Τι δείχνουν οι ρωσικές επιχειρήσεις στην Ουκρανία

Η εικόνα που έχουμε από τις ρωσικές στρατιωτικές επιχειρήσεις στην Ουκρανία, όπου εκδηλώνεται ολομέτωπη, κυκλωτική και σφοδρή επίθεση με τη χρήση ιδιαίτερα φονικών και καταστρεπτικών όπλων, δείχνει μια άριστα σχεδιασμένη στρατιωτική επιχείρηση με βάθος χρόνου, που ενισχύει την εκτίμηση, ότι:

Πρώτον, η στρατιωτική κατοχή, ο πολιτικός έλεγχος και εν συνεχεία η αποστρατιωτικοποίηση της Ουκρανίας και η “δορυφοριοποίηση” της στη Ρωσία, είναι ο βασικός και αμετάθετος αντικειμενικός σκοπός του Ρώσου προέδρου Πούτιν που ξεκινησε τον πόλεμο, αλλά «ο πόλεμος αρχίζει όταν θέλεις, αλλά δεν τελειώνει όταν θέλεις» (Νικολό Μακιαβέλι).

Δεύτερον, οι ζωτικής σημασίας υποδομές, αγωγοί ενέργειας, ορυκτός πλούτος και πυρηνικές εγκαταστάσεις και εργοστάσια παρασκευής πυρηνικής ενέργειας της Ουκρανίας να περιέλθουν στον έλεγχο του ρωσικού Κράτους.

Τρίτον: Ο Βλάντιμιρ Πούτιν, δεν πρόκειται να εγκαταλείψει τους στόχους του. Δεν πρόκειται τα ρωσικά στρατεύματα να επιστρέψουν, αν δεν εκπληρώσουν πλήρως την αποστολή τους.

Μια σημαντική πτυχή των ρωσικών επιχειρήσεων, που προκαλεί εύλογες ανησυχίες και προβληματισμό, είναι τα σχετικά με την επίθεση του πυρηνικού σταθμού της Ζαπορίζια!
Το υπουργείο Άμυνας της Ρωσίας επέρριψε την ευθύνη για την επίθεση στην περιοχή του ουκρανικού πυρηνικού σταθμού της Ζαπορίζια σε Ουκρανούς σαμποτέρ, αποκαλώντας την, «αποκρουστική προβοκάτσια». Ο γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ Γενς Στόλτενμπεργκ έκανε λόγο για «ανεύθυνους» βομβαρδισμούς των ρωσικών δυνάμεων που έπληξαν τον πυρηνικό σταθμό της Ζαπορίζια και απηύθυνε έκκληση να τεθεί τέλος στον πόλεμο.

Το πρώτο… “θύμα” του πολέμου

Εκπρόσωπος του ρωσικού υπουργείου Άμυνας δήλωσε πως το εργοστάσιο λειτουργεί κανονικά και πως η περιοχή είχε τεθεί υπό ρωσικό έλεγχο από τις 28 Φεβρουαρίου, άρα τα περί επίθεσης δεν ευσταθούν. Το υπουργείο Άμυνας της Ουκρανίας με επίσημη ανακοίνωση αναφέρει ότι ο πυρηνικός σταθμός δέχτηκε βλήμα αέρος – εδάφους από ρωσικό αεροπλάνο. Ο Ουκρανός πρόεδρος Βολοντίμιρ Ζελένσκι κατηγόρησε τη Ρωσία για «πυρηνική τρομοκρατία» και ότι ήθελε να «επαναληφθεί» η καταστροφή στο Τσερνόμπιλ.

Το συμπέρασμα: Στον πόλεμο η αλήθεια είναι το πρώτο θύμα. «Μόνο οι νεκροί έχουν δει το τέλος του πολέμου» (φράση που χρησιμοποίησε ο στρατηγός McArthur). Το θέμα λοιπόν, δεν είναι μόνο που βρίσκεται η αλήθεια, αλλά πόσο εύκολα, μπορεί να συμβεί, ένα πυρηνικό ατύχημα. Ποιος το προκάλεσε, ίσως και να μην το μάθουμε ποτέ, διότι θα επακολουθήσουν αλυσιδωτές αντιδράσεις όχι μόνο στον πυρήνα, αλλά και πολιτικές, και στρατιωτικές, και άλλες, σε μεγάλη κλίμακα. Η κατάσταση είναι δυνατόν να καταστεί ανεξέλεγκτη, ακόμη και από κάποιο τυχαίο, ακόμη και ήσσονος σημασίας, συμβάν.

Κατά τη σημερινή μέρα, συνεχίστηκαν οι επιθετικές ενέργειες του ρώσικου στρατού. Και οι βομβαρδισμοί από το πυροβολικό και την αεροπορία. Στόχος είναι ακόμη και κτήρια, μεγάλων πόλεων. Κίεβο, Οδησσός, Μαριούπολη, σε ασφυκτικό κλοιό, και σφυροκοπούνται ανηλεώς από το ρωσικό πυροβολικό. Εκρήξεις καταγράφονται σε πολλές πόλεις της Ουκρανίας. Και οι σειρήνες ηχούν συνεχώς σε όλη τη χώρα και καλούν τους πολίτες, κυρίως τους άμαχους, να πάνε στα καταφύγια, ενώ διογκώνεται το προσφυγικό κύμα, πολιτών που εγκαταλείπουν την Ουκρανία.

Όλα αυτά, είναι απολύτως σαφές και αναμενόμενο ότι θα προκαλέσουν σοβαρή γεωπολιτική αστάθεια, με τεράστιες και μακροχρόνιες γεωοικονομικές, ενεργειακές και κοινωνικο-πολιτικές παρενέργειες. Έχουμε ήδη μπει σε μία νέα “σκοτεινή” εποχή, βίαιων, τεκτονικών αλλαγών και ανισορροπίας.

Η Δύναμη Ταχείας Αντίδρασης

Και μία διευκρίνηση, σχετικά με την Δύναμη Ταχείας Αντίδρασης του ΝΑΤΟ: Οι δυνάμεις του ΝΑΤΟ, δεν έχουν αναπτυχθεί ακόμη, αλλά είναι σε ετοιμότητα. Διοικητής της NRF είναι ο ανώτατος συμμαχικός διοικητής Ευρώπης (SACEUR). Η Δύναμη Ταχείας Αντίδρασης του ΝΑΤΟ, συγκροτείται από εθνικές μονάδες ή σχηματισμούς, με ιδιαίτερα επιχειρησιακά χαρακτηριστικά και σύγχρονα οπλικά συστήματα, των κρατών – μελών του ΝΑΤΟ. Η συμμετοχή εθνικών στρατιωτικών μονάδων στον νατοϊκό επιχειρησιακό σχηματισμό, δεν είναι προαιρετική, αλλά υποχρεωτική. Φυσικά, δεν μετέχουν δυνάμεις από όλα τα κράτη – μέλη της Συμμαχίας, αλλά γίνεται επιλογή, σχετικά με την φύση της στρατιωτικής αποστολής.

Να διευκρινίσουμε επίσης, ότι εφόσον αποφασιστεί από την Στρατιωτική Διοίκηση του ΝΑΤΟ, η συμμετοχή συγκεκριμένης ελληνικής μονάδας, η Ελλάδα υποχρεούται να μετέχει, όπως φυσικά και κάθε άλλο κράτος-μέλος της Ατλαντικής Συμμαχίας με όποια στρατιωτική μονάδα ζητήσει το ΝΑΤΟ. Είναι ανελαστική συμμαχική υποχρέωση.