Τί σηματοδοτεί η συνέντευξη Πούτιν στον Κάρλσον

Το λάθος από την πλευρά του Ράμσφελντ θα μπορούσαμε να υποστηρίξουμε, ότι επαναλαμβάνεται με αφορμή τον πόλεμο στην Ουκρανία. Στη περίπτωση αυτή θα καταλογίζαμε και σκοπιμότητα. Το κατεστημένο στην Ουάσιγκτον φοβίζει το αμερικανικό κοινό ώστε να πιστέψει ότι η ρωσική απειλή είναι πραγματική και επικείμενη, επιδιώκοντας να αμβλύνει τις αντιδράσεις για τη συνεχιζόμενη βοήθεια προς την Ουκρανία. Η δε δήλωση του Ντόναλντ Τραμπ ότι θα «ενθάρρυνε» την Ρωσία να επιτεθεί σε χώρα του ΝΑΤΟ που δεν πληρώνει την συνεισφορά της στην Συμμαχία, λειτούργησε αυτήν την κατεύθυνση, με την Μόσχα να διαψεύδει πως είναι στα σχέδια της. Σίγουρα ο φόβος λειτουργεί ανασταλτικά για τις αντιδράσεις στις τεράστιες στρατιωτικές δαπάνες που τροφοδοτούν την αμερικανική πολεμική βιομηχανία.

Με διαφαινόμενη την αποτυχία της πολιτικής της Δύσης στο Ουκρανικό ζήτημα, αυξάνονταν οι επικλήσεις για την ρωσική απειλή, πολύ πριν την δήλωση Τραμπ. Και όμως, δεν υπάρχει ούτε ένα ίχνος πληροφοριών που μπορούν να τεκμηριώσουν αυτόν τον ισχυρισμό. Θα θυμίσει κανείς ότι πολλές εβδομάδες πριν από την εισβολή στο Ιράκ το 2003, οι ΗΠΑ και το Ηνωμένο Βασίλειο υποστήριζαν, ψευδώς όπως καταδείχθηκε, ότι ο Σαντάμ Χουσεΐν είχε όπλα μαζικής καταστροφής. Επιπλέον δεν ακούγεται και πολύ ρεαλιστικό πως  ο ρωσικός στρατός θα απειλήσει χώρες της ανατολικής Ευρώπης, όταν μετά από δύο χρόνια πολέμου, δεν κατόρθωσε να καταλάβει το Χάρκοβο, που βρίσκεται λίγα χιλιόμετρα από τα ρωσικά σύνορα…

Ο αμερικανικός λαός έχει μολυνθεί από μια επιθετική ρωσοφοβία που του μεταδόθηκε μέσω μιας πολιτικής και οικονομικής ελίτ που επιδιώκει την ύπαρξη εχθρών που θα συντηρούν το στρατιωτικό βιομηχανικό και συγκρότημα, επιτρέποντας στο Κογκρέσο να δικαιολογεί έναν εκτεταμένο προϋπολογισμό που αφήνει την Αμερική πιο αδύναμη. Η αχαλίνωτη ρωσοφοβία δημιουργεί μια ψευδή αίσθηση κινδύνου και απειλής της αμερικανικής ασφάλειας γύρω από την οποία διατυπώνονται και εφαρμόζονται πολιτικές που θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε στρατιωτική σύγκρουση με τη Ρωσία και πυρηνικό πόλεμο. Ο “ιός” της ρωσοφοβίας υιοθετείται από μία αξιολύπητη ΕΕ, η οποία είναι τόσο δουλοπρεπής με την κυβέρνηση Μπάιντεν, που αρχίζει να κάνει το Ηνωμένο Βασίλειο να φαίνεται αντισυστημικό!

