Τα μυστήρια των Παρισίων – Τέσσερα ερωτήματα για το μεγάλο ρίσκο

Στο πολιτικό επίπεδο, ο «συνασπισμός των προθύμων» αποφάσισε διατήρηση των κυρώσεων κατά της Ρωσίας και θεωρεί ότι η Ρωσία δεν έχει δικαίωμα να αποφασίσει για το αν θα υπάρξει αυτή η δύναμη στην Ουκρανία.

Δηλαδή, ο «συνασπισμός των προθύμων» αντιτίθεται στην απαίτηση της Μόσχας να επιτηρηθεί η εκεχειρία από μη νατοϊκά στρατεύματα. Ενδεχομένως να προσκαλέσουν κινέζικα ή ινδικά ή άλλων χωρών, όπως η Σαουδική Αραβία, ώστε να μη φαίνεται ως νατοϊκή δύναμη. Υποστηρίζει ότι μια πιθανή εκεχειρία θα πρέπει να είναι «πλήρης και επαληθεύσιμη» ώστε οι δεσμεύσεις της Ρωσίας να έχουν ουσιαστικό αντίκρισμα και να μην περιορίζονται σε απλές διακηρύξεις. Σωστά, αλλά έτσι, προσπερνούν την εύλογη ρωσική απαίτηση να μην είναι η εκεχειρία ευκαιρία επανεξοπλισμού της Ουκρανίας. Γι’ αυτό και ζητούν ειρήνη με άρση των αρχικών αιτίων, ώστε να είναι διαρκής.

Είναι προφανές ότι αυτά δυναμιτίζουν την όλα προσπάθεια Τραμπ και ενέχουν τον σοβαρό κίνδυνο της γενίκευσης του πολέμου. Μια επέμβαση αυτού του είδους θα μπορούσε να οδηγήσει σε άμεση στρατιωτική σύγκρουση ανάμεσα στη Ρωσία και το NATO, είπε η εκπρόσωπος του ΥΠΕΞ Ρωσίας, Μαρία Ζαχάροβα. Είναι απλό. Γιατί η Μόσχα να τους αφήσει να εγκατασταθούν στο ουκρανικό έδαφος και να μην τους προλάβει στα ρωσοπολωνικά σύνορα ή στα λιμάνια της Ρουμανίας;

Οι αφανείς στρατηγικοί στόχοι

Έτσι, προκύπτει το ερώτημα τι σημαίνουν όλα αυτά; Θέλει η Ευρώπη πόλεμο με τη Ρωσία; Ή είναι ένα coup de théâtre του δύοντος Μακρόν και του καταρρέοντος δημοσκοπικά Στράμερ; Η εκδοχή του θεάτρου ενισχύεται από την απόφαση να βρεθούν σε λίγες βδομάδες οι ειδικοί που θα κάνουν τον σχεδιασμό!  Ή μήπως είναι κάποιο μυστικό σέρβις προς τον Τραμπ που δεν του βγαίνει τίποτε και ψάχνει πρόσχημα για να απαλλαγεί ή να πιέσει τον απαιτητικό Πούτιν; Αυτά θα φανούν…

Πάντως, το ρίσκο που παίρνουν Μακρόν και Στράμερ είναι πολύ μεγάλο και μοιάζει τυχοδιωκτικό μέχρι να πραγματοποιηθεί, οπότε τα πράγματα θα γίνουν πολύ σοβαρά. Ας αποτολμήσουμε να σκεφτούμε σε μερικά εύλογα ερωτήματα που ανακύπτουν.

