Στον “αυτόματο πιλότο” η πορεία της Αμερικής υπό τον Τραμπ

Η περίοδος πριν από τα Χριστούγεννα στην Ουάσιγκτον, είναι πιο ιδιαίτερη από άλλα μέρη του κόσμου. Τα πάρτι είναι πιο εντυπωσιακά, διότι το βασικό συστατικό τους είναι το πολιτικό και διπλωματικό κουτσομπολιό. Θέμα όλων των συζητήσεων είναι ο πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ, που αποφεύγει τις δεξιώσεις, κάτι που ανακουφίζει πολιτικούς, ακόμα και του κόμματος του. Οι προβλέψεις δίνουν και παίρνουν. Αλλά το κουτσομπολιό δεν στέκει στις προβλέψεις.

Η μεγάλη ανησυχία των περισσοτέρων είναι το “κενό εξουσίας”, που παρατηρείται στην αμερικανική πρωτεύουσα. Η απόφαση της επικεφαλής των Δημοκρατικών στην αμερικανική Βουλή για να συνταχθεί κατηγορητήριο με στόχο την παραπομπή του Ντόναλντ Τραμπ, ανησυχεί τους βετεράνους της αμερικανικής πολιτικής, που θυμούνται την εποχή του Γουότεργκέιτ, όταν ο τότε πρόεδρος Ρίτσαρντ Νίξον οδηγήθηκε σε παραίτηση. Το μεγάλο θύμα εκείνης της ακυβερνησίας ήταν η Κύπρος.

Η Νάνσι Πελόσι, η “σιδηρά κυρία” της Βουλής των Αντιπροσώπων, κατηγορεί τον Αμερικανό πρόεδρο για «κατάχρηση εξουσίας». Διαβάζοντας το κατηγορητήριο στην έκθεση που δικαιολογεί την παραπομπή, ο καθένας θα ανακαλύψει πολλά στοιχεία για τον τρόπο κατά τον οποίο, ο ίδιος ο κ. Τραμπ και οι συνεργάτες του, προσπάθησαν να πιέσουν μία ξένη κυβέρνηση να “καρφώσει” τον βασικό πολιτικό αντίπαλο του Αμερικανού προέδρου, τον πρώην αντιπρόεδρο Τζο Μπάιντεν.

“Αφεντικό” του Τραμπ ο Ερντογάν!

Για τους Δημοκρατικούς, η προεδρική απειλή στον πρόεδρο της Ουκρανίας και όσα ακολούθησαν αυτής, αποτελεί μία προσπάθεια να επηρεαστεί το αποτέλεσμα των προεδρικών εκλογών του 2020. Παράλληλα, η ίδια η κ. Πελόσι έχει δηλώσει δημόσια ότι το πραγματικό αφεντικό του κ. Τραμπ είναι ο πρόεδρος της Ρωσίας, Βλαντιμίρ Πούτιν. Άλλοι νομοθέτες πιστεύουν ότι ο “μπος” του Αμερικανού Προέδρου είναι ο Ταγίπ Ερντογάν!

Η συμπεριφορά του κ. Τραμπ έναντι του Ερντογάν είναι αδικαιολόγητη. Η Αμερική είναι όμηρος αυτής της κατάστασης και ειδικά ο πρόεδρος Τραμπ ασχολείται με οτιδήποτε άλλο, παρά την διακυβέρνηση της χώρας. Λένε πως συνέχεια παρακολουθεί τις ειδήσεις και ασχολείται με την αποστολή μηνυμάτων στο Twitter. Και εάν παρακολουθήσει κανείς τις δραστηριότητές του, εύκολα καταλήγει στο ερώτημα για το αν πραγματικά αφιερώνει χρόνο για τα προβλήματα της υπερδύναμης και των πολιτών της.

Η εξωτερική πολιτική της χώρας έχει αφεθεί στον αυτόματο πιλότο, διότι και ο υπουργός Εξωτερικών Μάικ Πομπέο βρίσκεται υπό πολιορκία και σκέφτεται “να την κάνει” για τη Γερουσία, αντιπροσωπεύοντας την πολιτεία του Κάνσας. Όσον αφορά τους στρατιωτικούς του Πενταγώνου διαφωνούν κάθετα και οριζόντια με τις επιλογές του κ. Τραμπ, την ίδια στιγμή που ο υπουργός Άμυνας, Μαρκ Έσπερ περνά την τελευταία χρονιά της κυβέρνησης στην εξουσία ταξιδεύοντας ανά τον κόσμο.

Το “βαθύ κράτος” παραμονεύει

Εσχάτως ακούμε τους πεσιμιστές να υποστηρίζουν ότι η Αμερική είναι ακυβέρνητη, αν και το “βαθύ κράτος” βρίσκεται πάντα εκεί που το καλεί το καθήκον. Εμφανίζεται όταν η χώρα κινδυνεύει. Αλλά πρέπει κανείς να δώσει σημασία και στους βετεράνους της πολιτικής. Προειδοποιούν ότι όταν στην Αμερική υπάρχει πολιτικό πρόβλημα, ξεφυτρώνουν διάφορα κέντρα εξουσίας.

Και εκεί μπορεί να προκληθεί μία μεγάλη ζημιά. Το 1974 ήταν το διπλό έγκλημα στην Κύπρο. Το χουντικό πραξικόπημα εναντίον του ανυπάκουου Μακάριου και η τουρκική εισβολή. Φέτος, έτος κατά το οποίο άρχισαν οι διαδικασίες για την καθαίρεση του κ. Τραμπ, ζήσαμε την τουρκική εισβολή στη Βόρεια Συρία και την εθνοκάθαρση των Κούρδων.

Διαβάστε την συνέχεια στο hellasjournal.com