Τα παίγνια των μεγάλων και οι αναλώσιμοι μικροί

Λίγα λόγια και σταράτα, για την πολεμική τραγωδία στην Ουκρανία. Οι ουσιώδεις πολυλογίες ανήκουν στους ειδικούς μελετητές και αναλυτές. Οι ανούσιες πολυλογίες ανήκουν στους δοκισήσοφους. Η “μικρή” εικόνα, με την τεράστια τραγικότητα, είναι ο πόλεμος στην ουκρανική γωνιά της Ευρώπης.

Με τις εκατόμβες θυμάτων, την ισοπέδωση πόλεων, τα κύματα ξεριζωμένων προσφύγων και την γενικευμένη καταστροφή, αποτελέσματα της κτηνώδους ρωσικής εισβολής. Που μπορεί αυτή να έχει εθνικές αιτίες και γεωπολιτικούς στόχους, αλλά δεν έχει καμία δικαιολογία, για την καταστροφή και τον θάνατο που σκορπάει στον υποτίθεται πολιτισμένο κόσμο του 21ου αιώνα και του διεθνούς δικαίου.

Η “μεγάλη” εικόνα, με την τεράστια κυνικότητα, είναι ο πόλεμος συμφερόντων των μέγιστων δυνάμεων παγκόσμιας ισχύος. Πόλεμος που γίνεται, τυπικά και τραγικά, στο έδαφος μιας μικρότερης χώρας, που ματώνει και καταστρέφεται. Αλλά που πραγματικά είναι ήδη παγκόσμιος. Όχι στο “περιορισμένο” πεδίο των μαχών, αλλά στις γεωπολιτικές και οικονομικές κόντρες, στα ταμπλό των χρηματιστηρίων και στα πουγκιά του διεθνούς πλούτου. Που ούτε ματώνουν, ούτε πονάνε…

Ποιοι και πως πολεμούν

Από τις μέγιστες δυνάμεις παγκόσμιας ισχύος, μία μόνο πολεμάει σήμερα στα πεδία: Η Ρωσία, κτηνωδώς, σε βάρος και αμάχων. Αλλά πολεμάει στα πεδία. Για τα κυνικά συμφέροντα της. Κανένας πόλεμος δεν γίνεται χωρίς συμφέροντα. Από τις άλλες μέγιστες δυνάμεις:

• Οι ΗΠΑ επικεφαλής του ΝΑΤΟ, πολεμούν την Ρωσία, όχι στο ματωμένο ουκρανικό πεδίο της καταστροφής, αλλά “από μακριά” στα παγκόσμια πεδία των γεωπολιτικών και οικονομικών συμφερόντων.
• Η Κίνα “πολεμάει” και τους δύο, “τα βρίσκει” και με τους δύο και κερδίζει και από τους δύο. Το ίδιο κάνουν και “δευτερεύουσες” μεγάλες δυνάμεις, όπως η Ινδία και τα πλούσια αραβικά κράτη.
• Και η Ευρώπη της ΕΕ και του ΝΑΤΟ δεν “πολεμάει” κανέναν και χάνει από όλους, οικονομικά και ενεργειακά κυρίως, εκεί που αλλιώς θα είχε την σοβαρή δύναμη της.

Μια φυσαρμόνικα είναι η ΕΕ! Που για να βγάλει ήχο, πρέπει να συνεννοηθούν πολλοί ασυνεννόητοι. Και για να έχει ασφάλεια, χρειάζεται την στρατιωτική ισχύ του ΝΑΤΟ και υπακούει στην κυρίαρχη συνεργασία των ΗΠΑ.

“Ισαποστάκηδες”…

Δεν χρειάζεται να είναι κανείς “ισαποστάκιας”, για να δει τον μεγάλο πόλεμο ευθυνών και συμφερόντων όλων των ισχυρών του πλανήτη. Που λύνουν κάποιες από τις διαφορές τους στα ματωμένα εδάφη της Ουκρανίας, στα κορμιά των παλικαριών της που την υπερασπίζονται και στα πλήθη των κατοίκων της που ξεριζώνονται. Ένα δεν κάνουν: Ευθύ πόλεμο μεταξύ τους. Πυρηνικό και ολέθριο για όλους τους προφανώς.

Σιγά μην πολεμήσουν αλλήλους το “θεριό” και ο “Γιάννης”! “Πολεμούν” σήμερα στην Ουκρανία, όπως και στην Υεμένη. Αύριο ίσως στην Ταϊβάν. Χθες στην Συρία και το Αφγανιστάν. Προχθές στην Γιουγκοσλαβία. Αντιπροχθές στην Κύπρο. Και πάει λέγοντας. Άνοιξε καμιά μύτη των μεγάλων; Που και που καμιά μικρή αιμορραγία. Μια ζωή οι μικροί αναλώσιμοι την πληρώνουμε την νύφη. Δυστυχώς αυτή είναι η αλήθεια…

Και η χώρα μας; Μικρή και αναλώσιμη δεν είναι; Στο ΝΑΤΟ και στην ΕΕ δεν είναι; Πέρα από τον συναισθηματισμό (κόντρα στην ρωσική εισβολή), με ποια “πλευρά της ιστορίας” θα μπορούσε να πάει; Επειδή αυτοί είναι μεγάλοι και ισχυροί και κάνουν τα παιχνίδια τους, εμείς πρέπει να τρελαθούμε;

Για να διαβάζουμε σωστά, πρέπει να προσέχουμε όλες τις τεκμηριωμένες απόψεις και εκείνες που ίσως δεν μας αρέσουν. Με δεδομένη πάντα την ανυπόκριτη και απόλυτη καταδίκη της ρωσικής εισβολής και τον πόλεμο, που καταστρέφει την Ουκρανία και κοστίζει σε όλους.

Η ανάλυση του Αμερικανού Τζον Μερσχάϊμερ στον Economist, για τις διαχρονικές αιτίες της κρίσης στην Ουκρανία και στις σχέσεις Ρωσίας-ΝΑΤΟ και η ανάλυση του Έλληνα ναυάρχου Στέλιου Φενέκου, στην σελίδα του στο facebook, για το Αιγαίο, τα ενεργειακά κοιτάσματα της Ανατολικής Μεσογείου και το Κυπριακό, είναι αξιοπρόσεκτα κείμενα. Ρίξτε μια ματιά. Πως; “Ισαποστάκηδες” κι εμείς; Δεν βαριέσαι…!