• Πρώτον, όλα αυτά αποτελούν πρόκληση προς τον πρόεδρο Τραμπ για να μην ξεκινήσει εμπορικό πόλεμο με την Ευρώπη; Είναι κινήσεις στην οικονομική σκακιέρα, για να μην του χαλάσουν το επιδιωκόμενο mega deal με τους Ρώσους; Οι εξελίξεις θα δείξουν.
• Δεύτερον, η «ειρήνη μέσω ισχύος» είναι μια κίνηση ματ για να αποφασίσει ο Τραμπ να φύγει οριστικά από το ευρωπαϊκό έδαφος με τους στρατιώτες του και τα πυρηνικά του; Αν και κάτι τέτοιο δεν προκύπτει από την επίσημη ρητορική, όμως η ανομολόγητη βούληση των αγγλογάλλων είναι to «kick them out of Europe». Η γεροντοκόρη Ευρώπη δεν είναι τόσο αφελής όσο δείχνει και ξέρει καλά τι έχει συμβεί.
• Τρίτον, μήπως πρόκειται για σπασμωδικές κινήσεις των Αγγλογάλλων καθώς βλέπουν ότι ο επανεξοπλισμός της Γερμανίας και το 1 τρισεκ. ευρώ που θα ρίξει στην οικονομία της, προδικάζει την επικυριαρχία της σε ΕΕ και ΝΑΤΟ; … Και έτσι προσπαθούν να δημιουργήσουν κάποια τετελεσμένα έναντι του Βερολίνου που δεν μπορεί για ιστορικούς λόγους να στείλει στρατεύματα στο ουκρανικό έδαφος; Το Foreign Office και το Quai d’ Orsay έχουν παραδοσιακές σχέσεις από την εποχή Sykes-Picot και διακρίνονται για την σατανικότητα των σχεδίων τους…
• Τέταρτον, μια άλλη εξήγηση είναι πως οι Ευρωπαίοι βλέπουν ότι οι Αμερικανοί όχι μόνο σκοπεύουν να πιούν όλο το μεδούλι των ενεργειακών και ορυκτών πόρων της Ουκρανίας, αλλά να τους βάλουν να πληρώσουν και την ανοικοδόμηση της χώρας. Έτσι, ενόψει της υφαρπαγής της Ουκρανίας από τους Αμερικάνους επιδιώκουν να εγκατασταθούν εκεί με στρατηγική μια έμμεση ενσωμάτωση της χώρας στην ΕΕ με δομές και στρατό συμβατό -αν όχι ίδιο- με το ευρωπαϊκό κεκτημένο και να μπουν με απαιτήσεις στη μοιρασιά του πλούτου της χώρας.

Ο κίνδυνος της εκτροπής

Προφανώς τίποτε από όλα αυτά δεν έχει αξία εάν δεν υπάρξει εκεχειρία. Οι Ρώσοι δεν ενδιαφέρονται για κάτι τέτοιο, θέλουν αναγνώριση των εδαφών που κατέχουν, άρση των δυτικών κυρώσεων, ουδετερότητα χωρίς ισχυρό εξοπλισμό της Ουκρανίας, δηλαδή μια συνθήκη ασφάλειας που θα διασφαλίζει την ειρήνη μακροπρόθεσμα. Αυτά δεν φαίνεται να προχωρούν, γι΄ αυτό και για να κρατήσουν ζεστό τον Τραμπ του πρόσφεραν την εκεχειρία στη Μαύρη Θάλασσα και τον απεγκλωβισμό του εμπορίου των σιτηρών.

Ο Τραμπ είναι στριμωγμένος. Η Moody’s πάει για δεύτερη υποβάθμιση του αξιόχρεου των ΗΠΑ, οι δικοί του τα έκαναν μπάχαλο με το Signal και τους Χούθι, ο Βανς μισεί που «σώζει την Ευρώπη» –ενώ όλοι ξέρουν ότι σώζει το Ισραήλ– ετοιμάζει έμμεση εκκαθάριση των αμερικάνικων εκλογικών καταλόγων, έκανε κατά 4.000 με 10.000 δολάρια ακριβότερα τα αυτοκίνητα για τους Αμερικανούς και οι αγορές χάνουν τα κέρατά τους. Το ζήτημα είναι να μην χάσει την υπομονή του ο Τραμπ γιατί αν στις πρώτες εβδομήντα μέρες δεν σου βγαίνει τίποτε παρά μόνο πόνος, τότε μπορεί να κάνει κάποια απονενοημένη κίνηση.

Από την άλλη, ο Ρώσος δεν έχει πολλά περιθώρια ελιγμών. Έχει χυθεί πολύ αίμα για να κλείσει την «ειδική επιχείρηση». Αν στραβώσει η προσπάθεια Τραμπ θα υποχρεωθεί να στραφεί προς την Οδησσό. Αν πιεσθεί να κινηθεί έτσι, η Ουκρανία θα λάβει από τους Ευρωπαίους επιθετικά όπλα για να πλήξει αποτελεσματικότερα τη Ρωσία. Οπότε η Ρωσία θα επιχειρήσει να εμποδίσει κάτι τέτοιο με τους Oreshnik όπου χρειαστεί… Με λίγα λόγια, το ρίσκο της διεύρυνσης του πολέμου στην Ουκρανία μοιάζει τώρα εν μέσω των διαπραγματεύσεων να είναι πιο μεγάλο από ποτέ.