Θα ρισκάρει η Ευρώπη πολεμική εμπλοκή με τη Ρωσία;

Διαβάζουμε στο κείμενο των Συμπερασμάτων της Συνόδου Κορυφής της ΕΕ: «Επιβεβαιώνεται η συνεχής και αταλάντευτη υποστήριξη του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου για την ανεξαρτησία, την κυριαρχία και την εδαφική ακεραιότητα της Ουκρανίας εντός των διεθνώς αναγνωρισμένων συνόρων της. Η ΕΕ διατηρεί την προσέγγιση της «ειρήνης μέσω της ισχύος», η οποία απαιτεί από την Ουκρανία να βρίσκεται στην ισχυρότερη δυνατή θέση, στρατιωτικά και αμυντικά».

Κεντρική κατεύθυνση της ΕΕ, δέσμευση, να παρέχει πολιτική, στρατιωτική και ανθρωπιστική υποστήριξη στην Ουκρανία και τον λαό της, αναγνωρίζοντας το δικαίωμά της στην αυτοάμυνα κατά του επιθετικού πολέμου της Ρωσίας. Παράλληλα, οι 26 Ευρωπαίοι ηγέτες, πλην της Ουγγαρίας, καλούν τη Ρωσία να επιδείξει «πραγματική πολιτική βούληση» για τον τερματισμό του πολέμου.

Ας επιχειρήσουμε μια πρώτη ερμηνεία του κειμένου των Συμπερασμάτων της Συνόδου Κορυφής της ΕΕ:

1. «Ειρήνη μέσω της ισχύος», η οποία απαιτεί από την Ουκρανία να βρίσκεται στην ισχυρότερη δυνατή θέση, «στρατιωτικά και αμυντικά». Δηλαδή, στρατιωτική ενίσχυση της Ουκρανίας από την ΕΕ, προκειμένου να καταστεί ισχυρότερη από τη Ρωσία, ώστε να επιβάλει την «ειρήνη μέσω της ισχύος». Να επιβάλλει η Ουκρανία, μέσω της στρατιωτικής ισχύος, που θα αποκτήσει από την ΕΕ, τους όρους ειρήνης στη Ρωσία! Και μάλιστα ερήμην της αμερικανικής στρατιωτικής βοήθειας!
2. «Οι 26 Ευρωπαίοι ηγέτες, πλην της Ουγγαρίας, καλούν τη Ρωσία να επιδείξει «πραγματική πολιτική βούληση» για τον τερματισμό του πολέμου». Από αυτή την πρόταση, του κειμένου των Συμπερασμάτων, προκύπτει ότι η ΕΕ είναι διχασμένη σε μείζονα θέματα που αφορούν την ευρωπαϊκή ασφάλεια και άμυνα. Και παρόλα αυτά, καλούν «τη Ρωσία να επιδείξει «πραγματική πολιτική βούληση», δηλαδή να αποχωρήσει από τα εδάφη της Ουκρανίας που έχει καταλάβει και ως ηττημένη χώρα, η Ρωσία, να επιστρέψει και την Κριμαία, όπου παρεμπιπτόντως κατοικούν και 150 χιλιάδες ομογενείς…
3. Διαβάζουμε ακόμη από το Κείμενο Συμπερασμάτων της Συνόδου Κορυφής της ΕΕ: «Η Ευρωπαϊκή Ένωση και τα κράτη μέλη είναι έτοιμα να συμβάλουν στις εγγυήσεις ασφαλείας, ιδίως υποστηρίζοντας την ικανότητα της Ουκρανίας να αμύνεται αποτελεσματικά». Αβίαστα προκύπτει, εκτιμώ, ότι η ενίσχυση των Ευρωπαίων στην ικανότητα της Ουκρανίας να αμύνεται αποτελεσματικά έναντι της Ρωσίας, εκτός από τη δωρεάν παροχή σύγχρονου και πανάκριβου στρατιωτικού υλικού, είναι και η αποστολή ευρωστρατού (που είναι ανύπαρκτος επιχειρησιακά, υπάρχει μόνο στα χαρτιά), που θα αναπτυχθεί στη γραμμή αντιπαράταξης με τα ρωσικά στρατεύματα και μάλιστα χωρίς την επικουρία αμερικανικής στρατιωτικής δύναμης!

Στα ενδιαφέροντα της Συνόδου των Ευρωπαίων και η δήλωση του πρωθυπουργού Κυρ. Μητσοτάκη: «Να χαιρετίσω την κατάθεση από πλευράς της Ευρωπαϊκής Επιτροπής της Λευκής Βίβλου, η οποία συμπεριλαμβάνει πάγιες ελληνικές θέσεις, οι οποίες θα γίνουν πια πολιτικές της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την άμυνα και ασφάλεια». Ποιες είναι οι πάγιες ελληνικές θέσεις; Εκτός και αν εννοεί ο πρωθυπουργός την πρόταση Ελλάδας – Πολωνίας, να συμπεριληφθούν στα σχέδια για την κοινή ευρωπαϊκή άμυνα τα αντιαεροπορικά συστήματα των δύο χωρών που καλύπτουν εθνικές ανάγκες (μία πρόταση που οι περισσότεροι Ευρωπαίοι αγνόησαν).

