Τι κρύβει η φόρμουλα του ΝΑΤΟ για το Ουκρανικό

Υψηλόβαθμος Νατοϊκός, υπό τις άμεσες διαταγές του ΓΓ Γραμματέα του ΝΑΤΟ κ. Στόλτεμπεργκ, έριξε δημοσίως την ιδέα να παραχωρήσει εδάφη η Ουκρανία για να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ και να τελειώσει ο πόλεμος. Ακολούθησε ορυμαγδός αντιδράσεων, υποκριτικής ή ειλικρινούς, αγανάκτησης, από τους άμεσα ενδιαφερόμενους Ουκρανούς αλλά όχι από τον ίδιο τον Ζελένσκι, αν κατάλαβα καλά. Ο Ουκρανός πρόεδρος μάλλον προτίμησε να συσκεφθεί με τον εαυτό του ποια τύχη τον περιμένει, θέμα που αναφέρθηκα την περασμένη βδομάδα.

Θα ήταν πραγματική έκπληξη αν ο Ζελένσκι αιφνιδιάστηκε, αν δηλαδή είναι τόσο “τελειωμένος” ώστε να μην έκανε κανείς τον κόπο να τον ενημερώσει ότι έχει μπει “το νερό στ’ αυλάκι” για να γραφτεί το δύσκολο αλλά αναπόφευκτο τέλος. Τις πρώτες ώρες δεν υπήρξε αμερικανική δημόσια αντίδραση ούτε δηλώσεις τοου ΓΓ του ΝΑΤΟ αλλά ουδείς στη Συμμαχία θα αποτολμούσε μια τέτοια πρόταση χωρίς τη ρητή εντολή των ΗΠΑ.

Παρεμπιπτόντως αυτή η εξέλιξη αιτιολογεί την βιασύνη των ΗΠΑ να διευθετήσουν κατά το δοκούν τα θέματα του Αιγαίου. Το κλείσιμο του Ουκρανικού κλείνει πόρτες αλλά ανοίγει και την όρεξη σε ανεπιθύμητες εξελίξεις αν η Μόσχα θελήσει να επωφεληθεί  από την μάλλον προφανή επιθυμία της Διοίκησης Μπάϊντεν να μη βρεθεί, προεκλογικά, στη θέση να δει τους Ρώσους να προχωρούν και να συνθλίβουν τον προστατευόμενό τους. Η στρατιωτική νίκη των Ρώσων ήταν προφανής ακόμα και στους αδαείς από τη στιγμή που η Ουκρανική ηγεσία είχε προσφύγει σε θεαματικές επιθέσεις ακόμα και εναντίον της ίδιας της Μόσχας, επιθέσεις ικανές ίσως να εντυπωσιάσουν αλλά όχι να αποτρέψουν την ήττα. 

Είναι προφανές ότι κανείς δεν θα πρότεινε ανταλλαγή εδαφών αν η σύμμαχος Ουκρανία είχε καταφέρει τουλάχιστον να αποτρέψει την περιφανή νίκη του αντιπαλου σε ορατό ορίζοντα. Αλλά οι Ευρωπαίοι Σύμμαχοι επιζητούν λύση άμεσα ενόψει ενός χειμώνα που πλησιάζει οσονούπω και μιας Ευρωπαϊκής Οικονομίας που προϊωνίζεται τα χειρότερα.  Η Κίνα, όπως και η Ινδία, ζητούν ειρήνη (όχι από τον Ρώσο εισβολέα αλλά από αυτούς που φανερά παρατείνουν τον πόλεμο). Η δεξαμενή Σκέψης  RAND, όργανο του Πενταγώνου είχε από καιρό υποδείξει στην κυβέρνηση ότι παράταση του πολέμου θα εγκυμονούσε δυσάρεστες εξελίξεις για τις ΗΠΑ.

Το επιχείρημα των Ουκρανών ότι έτσι θα κερδίσει ο Πούτιν οι Δυτικοί το έχουν προεξοφλήσει και αδιαφορούν για τον απλό λόγο ότι οι διαπραγματεύσεις μαζί του γίνονται (αφού απότυχε η ανατροπή του) και όχι με τον αποτυχημένο Ζελένσκι. Απόδειξη είναι ότι οι Ρώσοι αντέδρασαν “σαν έτοιμοι από καιρό” απαιτώντας, στην παραχώρηση εδαφών, να τους παραχωρηθεί το Κίεβο ώστε να μη μείνει  καμία αμφιβολία σε  κανένα για το ποιος νίκησε: χάνεις την πρωτεύουσα έχασες τον πόλεμο. Άλλωστε Ειρήνη στην Ουκρανία περιλαμβάνει γενικότερα ζητήματα όπου του όποιου Ζελένσκι δεν του πέφτει λόγος.

Τι θα γίνει τώρα; Η Ουκρανική κυβέρνηση θα παραστήσει ότι “το παλεύει” για να σωθούν οι ίδιοι και “παράγοντες”, στενοί και χρήσιμοι για την επόμενη φάση, συνεργάτες των ΗΠΑ, ενώ παράλληλα οι Αμερικάνοι θα κλείσουν εκκρεμότητες που θα περιορίζουν τις κινήσεις και τις πιθανές βλέψεις των Ρώσων πχ στο Αιγαίο ως δίοδο προς τις “θερμές θάλασσες”, ένα παλαιό όνειρο που παίρνει εκ νέου αναβολή. Ο ρόλος της Τουρκίας ανεβαίνει και η Ελλάδα καθεύδει.