Τα δυτικά παρακάλια αποθρασύνουν τον Ερντογάν

Το επόμενο βήμα της Άγκυρας, θεωρείται ότι θα γίνει την 12η Σεπτεμβρίου, τότε που λήγει η NAVTEX, η οποία αφορά τις παράνομες δραστηριότητες του Oruc Reis. Μέχρι τότε, είναι προφανές πως θα ενισχύεται η πολεμική ρητορική από τον Ερντογάν και τους υφιστάμενους του. Είναι δε σαφές πως με τέτοια ρητορική, δύσκολα ο Ερντογάν, γνωρίζοντας και το πώς λειτουργεί, θα κάνει πίσω.

Συνεπώς με τα σημερινά δεδομένα, ένα από τα επικρατέστερα σενάρια είναι να ανανεωθεί η NAVTEX και να δεσμευθούν περιοχές πιο κοντά στο Καστελλόριζο και τη Ρόδο. Ήταν εξαρχής ξεκάθαρο πως η κατοχική Τουρκία είχε στόχο βαθμηδόν να φθάσουν οι έρευνες σε απόσταση αναπνοής από το ακριτικό νησί. Από την αποστολή του “Oruc Reis” στην ελληνική υφαλοκρηπίδα και εντεύθεν, η κατοχική Τουρκία δοκιμάζει τα αντανακλαστικά της Αθήνας και τις αντοχές της ελληνικής κυβέρνησης.

Κυρίως δοκιμάζει να δει μέχρι πού μπορεί να φθάσει η αντίδραση της Ελλάδος στις τουρκικές ενέργειες. Δοκιμάζει όμως και τα αντανακλαστικά της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η οποία θα συνεδριάσει, σε επίπεδο αρχηγών-κρατών, στις 24 Σεπτεμβρίου για να εξετάσει τις ευρωτουρκικές σχέσεις. Εάν δε, η νέα NAVTEX, όπως γράφεται στον τουρκικό τύπο (Yeni Safak), λήγει στις 25 Σεπτεμβρίου, τότε θα είναι και ένα μήνυμα πόσο η Άγκυρα υπολογίζει την ΕΕ.

Ρητορική πολέμου από τον Ερντογάν

Το σκηνικό που στήνεται και κάθε άλλο παρά προς την αποκλιμάκωση κατευθύνεται, ενισχύεται και από τις δημόσιες τοποθετήσεις του Τούρκου προέδρου. Τοποθετήσεις, που μπορεί να απευθύνονται προς την τουρκική κοινή γνώμη, αλλά απευθύνονται και στην ελληνική κοινή γνώμη μέσω των ΜΜΕ, όπως και προς τους διεθνείς παίκτες. Ο Ερντογάν επιμένει σε μια ρητορική πολέμου.

Αναδεικνύει τη στρατιωτική ισχύ της χώρας του για να προειδοποιήσει και να απειλήσει: «Είτε θα το καταλάβουν με τη γλώσσα της πολιτικής και της διπλωματίας, είτε θα το καταλάβουν με βάση τις οδυνηρές τους εμπειρίες στο πεδίο της μάχης», είπε. Μια ερμηνεία για τα όσα αναφέρει δημόσια ο Ερντογάν είναι πως επιχειρεί, διά των απειλών, να εξασφαλίσει (χωρίς να τις κάνει πράξεις) αυτά που επιδιώκει.

Επενδύει στο φοβικό σύνδρομο της Αθήνας για να μην φθάσει σε σύγκρουση, γιατί γνωρίζει πως θα έχει κόστος. Αλλά, όπως έχει επισημανθεί, ενδέχεται ο Ερντογάν να εγκλωβισθεί στους τακτικισμούς και τη ρητορική του και να καταστεί γι’ αυτόν μονόδρομος η σύγκρουση με την Ελλάδα. Παρακολουθούμε στην Ανατολική Μεσόγειο ένα θέατρο του παραλόγου με σκηνοθέτη και πρωταγωνιστή τον Ερντογάν.

Και διερωτάται κανείς, γιατί δεν μπορεί να υπάρχει μια συλλογική αντίδραση σε όλες αυτές τις αποσταθεροποιητικές κινήσεις της κατοχικής Τουρκίας; Δεν υπάρχει κανείς, πλην ίσως του Μακρόν, να σταθεί απέναντι στην επεκτακτική πολιτική του Ερντογάν; Είναι άραγε λόγω της πώλησης οπλικών συστημάτων στην Τουρκία και των οικονομικών συναλλαγών, που υπάρχει αυτή η χλωμή αντίδραση;

Είναι πολλά τα λεφτά

Είναι, όντως, πολλά τα λεφτά. Και δεν είναι, βέβαια, μόνο η ΕΕ που παραμένει αδρανής στα όσα διαδραματίζονται σε βάρος της Ελλάδος και της Κύπρου, καθώς το μόνο που ενδιαφέρει, για τη Γερμανία και τους συνοδοιπόρους της, είναι να μην επιβληθούν κυρώσεις στην κατοχική Τουρκία. Είναι φυσικά και οι Αμερικανοί, ειδικά ο φίλος του Ερντογάν, ο Ντόναλντ Τράμπ.

Οι ΗΠΑ έχουν ως γνωστόν αποχωρήσει από την περιοχή, εξ ου και υπάρχει ανταγωνισμός για το ποια χώρα θα καλύψει το κενό. Την ίδια ώρα τόσο ο Λευκός Οίκος, με τις γνωστές σχέσεις Τράμπ και Ερντογάν, όσο και το Στέιτ Ντιπάρτμεντ, δεν θέλουν να χάσουν την Τουρκία. Την θέλουν απαραιτήτως στο δυτικό μαντρί. Το γεγονός ότι κλείνουν το μάτι στους Ελληνοαμερικανούς ενόψει των εκλογών, αυτό δεν σημαίνει πως αλλάζει αυτή η προσέγγιση.

Ως προς την πρόσφατη απόφαση για μερική και προσωρινή άρση του εμπάργκο πώλησης όπλων προς την Κυπριακή Δημοκρατία, είναι γνωστό πως συνέδεσαν την εφαρμογή της με προϋποθέσεις, που προδήλως παραπέμπουν σε πλήρη υποταγή στην αμερικανική εξωτερική πολιτική και χωρίς ουσιαστικό όφελος για την Κύπρο. Δεδομένοι δεν πρέπει να είμαστε για κανένα, ούτε και προβλεπτοί.

Την ίδια ώρα, όσο ο χρόνος κυλά, τόσο πιο επικίνδυνος καθίσταται ο Ερντογάν. Κι αυτό, φαίνεται, είναι μόνο δική μας υπόθεση. Γιατί οι εταίροι μας στην ΕΕ και οι ΗΠΑ προτιμούν να καλοπιάνουν τον Ερντογάν και ας τους φτύνει αυτός! Αναμένουμε από τον Ρώσο υπουργό Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ, που επισκέπτεται την Κύπρο, να είναι συγκεκριμένος έναντι της τουρκικής επιθετικότητας.