Τι λένε τα ρωσικά ΜΜΕ για τους νεκρούς ομογενείς στην Ουκρανία

Μεγάλη, αλλά συγκρατημένη στο ύφος έκταση δίνει το ρωσικό πρακτορείο RIA Novosti, όπως και το TASS, στην ανακοίνωση του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών, για την άμεση αποχώρηση των Ελλήνων πολιτών από την Ουκρανία, όπως και άλλα ρωσικά μέσα. Όμως δεν την συνδέουν με τους θανάτους των δύο ομογενών, που σημειώθηκαν σήμερα στο επεισόδιο με τους Ουκρανούς στρατιώτες. Τα περισσότερα μέσα αναφέρονται κυρίως σε άλλους νεκρούς των τελευταίων ημερών στις αυτονομημένες περιοχές και όχι τόσο στους δύο Έλληνες ομογενείς.

Σύμφωνα με τις πληροφορίες των ρωσικών ΜΜΕ, ο ένας ομογενής μας ήταν ηλικιωμένος πολίτης και ο άλλος ανήκε στην Ουκρανική Εθνοφυλακή. Εντύπωση προκαλεί –αν και διπλωματικά αναμενόμενο– ότι τα ρεπορτάζ στα δύο βασικά πρακτορεία, το RIA Novosti και το TASS και σε άλλα μέσα δεν συνδέουν άμεσα την απόφαση του ελληνικού ΥΠΕΞ  για απομάκρυνση των Ελλήνων με τους δύο θανάτους και τους δύο τραυματισμούς ομογενών, αλλά με την φοβία που προκαλούν οι Δυτικοί, κυρίως η Βρετανία και οι ΗΠΑ, για επικείμενη εισβολή της Ρωσίας. Παραθέτουν δε τις σωρηδόν διαψεύσεις της ρωσικής κυβέρνησης περί εισβολής.

Αναφέρουν τους δύο νεκρούς ομογενείς, γράφοντας ότι «έπεσαν θύματα Ουκρανών στρατιωτών» και βάζουν την δήλωση του Νίκου Δένδια (που είναι πολύ αποστασιοποιημένη) και αναφέρεται στην «επιδίωξη της Ελλάδας για ειρηνική επίλυση του Ουκρανικού». Αυτό στη γλώσσα της δημοσιογραφίας “λέει” (χωρίς να το γράφει) ότι σκοτώνονται Έλληνες και η ελληνική κυβέρνηση σφυρίζει αδιάφορα.

Δεν αναφέρουν καν ότι ο καβγάς έγινε σε καφενείο σε κατάσταση μέθης για το λογαριασμό, αν και το ένα από αυτά μεταφέρει την ανταπόκριση ελληνικής ιστοσελίδας (του “Πρώτου Θέματος” για την ακρίβεια), σύμφωνα με την οποία οι δύο παρέες λογομάχησαν για το ποιος έχει σειρά να πάει στην τουαλέτα και μετά βγήκαν όπλα. Τα άλλα ρωσικά μέσα αναφέρουν ότι ο ένας Έλληνας ήταν ένστολος στην Εθνοφρουρά και οι άλλοι Έλληνες απλοί πολίτες, ενώ ο ένας ήταν σίγουρα ηλικιωμένος (καθώς ήταν παππούς). Ορισμένα ελληνικά μέσα αναφέρουν ότι   δράστες της δολοφονίας των Ελλήνων ομογενών είναι μέλη του νεοναζιστικού τάγματος “Αζόφ”, που συνδράμει τον ουκρανικό στρατό.

https://youtu.be/c1BUCVLCGr0

“Θολό” του τι συνέβη με τους Έλληνες ομογενείς

Αν και είναι βέβαιο ότι όλα αυτά διαδραματίσθηκαν σε καφέ-μπαρ, δεν έχει διαπιστωθεί με βεβαιότητα ότι η αρχική διαφωνία αφορούσε στο λογαριασμό, ούτε είναι απόλυτα βέβαιο ότι στην όξυνση των πνευμάτων δεν έπαιξαν ρόλο εθνοτικές τοποθετήσεις, καθώς το χωριό αυτό (το Γκράνιτνε / Гранитное, περίπου 3.500 κατοίκων) είναι σχεδόν στα σύνορα με το αυτονομημένο Ντονέτσκ και ανήκει σε Γκρίζα Ζώνη.

