Στο ουκρανικό μέτωπο κρίνεται η ανεξαρτησία της Ευρώπης

Η λεία της σύγκρουσης στο ουκρανικό μέτωπο –γίνει δεν γίνει πόλεμος– είναι μία και μόνη: η ανεξαρτησία της Ευρώπης. «Ο πολιτικός σκοπός προέχει, δίνει νόημα και εξηγεί κάθε πόλεμο», έλεγε ο μεγάλος Κλαούζεβιτς. Η τιμή των καυσίμων είναι σοβαρό ζήτημα, αλλά κανείς δεν παίζει τη ζωή του για μερικά ευρώ. Αντίθετα οι ΗΠΑ από το 1940 σχεδίασαν την Ενωμένη Ευρώπη ως δορυφόρο τους, με μόνο αντίπαλο τον Ντε Γκωλ. Ο Γκωλισμός ηττήθηκε, το πνεύμα του, εξασθενημένο, επιβίωσε.

Οι ΗΠΑ επιμένουν στην απόλυτη καθυπόταξη της Ευρώπης, επειδή ακόμα και με μια ΕΕ ημιανεξάρτητη κλονίζεται συθέμελα η αμερικανική αυτοκρατορία. Το επίμαχο είναι να αποκλειστεί η προσέγγιση Ευρώπης-Ρωσίας, κάτι που θα έσβηνε κάθε ελπίδα των ΗΠΑ για παγκόσμια κυριαρχία. Και αν συνυπολογίσουμε την Κίνα, ο εφιάλτης θα ήταν πραγματικότητα: Οι ΗΠΑ απέναντι σε Ρωσία-ΕΕ από τη μια και με Κίνα από την άλλη θα ήταν αδύναμες.

Στη συγκυρία το μόνο βέβαιο είναι ότι ο Μακρόν, μετά από την πεντάωρη συζήτηση με τον Πούτιν, δεν ήταν σε θέση να προσφέρει στον Ρώσο Πρόεδρο την παραμικρή εγγύηση ότι η Δύση δεν θα συνεχίσει, με απαίτηση των ΗΠΑ, να στέλνει τελεσίγραφα στο Κρεμλίνο ζητώντας: Ή την υποταγή ή τον πόλεμο.

Θα μπορούσε (θεωρητικά) ο Μακρόν, ως πρόεδρος της ΕΕ αλλά και της Γαλλίας, της χώρας που έχει ταχθεί δημοσίως υπέρ της ευρωπαϊκής ανεξαρτησίας, να δηλώσει ότι η Γαλλία θα βάλει βέτο σε κάθε απόφαση προσεχούς ένταξης της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ. Αλλά η Γερμανία, αλαζών, αρνείται να δημιουργήσει μέτωπο με τη Γαλλία, παρασύροντας και άλλους εταίρους της ΕΕ. Θέλει την ΕΕ για λογαριασμό της. Τελικό αποτέλεσμα κατά τον Μπρεζίνσκι: Η ΕΕ είναι προτεκτοράτο των ΗΠΑ.

Θα γίνει θερμό το ουκρανικό μέτωπο;

Ακόμα και έτσι, όμως, φαίνεται ότι οι ΗΠΑ δεν παίρνουν την απόλυτη συγκατάθεση που επιθυμούν. Χαρακτηριστικά και το ανδρείκελο που υπάρχει στην προεδρία της Ουκρανίας δήλωσε ότι δεν θέλει πόλεμο. Ξέρει ότι οι Ρώσοι αν ζοριστούν θα πάρουν με τα όπλα ό,τι θέλουν και ο ίδιος θα τρέχει να κρυφτεί. Επίσης, οι Γερμανοί υπήρξαν ιδιαιτέρως φειδωλοί σε δηλώσεις μετά τη συνάντηση με τον Μπάϊντεν.

Και οι Ευρωπαίοι, λοιπόν, δεν θέλουν πόλεμο. Ξέρουν, επίσης, ότι δεν μπορούν να τα βγάλουν πέρα σε συμβατική σύγκρουση με τους Ρώσους. Αλλά αυτό είναι το λιγότερο. Σε περίπτωση συμβατικού πολέμου θα πρέπει να εξηγήσουν στον κόσμο γιατί προκαλούσαν τους Ρώσους, ενώ δεν μπορούσαν να τους νικήσουν. Και δεν είναι αυτονόητο ότι ο πόλεμος θα σταματήσει εκεί που βολεύει τους Δυτικούς. Είναι, επίσης, ευνόητο ότι δεν έχει νόημα ο μη συμβατικός πόλεμος.

Και τέλος ποιος μπορεί να είναι βέβαιος για τις αντιδράσεις του κόσμου στην Ευρώπη όταν δει να σκορπίζεται στους πέντε ανέμους η ευημερία, μαζί με τις υποσχέσεις των ιθυνόντων; Με δυο λόγια ποιος διαβεβαιώνει ότι μετά από μια πολεμική σύγκρουση οι αλαζόνες Ευρωπαίοι θα έχουν την πολιτική ισχύ να επιβάλλουν κυρώσεις στη Ρωσία; Η μόνη απάντηση στο αρχικό ερώτημα, αν θα γίνει πόλεμος, είναι ότι η πρώτη τουφεκιά θα έχει ουρά πολλά απρόοπτα και περισσότερα δεινά…