Τί μεθοδεύει η Δύση για την Τουρκία του Ερντογάν

Οι ελληνικές ελίτ, εθνομηδενιστές και άλλοι, πολύ θα ήθελαν η Τουρκία να θεωρηθεί από τις ΗΠΑ ότι ανήκει πλέον στο εχθρικό, ρωσόφιλο, στρατόπεδο. Πιστεύοντας ότι έτσι θα απαλλαγούν επιτέλους από το μόνιμο βραχνά που σκοτώνει τον ύπνο τους. Όχι, μη φανταστεί κανείς ότι λέγοντας “βραχνάς” εννοούν την Τουρκία. Βραχνάς είναι η άρνηση, η αντίσταση, του κόσμου να ενδώσει στα κάθε είδους “σχέδια Ανάν”, τη μοιρασιά της Κύπρου και του Αιγαίου, όλα σοφά μελετημένα από φίλους και Συμμάχους, σεφ του διεθνούς μαγειρείου.

Τελευταία καταφυγή είναι ότι με την Τουρκία χωρίς Ερντογάν θα βρίσκαμε την ησυχία μας, η Δύση κι εμείς στην ουρά της. Αρκεί βέβαια να το πιστέψουν και οι Αμερικάνοι… Ως τώρα αναβοσβήνουν STOP στις μωροφιλοδοξίες των Τούρκων αλλά ο άνθρωπός τους, ΓΓ του ΝΑΤΟ Στόλτεμπεργκ, τους κάνει, με πρόσφατες δηλώσεις του, ερωτική εξομολόγηση.

Οι δυσκολίες των ΗΠΑ με τον Ερντογάν, την Κίνα, τη Ρωσία, τη Γερμανία και άλλους οφείλονται στην άρνηση των ιθυνόντων να αποδεχθούν ότι τέλειωσε η εποχή της μονοκρατορίας τους. Οι ΗΠΑ υπερδύναμη, αλλά γύρω στο 2020 θα υπάρξουν κι άλλες Υπερδυνάμεις, προέβλεπε σωστά ο Μπρζεζίνσκι στη “Μεγάλη Σκακιέρα”, δεκαετία του 90.

ΗΠΑ, τα δύο λάθη

Αντίθετα από τον Κίσινγκερ που συνέστησε (στον Νίξον) το άνοιγμα στην Κίνα για να παίξουν οι ΗΠΑ πάνω στην οξύτατη (τότε) ρωσοκινεζική διαμάχη και να εξουδετερώσουν και τους δυο. Την πάτησε ο “σπουδαιότερος”, υποτίθεται,  Αμερικανός αναλυτής. Άνοιξε στο Μεγάλο Κεφάλαιο των ΗΠΑ την αστείρευτη Αγορά της Κίνας, πλούτισαν οι ιδιώτες, αλλά δημιούργησε τις συνθήκες για την κεραυνοβόλα ανάπτυξη της κινέζικης Οικονομίας και τη συμμαχία της με τη Ρωσία.

Με αποτέλεσμα η Κίνα να είναι στο τρίο των Μεγάλων Δυνάμεων, πρώτη αντίπαλος των ΗΠΑ. Ο Κόσμος δεν είναι ακόμα τριπολικός (ούτε διπολικός) αλλά η πορεία δείχνει το αναπόφευκτο τέρμα. Το πρώτο, κορυφαίο λάθος των ΗΠΑ ήταν η εκτίμηση ότι Κίνα θα έμενε φτωχή και με τη Ρωσία θα ήταν πάντα εχθροί.

Η Τουρκία είναι το δεύτερο λάθος, ισάξιο του πρώτου. Οι Δυτικοί άφησαν την Τουρκία να τρέφει όνειρα και απαιτήσεις Μεγαλείου. Με τον Οζάλ να μιλάει, από τη δεκαετία του 1980, για μια Τουρκία από τη Βιέννη ως τα σύνορα της Κίνας. Ο Τούρκος υπηρέτης, με στολή Σουλτάνου, εναντίον της Ρωσικής αρκούδας. Αμερικανικές φαντασιώσεις.

Εμείς, όπως όλοι οι επαρχιώτες, θαυμάζουμε τους “πρωτευουσιάνους” αναλυτές της Δύσης. Αλλά τα λάθη τους τους χαρακτηρίζουν: Κουφιοκεφαλάκηδες και αλαζόνες, με δυο λόγια. Βασίζονται, ιδρυτικά, στην ωμή, ανεπεξέργαστη ισχύ των όπλων τους. Και ανακαλύπτουν, έκπληκτοι, ότι πλέον “οι άλλοι” έχουν και αυτοί όπλα, μάλλον καλύτερα.

