Τα drones των Χούτι πλήττουν και πάλι τη Σαουδική Αραβία

Με ένα μπαράζ αεροπορικών επιδρομών κατά των Χούτι στην Υεμένη απάντησε η Σαουδική Αραβία στις χτεσινές επιθέσεις κατά των εγκαταστάσεων του πετρελαϊκού κολοσσού Aramco. Αν και οι επιθέσεις δεν προκάλεσαν θύματα, το σοκ ήταν μεγάλο. Όπως ακριβώς συνέβη και το 2019, ο καλύτερα φυλασσόμενος στόχος βασιλείου βρέθηκε έκθετος σε μία χούφτα drones των σιιτών ανταρτών.

Οι επιθέσεις των Χούτι, τις οποίες καταδίκασε και το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών, ξύπνησαν τον εφιάλτη ενός νέου πετρελαϊκού “κραχ”, εν μέσω της παγκόσμιας ενεργειακής κρίσης που μαίνεται από την πόλεμο στην Ουκρανία. Τους συγκεκριμένους φόβους ήρθε να “διασκεδάσει” η ανακοίνωση του (υποστηριζόμενου από την Σαουδική Αραβία) στρατιωτικού συνασπισμού, που πραγματοποίησε το μπαράζ των αεροπορικών επιδρομών κατά των σιιτών ανταρτών.

«Στόχος μας είναι η προστασία των παγκόσμιων ενεργειακών πηγών από εχθρικές επιθέσεις και η διασφάλιση της εφοδιαστικής αλυσίδας», ανέφερε σχετικά η ανακοίνωση. Το δε Ριάντ, θέλοντας να δώσει μία εικόνα “κανονικότητας”, επέτρεψε στο Grand Prix της Formula 1 να διεξαχθεί κανονικά στην Τζέντα, παρόλο που η πίστα των αγώνων βρίσκεται κοντά στις εγκαταστάσεις της Aramco που έπληξαν οι Χούτι. Τελικώς, το Grand Prix διακόπηκε μετά το σοβαρό ατύχημα που είχε ο γιος του θρύλου της Formula 1 Μίχαελ Σουμάχερ:

https://youtu.be/G4aNm0diKKM

Πάντως, οι σαουδαραβικές αρχές μοιάζουν λιγότερο “προνοητικές” από τις αντίστοιχες του Άμπου Ντάμπι, οι οποίες είχαν απαγορεύσει τον περασμένο Ιανουάριο όλες τις πτήσεις drone, ακόμα και αυτών που πραγματοποιούν για ψυχαγωγικούς λόγους οι πάμπλουτοι τουρίστες του, λόγω των πληγμάτων που είχαν καταφέρει οι Χούτι στο αεροδρόμιο του.

Υεμένη: Χούτι εναντίον Ριάντ

Ο πόλεμος της Υεμένης ξεκίνησε με την επέμβαση της Σαουδικής Αραβίας το 2015, λίγο μετά την κατάληψη της πρωτεύουσας Σανάα από τους Χούτι και εξελίχθηκε σε έναν πόλεμο δια αντιπροσώπων μεταξύ του σουνιτικού βασιλείου και του σιιτικού Ιράν. Το Ριάντ διάγνωσε την “Αραβική Άνοιξη” και ως μία απόπειρα της Τεχεράνης να προκαλέσει τον ξεσηκωμό των σιιτικών πληθυσμών των σουνιτικών εμιράτων του Κόλπου, ως μία επανάληψη της Ισλαμικής Επανάστασης του Αγιατολάχ Χομεϊνί.

Αυτό συνέβη το 2011 στο Μπαχρέιν, όπου η σουνιτική μοναρχία είχε βρεθεί ενώπιον μίας ανοικτής εξέγερσης του σιιτικού πληθυσμού (αποτελεί την πλειονότητα στο εμιράτο). Αν και τα τανκς των Σαουδαράβων κατάφεραν να διασώσουν την μοναρχία του Μπαχρέιν, ο υποστηριζόμενος από την Σαουδική Αραβία στρατιωτικός συνασπισμός δεν έχει καταφέρει ακόμα να επικρατήσει έναντι των σιιτών ανταρτών στην Υεμένη. Αντί του στρατιωτικού “περιπάτου” που προσδοκούσε η Σαουδική Αραβία, ο πόλεμος στην Υεμένη μετατράπηκε στην «χειρότερη ανθρωπιστική καταστροφή παγκοσμίως», κατά τον ίδιο τον ΟΗΕ.

