Τι δείχνουν οι τρεις εκλογές σε χώρες της ΕΕ
19/05/2025
Παρά τις φιλόδοξες προσπάθειες των ταμείων της Ευρωπαϊκής “διαίρεσης” (ΕΕ) να στρέψουν τους λαούς της γηραιάς ηπείρου στ’ αριστερά, αυτοί εμμένουν προς την πατριωτική δεξιά. Σε τρείς εκλογές που πραγματοποιήθησαν το Σαββατοκύριακο σε κράτη-μέλη της ΕΕ, Ρουμανία, Πορτογαλία και Πολωνία, το εκλογικό βάρος έκλινε προς την πλευρά που δίδαξε ο … Ντόναλντ Τραμπ ο οποίος αν δεν είχε ψηφισθή, η Αμερική θα είχε σήμερα πρόβλημα ηγεσίας με τον Μπάιντεν ή την Χάρις. Αλλ’ ας πάρουμε τα πράγματα με την σειρά.
Στην Ρουμανία, εξελέγη ως πρόεδρος ο Νικοσόρ Ντάν με 55% των ψήφων έναντι 45% του Γκεόργκε Σίμιον που είχε βαπτισθή από τα σιτιζόμενα ΜΜΕ από δοσίματα ως “ακροδεξιός” – σχεδόν φασίστας και για την αποτυχία του χρειάσθηκε ένα δικαστικό πραξικόπημα… Ελληνικού τύπου. Στην Πορτογαλία, η δεξιά κι ή “ακροδεξιά” επεκράτησαν έναντι των σοσιαλιστών που βαρύνονται με οικονομικά σκάνδαλα. Η χώρα αυτή διοικήθη επί 45 χρόνια από τον Σαλαζάρ που όταν πέθανε το 1979 δεν είχαν λεφτά να τον θάψουν, όπως και τον Γεώργιο Παπαδόπουλο, απόλυτο κυβερνήτη της Ελλάδος επί έξι χρόνια. Στην Πολώνια, ο ευνοούμενος υπό του αδόκητου προέδρου Ντόναλντ Τουσκ προεκρίθη στον δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών κι αυτό πανηγυρίσθη στις Βρυξέλλες, πρωτεύουσα των δευτέρας γενεάς υπαλλήλων της ΕΕ και του ΝΑΤΟ ως σωτηρία του… Ευρωπαϊσμού – αν υπάρχει τέτοιος όρος.
Το κοινό συμπέρασμα όλων αυτών των εκλογικών αναμετρήσεων – χρησίμων καθ’ ημάς – είναι ότι ο κόσμος έλκεται από πατριωτικές αξίες και απορρίπτει την αριστερή θολοκουλτούρα. Προσωποπαγή κόμματα, ως το ημέτερο κυβερνόν, αποδοκιμάζονται από τους λαούς. Διότι όζουν… Εξαίρεση ίσως αποτελεί η για τρίτη φορά εκλογή του Αλβανού προέδρου, που κόστισε 200 ευρώ η ψήφος, με ένα παραδόπιστο εκλογικό σώμα. Καλώς ή κακώς, οι Ευρωπαϊκές επιλογές επηρεάσθηκαν μεγάλως από την Αμερική, όπου η επελθούσα αλλαγή πολιτικής είναι αισθητή εις όλα τα πεδία, από της εξωτερικής πολιτικής έως στην αφορώσα εσωτερικά ζητήματα, τη σπατάλη του δημοσίου χρήματος, αμφισημία των “δικαιωματικών” (φύλου, βεσπασιανών και εκπαιδεύσεως) και δημοσιοϋπαλληλικό παρασιτισμό.
Παρά την λυσσώδη συνέχιση των επιθέσεων των κατεστημένων ΜΜΕ κατά του Προέδρου Τραμπ, απτόητος συνεχίζει την πολιτική του και εμμένει στις ιδέες του που εμφανίζονται ενίοτε ως εμμονικές λχ. η εξαγορά της Γροιλανδίας προτού την πάρουν οι Κινέζοι – όχι όμως του Ερντογάν για διχοτόμηση της Κύπρου κατά τον κ. Καιρίδη (κάτι άκουσε στην Ηρώδου Αττικού). Μάλιστα ακριβώς εξ αιτίας της αμετανοήτου πολεμικής κατά ενός εκλεγμένου δημοκρατικώς ηγέτου της Αμερικής, χωρίς τις συχνές παρεμβάσεις ολιγαρχικών κέντρων (πχ. της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, του Διεθνούς Οργανισμού Υγείας ή του Παγκοσμίου Εμπορίου κλπ.) ο Τραμπ δίδει το πρόσταγμα κι οι λαοί της Ευρώπης ακολουθούν. Θέλουν ενάρετη κι αποτελεσματική διοίκηση κι όχι “δημοκρατίες ΑΕ” με Ελληνικό ΑΦΜ.
Ακόμη κι η αντιδημοκρατική συμπεριφορά του “τραυματισμένου” πολιτικώς νέου καγκελαρίου της Γερμανικής Ομοσπονδίας, να θέσει εκτός νόμου το πλειοψηφούν κόμμα “Εναλλαγής για της Γερμανία” (AfD), συναντά την αντίσταση της δικαστικής εξουσίας σε μία χώρα που κατεστράφη τρείς φορές από απολυταρχίες μέσα σε 100 χρόνια, από τους Κάιζερ, Χίτλερ και κομμουνιστή Χόννεκερ της DDR. Δεν έβαλε μυαλό. Εν τέλει, η μόνη χώρα της Ευρώπης που εμφανίζεται ως “ερζάτς” δεξιά αλλ’ είναι βαθύτατα “βοναπαρτική”, η Γαλλία που νομίζει ότι θα διαμορφώσει την Ευρώπη επειδή απέφυγε την μαντάμ Λεπέν, με διατεταγμένη παρέμβαση. Προς το παρόν. Υπάρχουν κι “άλλες πορτοκαλιές για πατριωτικά πορτοκάλια”.