Ο Πρωθυπουργός στηρίζει πλήρως, ταυτιζόμενος με τις επιλογές της ΕΕ, τη συνέχιση της στρατιωτικής ενίσχυσης της Ουκρανίας και παράλληλα την αντιρωσική πολιτική των κυρώσεων. Και αφήνει ανοιχτό ακόμη και το ενδεχόμενο, ευρωπαϊκή στρατιωτική δύναμη που θα περιλαμβάνει και Έλληνες, έστω με τον μανδύα της ειρηνευτικής δύναμης, να τεθεί απέναντι στο στρατό της Ρωσίας.

Το φαντασιακό και το πραγματικό

Επί του γεωπολιτικού πεδίου, είναι σε πλήρη εξέλιξη οι συνομιλίες, επίσημες και παρασκηνιακές, των ΗΠΑ με τη Ρωσία. Στο επίκεντρο είναι το Ουκρανικό, με πρώτο στόχο την εκεχειρία, αλλά οι συνομιλίες «απλώνονται» σε ένα ευρύ φάσμα, όπως η ενέργεια. Τις επόμενες ημέρες θα πραγματοποιηθούν συνομιλίες στη Σαουδική Αραβία.

Στόχος είναι αρχικά να επεκταθεί η εκεχειρία στη Μαύρη Θάλασσα, σε οικονομικό και γεωενεργειακό ενδιαφέρον αμερικανορωσική συμφωνία. Και στη συνέχεια, αφού σιγήσουν τα όπλα, να επιτευχθεί πλήρης κατάπαυση του πυρός στο ρωσο-ουκρανικό πολεμικό μέτωπο, για κάποιο χρονικό διάστημα, ώστε στο τελικό στάδιο να ξεκινήσουν ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις. Επισημαίνουμε ότι οι ΗΠΑ έχουν αναστείλει τη στρατιωτική βοήθεια στην Ουκρανία και την ανταλλαγή στρατιωτικών πληροφοριών, μέχρι το Κίεβο να δεχτεί μια αμερικανική πρόταση για πλήρη εκεχειρία 30 ημερών. Πάντως, ο Τραμπ δεν κατάφερε να πείσει τον Πούτιν να δεχτεί την εκεχειρία των 30 ημερών ή, ακριβέστερα, έχει θέσει κάποιες προϋποθέσεις η Ρωσία, που είναι στο στάδιο των διαβουλεύσεων μεταξύ Κρεμλίνου και Λευκού Οίκου.

Σχετικά με τις σχέσεις Ουάσιγκτον-Κιέβου, είναι σαφές ότι ο Αμερικανός πρόεδρος συνεχίζει να προωθεί με συνέπεια μια συμφωνία για τα ορυκτά και σπάνιες γαίες της Ουκρανίας. Δηλαδή, ο Αμερικανός Πρόεδρος προσφέρει στο Κίεβο ένα σχέδιο προστασίας για μια διαρκή ειρήνη με αντάλλαγμα τον έλεγχο από τις ΗΠΑ ζωτικών περιουσιακών στοιχείων της Ουκρανίας.

Στα ενδιαφέροντα επίσης είναι ότι στη δήλωση του Προέδρου της Ουκρανίας, Βολοντίμιρ Ζελένσκι, μετά τη συνομιλία με τον Τραμπ, η αντιρωσική ρητορική ελαχιστοποιήθηκε, ενώ η κριτική στον Πούτιν απουσίαζε. Επίσης, δεν έγινε καμία αναφορά στις «κόκκινες γραμμές», ενώ ο πρόεδρος της Ουκρανίας ευχαρίστησε τον Αμερικανό πρόεδρο για το διαμεσολαβητικό ρόλο με στόχο την ειρήνη στην Ουκρανία.

Ουκρανία: Η Ευρώπη μόνη στον πόλεμο

Εκ των ανωτέρω συνάγεται ότι η ΕΕ και οι ΗΠΑ κινούνται σε ένα παράλληλο σύμπαν σχετικά με την Ουκρανία και τη Ρωσία. Οι Ευρωπαίοι ηγέτες έχουν μάλλον συνειδητοποιήσει ότι οι Τραμπ και Πούτιν δεν τους θεωρούν ισότιμους συνομιλητές επί γεωπολιτικών, στρατιωτικών – αμυντικών και γεωενεργειακών ζητημάτων. Είναι όντως δυσερμήνευτο γιατί η ηγεσία της ΕΕ εμφανίζεται πολεμοχαρής και επιμένει στον πόλεμο μέχρις εσχάτων στο πλευρό της Ουκρανίας έναντι της Ρωσίας και μάλιστα, χωρίς τις ΗΠΑ και με τον Ζελένσκι μάλλον απρόθυμο, αφού φαίνεται να αισθάνεται πιο ασφαλής στην «αγκαλιά» του Τραμπ.

Κοντολογίς, «εντυπωσιάζει» (κατά την επιεικέστερη εκδοχή) η αψυχολόγητη εμμονή των Ευρωπαίων για συνέχιση του πολέμου στην Ουκρανία, με άμεσο τον κίνδυνο πολεμικής εμπλοκής με τη Ρωσία!