Βέβαια, οι Σαουδάραβες είναι πιο τυχεροί από τον Ρώσο πρόεδρο, καθώς ουδέποτε αντιμετώπισαν κυρώσεις ή μαζικές διεθνείς επικρίσεις για τους φονικούς βομβαρδισμούς που πραγματοποιούν στην Υεμένη, ακόμα και έναντι νοσοκομείων. Δεν υπήρξε καμία ισχυρή αντίδραση ούτε όταν έγινε γνωστό πως το βασίλειο εκτέλεσε 81(!) ανθρώπους μέσα σε μία μέρα, σπάζοντας κάθε προηγούμενο “ρεκόρ”. Είναι σίγουρο πως η στάση της Δύσης θα ήταν διαφορετική αν αυτές οι εκτελέσεις είχαν πραγματοποιηθεί, στο Ιράν για παράδειγμα.

ΗΠΑ-Σαουδική Αραβία

Από την άλλη πλευρά, δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν προβλήματα στις σχέσεις ΗΠΑ και Σαουδικής Αραβίας. Αυτά έχουν τις απαρχές τους στον πόλεμο της Συρίας, όταν η κυβέρνηση Ομπάμα είχε αρνηθεί να αναλάβει στρατιωτική δράση κατά του Άσαντ, όπως προσδοκούσε το Ριάντ. Συνεχίστηκαν έπειτα από την άγρια δολοφονία του δημοσιογράφου Τζαμάλ Κασόγκι, για την οποία οι Αμερικανοί είναι πεπεισμένοι πως ήταν εν γνώσει του Μοχάμεντ Μπιν Σαλμάν. Είναι χαρακτηριστικό πως ο Μπάιντεν απέφευγε μέχρι πρότινος κάθε επικοινωνία με τον πρίγκηπα διάδοχο, με μόνη εξαίρεση την αποτυχημένη προσπάθεια του να τον πείσει να αυξήσει την παραγωγή πετρελαίου, με τον Σαλμάν να αρνείται κυριολεκτικά να σηκώσει το τηλέφωνο!

Όμως, η βασικότερη διάσταση απόψεων παρατηρείται στην στάση των ΗΠΑ έναντι της πολεμικής εμπλοκής του βασιλείου στην Υεμένη, με το Ριάντ να θεωρεί πως έχει δεχτεί πολλαπλά “πισώπλατα μαχαιρώματα” από τους Αμερικανούς. Το πρώτο ήταν η απόφαση  της κυβέρνησης Μπάιντεν να βγάλει τους Χούτι από την λίστα των τρομοκρατικών οργανώσεων. Μάλιστα, Σαουδάραβες και Ισραηλινοί είδαν με τρόμο πως ο Μπάιντεν σχεδιάζει να αφαιρέσει από την σχετική λίστα ακόμα και τους Φρουρούς της Επανάστασης, το επίλεκτο ιρανικό σώμα που εξοπλίζει τους Χούτι και τις άλλες σιιτικές παραστρατιωτικές ομάδες στην Μέση Ανατολή.

Όμως, ακόμα και ο Ντόναλντ Τραμπ που παρουσιάζονταν ως “καλός φίλος” της Σαουδικής Αραβίας, είχε διαψεύσει τις προσδοκίες του Ριάντ, με την στάση του έναντι των επιθέσεων στην Aramco το 2019. Αντί της όποιας υποστήριξης, το βασίλειο είχε ακούσει έντρομο τον Τραμπ να δηλώνει πως η Σαουδική Αραβία “είναι μόνη της” στον πόλεμο έναντι των Χούτι. Από τότε ο Τραμπ είχε ξεκαθαρίσει πως δεν πρόκειται να ξεκινήσει κανέναν πόλεμο κατά του Ιράν, κάτι που επανέλαβε ακόμα και όταν οι σχέσεις Ουάσιγκτον και Τεχεράνης είχαν φτάσει “στο κόκκινο”, μεtτά την εκτέλεση του χαρισματικού Ιρανού στρατηγού Κασέμ Σολεϊμανί στο Ιράκ, που ο ίδιος ο Τραμπ είχε διατάξει.

Ήταν ο Τραμπ που είχε ενταφιάσει οριστικά το δόγμα Κάρτερ, το οποίο προέβλεπε «την υπεράσπιση των πετρελαιοπαραγωγών περιοχών του Περσικού Κόλπου από εξωτερικές απειλές», μία αναμφισβήτητα κοσμοϊστορική εξέλιξη, που έκανε την Σαουδική Αραβία να “ανοιχτεί” προς την Κίνα και την Ρωσία, παραβλέποντας ακόμα και τις αγαστές σχέσεις του Πεκίνου και την Μόσχας με την Τεχεράνη. Όσον αφορά την Υεμένη, το βασίλειο εμμένει να συνεχίζει έναν πόλεμο, την στιγμή που δεν υπάρχει καμία προοπτική νίκης, αρνούμενοι να διδαχτούν από την ιστορία: Από το πάθημα του Νάσερ, όταν η Αίγυπτος είχε ζήσει το δικό της Βιετνάμ στον πόλεμο της Υεμένης την δεκαετία του ’60, κάτι που είχε “βάλει το χεράκι της” και η Σαουδική Αραβία.