Τουρκία, τα τρία λάθη

Το πρώτο λάθος του Ερντογάν είναι που νόμιζε ότι η Τουρκία μπορούσε να υπερκεράσει τη Δύση συνδυάζοντας την ισχύ με την στρατηγική της θέση την οποία θεωρούσε αναντικατάστατη. Και πίστευε ότι θα επιβληθεί επειδή οι Δυτικοί, (θεωρεί ότι), είναι διεφθαρμένοι, έκφυλοι, αδύναμοι. Λάθος. Οι απανταχού πιστοί του Μωάμεθ έχουν κι αυτοί γερό μερίδιο στη διαφθορά. Και οι Δυτικοί, όποια ηθική και αν είχαν (ή δεν είχαν), ήταν πάντα ικανοί για ωμή βία, ενώ διέθεταν επαρκές απόθεμα υποκρισίας για να καλύπτονται.

Δεύτερο λάθος: Ο Ερντογάν νόμιζε ότι μπορούσε να μιμηθεί τους Σουλτάνους στην ακμή των Οθωμανών. Οι Δυτικοί έγλειφαν, πράγματι, τον Σουλτάνο όταν αυτός ήταν πανίσχυρος. Όταν αποδυναμώθηκε, όμως, τον έγδερναν κανονικά όπως και τους Βυζαντινούς στην παρακμή τους. Επί πλέον ο Ερντογάν δεν ήταν ούτε είναι πραγματικός Σουλτάνος και δεν είναι στην ακμή του. Θέλει, αλλά δεν είναι.

Το τρίτο, εξ ίσου μοιραίο, λάθος του Ερντογάν είναι ότι είδε, μεν, πως μόνο ως ηγέτης του μουσουλμανικού Κόσμου θα μπορούσε πράγματι να ανεξαρτητοποιηθεί από τη Δύση. Και όχι αλλάζοντας αγκαλιά από τους Αμερικάνους στους Ρώσους. Πλην, όμως, ούτε οι ισλαμιστές (ακραίοι) ούτε οι μουσουλμάνοι (μετριοπαθείς) τον θέλουν, αυτόν και την Τουρκία του, για αρχηγό τους. Με μια λέξη ο Ερντογάν δεν θέλησε να καταλάβει ότι η Τουρκία είναι μόνη.

Νέα στρατηγική των ΗΠΑ

Η προπαγάνδα ότι η τουρκοκρατία ήταν κάτι σαν παράδεισος ήταν τζούφια. Ρωσία και ΗΠΑ θέλουν, ο καθένας για πάρτη του, την Τουρκία αλλά σαν υπηρέτη, ένα πιόνι. Και συμπίπτουν ότι θα κάνουν τα πάντα για να μείνει πιόνι. Και άμα πάρουν τα μυαλά του αέρα θα φάει τις πρέπουσες σφαλιάρες.

Γι’ αυτό, το πραγματικό πρόβλημα δεν είναι ο Ερντογάν αλλά η Τουρκία, ο τεράστιος χώρος της Μικράς Ασίας, ό,τι έχει απομείνει από το λεγόμενο “Ανατολικό Ζήτημα”, τη διάλυση της Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Ο Ερντογάν ήθελε (και θέλει) να την ανασυστήσει. Οι ΗΠΑ, με το πραξικόπημα του 2016, θέλουν να την αποτελειώσουν. Θάβοντας οριστικά ένα πτώμα δυο αιώνων.

Οι ΗΠΑ έχουν μια νέα στρατηγική: Καταστροφή της εδαφικής ενότητας κάθε χώρας (ανεξαρτήτως πολιτεύματος) που θα μπορούσε, λόγω “όγκου- ισχύος- γεωγραφικής θέσης”, να γίνει “κόκκος άμμου”, εμπόδιο στη στρατηγική τους. Η Τουρκία είναι κοτρώνα. Οι ΗΠΑ, όπως κάθε Μεγάλη Δύναμη, θα επανέλθουν ξανά και ξανά έως ότου πάψει η Τουρκία με τον οποιοδήποτε τρόπο να (τους) ενοχλεί. Και η Μόσχα δεν έχει λόγους αντίρρησης. Αλλά επ’ αυτού θα επανέλθουμε.