Ομογενής δημοσιογράφος που βρίσκεται σε άλλη περιοχή, εκτιμά ότι δεν επρόκειτο για πολιτικό θέμα (κάτι που ίσως δείχνει και προσπάθειες να υποβιβαστεί το ζήτημα). Πάντως στην διαμάχη στο καφενείο “αρπάχτηκαν” πολλοί πελάτες και μετά βγήκαν τα όπλα, με αποτέλεσμα να σκοτωθεί επιτόπου ο ένας ομογενής και ο άλλος να ξεψυχήσει κατά την μεταφορά του στο νοσοκομείο. Άλλοι δύο ομογενείς παραμένουν νοσηλευόμενοι, με άγνωστη σε εμάς την σοβαρότητα των τραυματισμών τους.

Σύμφωνα με τα ρωσικά μέσα, έγιναν δύο συλλήψεις στρατιωτών, με τις κατηγορίες της ανθρωποκτονίας, της απόπειρας ανθρωποκτονίας και του “χουλιγκανισμού” (όρου που έχει άλλη έννοια στη Ρωσία και δεν άπτεται αποκλειστικά του ποδοσφαίρου, αλλά της βίαιης συμπεριφοράς). Άλλα μέσα είναι πιο συγκρατημένα ως προς τις συλλήψεις, αναφέροντας ότι δεν είναι σαφές πόσοι και ποιοι ακριβώς συνελήφθησαν.

Η “ταυτοτητα” του χωριού

Το χωριό στο οποίο διαδραματίσθηκαν όλα αυτά, ιδρύθηκε το 1778 από κυρίως Έλληνες αποίκους διωγμένους από από τα παραλιακά χωριά της Κριμαίας Κάρανι ή Флотское (στα ρωσικά και ουκρανικά, “Ναυτικός”), Τσέρκεζ-Κερμέν και Μαρμαρά. Από το λεγόμενο Κάρανι αφίχθησαν τότε 330 ελληνικές οικογένειες. Όσο για το Τσερκέζ Κερμέν υπήρχε από τα βυζαντινά χρόνια και πήρε αργότερα το όνομά του από έναν Τσερκέζο τσιφλικά που είχε κάνει συμφωνίες το 1380 με τους Τατάρους, αλλά οι κάτοικοί του ήταν στην συντριπτική τους πλειοψηφία Έλληνες Χριστιανοί.

Όταν εκδιώχθηκαν και πήγαν στο Γκράνιτνε, το παλιό χωριό τους αποικίσθηκε από Τατάρους. Όσο για τον Μαρμαρά της Κριμαίας ήταν κι αυτός καθαρά ελληνική παροικία, που όμως δεν υπάρχει πια. Το αρχικό όνομα του Γκράνιτνε ήταν Κάρανι, αλλά το 1945 άλλαξε ονομασία σε Γκράνιτνε από το Ουκρανικό Σοβιέτ.

Το 1994 ιδιωτικοποιήθηκαν από τους Ουκρανούς τα εκεί μεταλλεία και η περιοχή γνώρισε μεγάλη αναστάτωση. Το 2004 οι κάτοικοι του Γκράνιτνε (“Γρανίτη”) αποφάσισαν με δημοψήφισμα να επανέλθει η ονομασία Κάρανι, αλλά το θέμα δεν προχώρησε. Το  2014 ψήφισαν υπέρ της ένταξής τους στην αυτόνομη Λαϊκή Δημοκρατία του Ντονέτσκ, αλλά το χωριό τελικά καταλήφθηκε από τις ουκρανικές δυνάμεις ασφαλείας