, στις αρχές του περασμένου Δεκέμβρη, που το Παρίσι πήρε κυριολεκτικά φωτιά. Ήταν οι ημέρες που ο Μακρόν βρισκόταν στην Αργεντινή για την σύνοδο της Ομάδας των 20 (G20) πλουσιότερων κρατών του πλανήτη.

Με την επιστροφή του επιδόθηκε σε μια επίθεση παροχών με την πεποίθηση ότι θα κάμψει το κίνημα, δίνοντας μηνιαία αύξηση 100 ευρώ στους μισθούς και κάνοντας ότι δεν ακούει τα αιτήματα των διαδηλωτών να παραιτηθεί. Η πρότασή του χλευάστηκε από τους «εξεγερμένους» και το μόνο που κατάφερε ήταν να επιβαρύνει τον ήδη «τρύπιο» προϋπολογισμό του. Η ανοχή ωστόσο των Βρυξελλών στην γαλλικές υπερβάσεις σε ό,τι αφορά το έλλειμμα έγιναν επιχείρημα για την αντισυστημική κυβέρνηση της Ιταλίας, η οποία πέτυχε με την σειρά της μια πιο ελαστική αντιμετώπιση του δικού της ελλείμματος.

Ο Μακρόν εξήγγειλε παραλλήλως και την έναρξη εθνικής διαβούλευσης, στο πλαίσιο της οποίας έγιναν, σε όλη την Γαλλία, περισσότερες από 10.000 συναντήσεις με στόχο να δοθεί ο λόγος στους πολίτες, προκειμένου να υπάρξει εκτόνωση της κατάστασης. Ο ίδιος ο πρόεδρος της Γαλλίας παρέστη σε περίπου δέκα από αυτές τις συζητήσεις, το κύριο βάρος των οποίων σήκωσαν οι αιρετοί της Αυτοδιοίκησης.Το κίνημα ωστόσο, όπως δείχνουν τα γεγονότα, δεν κάμφθηκε, καθώς τα Κίτρινα Γιλέκα πέρασαν τα σύνορα, εμφανίστηκαν στο Βέλγιο και προσφάτως, με αφορμή το σίριαλ του Brexit, και στην Βρετανία.

Καταστολή και απόπειρες διάσπασης

Παραλλήλως με τον εθνικό διάλογο, ο Μακρόν, αφήνοντας στην άκρη τα οράματα για τον εκδημοκρατισμό της ΕΕ, έβαλε σε εφαρμογή και ένα σκληρό πρόγραμμα καταστολής των διαδηλώσεων. Το πρόγραμμα αυτό περιελάμβανε χιλιάδες προληπτικές συλλήψεις και αστυνομική βία εναντίων των διαδηλωτών, αρκετές δεκάδες από τους οποίους τυφλώθηκαν από την αλόγιστη χρήση πλαστικών σφαιρών και νερού υπό πίεση.

Η αστυνομική βία στο Παρίσι έφτασε μέχρι τον ΟΗΕ, με την Ύπατη Αρμοστή για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, Μισέλ Μπατσελέτ, να ζητά, στις αρχές του μήνα, την διεξαγωγή «εμπεριστατωμένης έρευνα» από την Γαλλία. Η Μπατσελέτ είχε αναφερθεί και στην ουσία των κινητοποιήσεων, τονίζοντας ότι τα Κίτρινα Γιλέκα διαδηλώνουν ενάντια στον «αποκλεισμό» τους από τα οφέλη της οικονομικής ανάπτυξης.

Τα Κίτρινα Γιλέκα αποτελούν άλλωστε απότοκο των ανισοτήτων, οι οποίες έχουν αμβλυνθεί από την παγκοσμιοποιημένη οικονομία. Ο τρόπος που τους αντιμετώπισε όμως η κυβέρνηση κατέστησε την Γαλλία του Μακρόν, ως την μοναδική πλούσια χώρα που καταστέλλει τόσο βίαια κινητοποιήσεις πολιτών της. Οι άλλες χώρες που προβαίνουν σε ανάλογη βίαιη καταστολή διαδηλώσεων είναι, σύμφωνα με την Μπατσελέτ, η Αϊτή, το Σουδάν και η Ζιμπάμπουε. Το τραγικό της υπόθεσης είναι βέβαια, ότι ο Μακρόν λανσάρει τον εαυτό του ως τον αναμορφωτή της Ευρώπης και επαγγέλλεται τον εκδημοκρατισμό των ευρωπαϊκών οργάνων.

Με τα Κίτρινα Γιλέκα παίχθηκε όμως και το χαρτί της διάσπασης, όταν ένα τμήμα από αυτά άρχισε να φλερτάρει με την συμμετοχή στις ευρωεκλογές. Απόπειρες καπηλείας του κινήματος έγιναν και από άλλα κόμματα της δεξιάς και της αριστεράς. Ο κύριος κορμός ωστόσο των Κίτρινων Γιλέκων παρέμεινε αυτό που ήταν εξαρχής: ένα, ακηδεμόνευτο πολιτικά, κίνημα εργαζομένων των λαϊκών προαστίων του Παρισιού και μικρομεσαίων αγροτών της γαλλικής επαρχίας.  Αυτών δηλαδή που θίγονται περισσότερο από την παγκοσμιοποίηση.