Τα άγνωστα MIG-29 και η προαναγγελθείσα αντεπίθεση του Χάφταρ

«Τις επόμενες ώρες θα δείτε την ισχυρότερη αεροπορική εκστρατεία στην ιστορία της Λιβύης», ήταν η εμφατική προειδοποίηση στρατιωτικού διοικητή του Εθνικού Λιβυκού Στρατού, στην οποία εστίασαν όλα τα διεθνή μέσα ενημέρωσης. Η οργάνωση του στρατηγού Χαλίφα Χάφταρ έμοιαζε έτοιμη για εκτεταμένα αεροπορικά αντίποινα έναντι της κυβέρνησης Σαράτζ, η οποία σημείωσε ορισμένες επιτυχίες το τελευταίο διάστημα.

Η αεροπορική αντεπίθεση του Χάφταρ φαινόταν απολύτως βέβαιη, μετά την εμφάνιση 6 καταδιωκτικών MiG-29 και Su-24, που προσγειώθηκαν στην “έδρα” του Εθνικού Λιβυκού Στρατού, στην Κυρηναϊκή. Όμως πέπλο μυστηρίου καλύπτει την πραγματική προέλευση αυτών των αεροσκαφών, τα οποία προσγειώθηκαν χωρίς διακριτικά και αναγνωριστικά σήματα. Σύμφωνα με το πρακτορείο Bloomberg τα πολεμικά αεροσκάφη ήταν ήδη στην κατοχή του Χάφταρ και απλώς επέστρεψαν από επισκευή τους στην Συρία!

Ρωσικά μέσα ενημέρωσης σημειώνουν πως στις πρόσφατες επιθέσεις του Εθνικού Λιβυκού Στρατού στην Τρίπολη, δεν χρησιμοποιήθηκαν MiG-29. Το ενδιαφέρον είναι πως σπεύδουν να αμφισβητήσουν τις δυνατότητες του Εθνικού Λιβυκού Στρατού «για την μεγαλύτερη αεροπορική εκστρατεία στην ιστορία της Λιβύης», ακόμα και αν σε αυτή συμπεριληφθούν τα “μυστηριώδη” αεροσκάφη που κατέφτασαν στην Κυρηναϊκή. Ομιλούν για «ρητορικές υπερβολές» των στελεχών του Εθνικού Λιβυκού Στρατού, για να καλύψουν των απώλεια της στρατηγικής αεροπορικής βάσης αλ-Ουατίγια.

Επιπλέον υπενθυμίζουν πως από τον περασμένο Απρίλιο ο Χάφταρ ισχυρίζονταν πως η κατάληψη της Τρίπολης ήταν «θέμα ημερών» και αντί αυτού υποχρεώθηκε να υποχωρήσει στα μετόπισθεν της πρωτεύουσας! Επίσης αμφιβάλουν αν αυτή η “αεροπορική εκστρατεία” του Εθνικού Λιβυκού Στρατού είναι ικανή να εκκαθαρίσει την Τρίπολη, όπως είχε καταφέρει με τους θύλακες των αντικαθεστωτικών στη Συρία η πολεμική αεροπορία του Άσαντ, που συνεπικουρούνταν και από την ρωσική.

Ο σκοτεινός ρόλος των μισθοφόρων

Τα ρωσικά μέσα ενημέρωσης θα μπορούσαν να προσθέσουν πως η υποστήριξη της Μόσχας στον Άσαντ, δεν περιορίζονται σε “αγνώστου ταυτότητας” πολεμικά αεροσκάφη και στην δράση της μισθοφορικής ομάδας Wagner, που γίνεται όλο και πιο “σκοτεινή”, μετά τις πληροφορίες για επικείμενη αποχώρηση τους από το πεδίο της μάχης. Στην πραγματικότητα τα πολεμικά μέτωπα στην Λιβύη είναι εξαιρετικά ασταθή.

Και οι δύο εμπόλεμες πλευρές έχουν στις τάξεις τους μισθοφορικές ομάδες και παραστρατιωτικούς, οι οποίοι συχνά αμφιταλαντεύονται στον ποιον θα υποστηρίξουν. Κορυφαίο παράδειγμα, οι πρόσφατες επιτυχίες του καθεστώτος Σαράτζ δεν έγιναν τόσο χάρη στην πολεμική δεινότητα των μαχητών του, αλλά χάρη στην εξαγορά φυλών και πολέμαρχων της Νότιας Λιβύης.

Ο Χάφταρ παίζει, όλο και περισσότερο, το χαρτί του αραβικού εθνικισμού για να διατηρήσει την υποστήριξη των Αράβων συμμάχων του (Αίγυπτος, Σαουδική Αραβία, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα), ενώ και η, έστω παρασκηνιακή, ρωσική στήριξη του είναι απαραίτητη. Επισήμως η Μόσχα αρνείται ότι υποστηρίζει τον Χάφταρ, ενώ καλεί σε «πολιτική λύση» της σύγκρουσης, όπως ακριβώς και η Άγκυρα. Βέβαια, η Άγκυρα έχει βγάλει από το κάδρο της πολιτική λύσης τον “πραξικοπηματία” Χάφταρ.

Η Τουρκία βγαίνει μπροστά

Η μόνη χώρα πάντως που επεμβαίνει ανοιχτά στο λιβυκό μέτωπο, είναι η Τουρκία, ο βασικός σύμμαχος του καθεστώτος Σαράτζ. Η Άγκυρα έχει αποστείλει περίπου 15.000 τζιχαντιστές από την Συρία στο πεδίο της μάχης, ενώ σύμφωνα με το Συριακό Παρατηρητήριο ανθρωπίνων δικαιωμάτων, στρατολογεί ακόμα και παιδιά από το κατεχόμενο Αφρίν.

Οι νεοοθωμανικοί σχεδιασμοί της Τουρκίας έχουν δημιουργήσει ορισμένες συμμαχίες, που προηγουμένως έμοιαζαν αδιανόητες, όπως την συνεργασία Χάφταρ και Άσαντ, που επιτεύχθηκε με τη μεσολάβηση των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων! Πάντως ο Τούρκος πρόεδρος δεν έχει καμία διάθεση να υποχωρήσει από την Λιβύη και μάλιστα εμφανίζεται έτοιμος για την εφαρμογή διατάξεων του παράνομου τουρκολιβυκού μνημονίου που υπέγραψε με τον Σαράτζ.

Σύμφωνα μάλιστα με καταγγελίες του Εθνικού Λιβυκού Στρατού, ήδη 15.000 Τούρκοι στρατιώτες βρίσκονται στην Λιβύη και συνδράμουν, από το παρασκήνιο, τις δυνάμεις του Σαράτζ. Η Τουρκία εξυπηρετείται από μία εξισορρόπηση του πολεμικού μετώπου στην Λιβύη, πόσο μάλλον που πριν ένα χρόνο πριν το καθεστώς Σαράτζ έμοιαζε έτοιμο να καταρρεύσει. Και επειδή οι Ρώσοι δεν θέλουν να συγκρουστούν με την Τουρκία, αυτό που θα μπορούσε να φέρει τον Χάφταρ ξανά στο προσκήνιο είναι μία δυναμικότερη παρέμβαση των αραβικών κρατών που τον υποστηρίζουν.