Τα παράδοξα της πρότασης Μακρόν για την Ουκρανία
07/03/2024
Η πρόταση Μακρόν να στείλει η ΕΕ κανονικούς στρατιώτες και όχι μισθοφόρους στην Ουκρανία κεραυνοβόλησε τους Ευρωπαίους και απορρίφθηκε πανηγυρικά από τους πάντες και προπαντός από τις ΗΠΑ. Τα διεθνή ΜΜΕ αντέδρασαν, όπως τα σκυλάκια του Παβλόφ: Μόλις άκουσαν το κουδούνι του πολέμου, άρχισαν να φωνάζουν συγχρονισμένα «όχι, όχι, όχι»! Η πρόταση Μακρόν δημιούργησε κύμα “φιλειρηνισμού” (στα ΜΜΕ) με πρωταγωνιστή τις ΗΠΑ. Αυτό και μόνο θα μπορούσε να είναι ο σκοπός της δήλωσης του Μακρόν: Να αποσείσει την εικόνα της φιλοπόλεμης Δύσης. Και να λερώσει αντίστοιχα την εικόνα του Πούτιν: Ιδού ο φταίχτης.
Το υπόβαθρο είναι ότι η πρόταση Μακρόν ήταν σαν τα γαλλικά αρώματα. Εξατμίστηκε γρήγορα. Κανείς δεν την πήρε στα σοβαρά, επειδή όλοι ξέρουν ότι η Γαλλία δεν μπορεί μόνη της να κάνει κάτι τέτοιο και δεν έχει το πολιτικό βάρος να παρασύρει τον οποιονδήποτε. Και ότι η αντίδραση της κοινής γνώμης ενώπιον μη ορατής ρωσικής επίθεσης δεν θα είναι να πεθάνουν για χάρη κάθε ανόητου που θέλει εχθροπραξίες με τη Ρωσία. Ο ίδιος ο Μακρόν ρέπει προς επίδειξη μεγαλείου, αν και πλέον στα γαλλικά σαλόνια φαίνονται οι φθαρμένες τουαλέτες και οι ξεθωριασμένες στολές, ιδίως μετά την κλωτσιά από τον Νίγηρα.
Όλα αυτά ο ίδιος ο Μακρόν και οι επιτελείς του, τα ξέρουν. Γιατί, λοιπόν, έκανε αυτή την πρόταση; Μια απάντηση είναι ότι όταν δύο περίπου ισοδύναμοι φτάσουν σε αδιέξοδο, το πρώτο που τους ενδιαφέρει είναι να διαφυλάξουν το κύρος τους: Ότι κανείς από τους δυο δεν υποχώρησε. Πρέπει να φτάσουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων ως ίσοι και πάντως όχι με την κηλίδα του ηττημένου.
Μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, σοβαρή διπλωματική “αναμέτρηση” έγινε με τις διαπραγματεύσεις ΗΠΑ-Βιετνάμ στο Παρίσι, όπου καταναλώθηκαν μέρες και ουσία για το σχήμα του Τραπεζιού, όπου θα κάθονταν οι δυο πλευρές για να φαίνονται αντίπαλες και απολύτως ίσες. Τώρα, οι Ρώσοι στην Ουκρανία υπερέχουν, οπότε ο Μακρόν (ως αντίλαλος της Ουάσιγκτον) δήλωσε ότι δεν επιτρέπεται να φανεί ότι κέρδισε η Ρωσία. Ο “φιλοπόλεμος”, αλλά ανώδυνος Μακρόν “σώζει” την ειρήνη και την αξιοπρέπεια της Δύσης. Το Παρίσι μπορούσε να παίξει ένα τέτοιο ρόλο επειδή έχει (θεωρητικά) δική του φωνή, δεν ανήκει στο αγγλοσαξονικό μπλοκ.
Η Ελλάδα –με ή χωρίς Μητσοτάκη– δεν μπορεί να αναλάβει τέτοιο ρόλο, επειδή τα προτεκτοράτα δεν αναλαμβάνουν ρόλους που απαιτούν ανεξαρτησία, έστω τυπική. Ούτε η Τουρκία μπορεί, επειδή υστερεί σε κάτι που θα το ονομάσω αυθαίρετα διεθνές κύρος. Την Τουρκία έχουν ανάγκη και οι Ρώσοι και οι Δυτικοί, επειδή τους αναγκάζει η αντιπαλότητά τους. Η Τουρκία “κλέβει” τον ρόλο της, είναι ο ενοχλητικός επισκέπτης που γίνεται δεκτός επειδή η (γεωγραφική) θέση του τον ευνοεί. Από τα κλεμμένα κρατάει ό,τι μπορεί. Αν τελικά υπάρξει συνεννόηση ΗΠΑ-Ρωσίας-Κίνας, η Τουρκία πιθανότατα θα έχανε πολλά από τα σημερινά πλεονεκτήματα, αν βέβαια η Ελλάδα είχε λίγο σθένος και κάποιο μυαλό. Ψύλλοι στ’ άχυρα…