Το ταξίδι του Τάκερ Κάρλσον

Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο το ταξίδι του Τάκερ Κάρλσον στη Μόσχα, είναι τόσο σημαντικό και μια υπονόμευση για την κυβέρνηση Μπάιντεν και τις δυτικές ελίτ συνολικά. Ο Κάρλσον έδωσε στον Πούτιν τη δυνατότητα να εκφράσει τη ρωσική άποψη στο παγκόσμιο κοινό. Η Δύση ανησυχεί για τον αντίκτυπο της συνέντευξης (που σάρωσε σε views στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, παρά την υποβάθμιση της από τα δυτικά ΜΜΕ). Ήδη προσπάθεια να χαρακτηριστεί ο Κάρλσον ως “προδότης”. Η συνέντευξη είναι πραγματικά η μοναδική ευκαιρία για να ακουσθεί με τον πιο επίσημο τρόπο και η άλλη άποψη και να αποτελέσει το έναυσμα για να ξεκινήσει μια πιο σημαντική προσέγγιση στις σχέσεις Ανατολής-Δύσης

Ο Τάκερ Κάρλσον αντιπροσωπεύει μια παρουσία στα αμερικανικά ΜΜΕ που λειτουργεί εκτός του εύρους ελέγχου της πληροφοριακής ελίτ. Η παρουσία του βασίζεται στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ειδικά την πλατφόρμα “ελεύθερης ομιλίας” του Έλον Μασκ, το X (το πρώην Twitter) και δεν μπορεί να φιμωθεί. Ας μην υπάρχει καμία αμφιβολία ότι η συνέντευξη του Κάρλσον θα καταρρίψει κάθε ρεκόρ στο X.

Η ιδέα αυτής της συνέντευξης “άγχωσε” τις τάξεις της πολιτικής ελίτ και των μέσων ενημέρωσης στις Ηνωμένες Πολιτείες και στην Ευρώπη, που επιτίθενται του Κάρλσον, επειδή είχε το “θράσος” να δώσει βήμα στην πιο σημαντική ίσως φωνή για το πιο κρίσιμο ζήτημα της εποχής μας. Η αλαζονεία της κατοχής μίας ανόθευτης ηθικής δίνει το δικαίωμα τιμωρίας της ελευθερίας του λόγου, όταν το περιεχόμενο δεν είναι βολικό για την επίσημη αφήγηση..

Εάν πιστεύουν πραγματικά ότι το βήμα που δόθηκε στον Βλαντιμίρ Πούτιν από τον Τάκερ Κάρλσον είναι κακή ιδέα, τότε η κατάλληλη απάντηση είναι να στραφούν στο Σύνταγμα των ΗΠΑ, όπως ερμηνεύεται από το Ανώτατο Δικαστήριο. Σε αυτό, έχουμε το παράδειγμα του δικαστή Λούις Μπράντεϊς, ο οποίος γνωμοδότησε σχετικά με το ζήτημα της ελευθερίας του λόγου και τη σχέση της με τις αμερικανικές αξίες. Όπως υποστήριξε: «Αν υπάρχει τρόπος να αποκαλυφθεί μέσω της συζήτησης το ψέμα και οι πλάνες, να αποτραπεί το κακό, το φάρμακο που πρέπει να εφαρμοστεί είναι περισσότερο ο λόγος και όχι η επιβεβλημένη σιωπή».

Ο Τάκερ Κάρλσον δεν έχει διαπράξει καμία εγκληματική ενέργεια. Εάν οι άνθρωποι διαφωνούν με τις πράξεις του, τότε είναι ελεύθεροι να καταδείξουν τα λάθη του Κάρλσον, του Πούτιν ή και των δύο. Ο φόβος όμως είναι, ότι η συνέντευξη του Κάρλσον με τον Ρώσο πρόεδρο, θα αποκαλύψει, ιδέες, αφηγήσεις και γεγονότα που έχουν αγνοηθεί ή καταπιεστεί από την πολιτική και την ελίτ των μέσων ενημέρωσης και τα οποία θα εκτεθούν με αφιλτράριστο τρόπο, ώστε το αμερικανικό κοινό να τα θεωρήσει ελεύθερα, απαλλαγμένο από την επιρροή αυτών που επιδιώκουν να χειραγωγήσουν τον πληθυσμό.

Ποια είναι η μεγαλύτερη απειλή

Η συνέντευξη του Κάρλσον αντιπροσωπεύει μία απειλή για τους υποστηρικτές της ρωσοφοβίας. Θα κλονίσει τη ρωσοφοβία στην ίδια την Αμερική. Με αυτόν τον τρόπο, ελπίζουμε πως θα καταφέρει να θέσει σε κίνηση τις βάσεις για μια ευρύτερη συζήτηση των σχέσεων ΗΠΑ-Ρωσίας που θα μπορούσε να οδηγήσει την Αμερική μακριά από το επικίνδυνο αφήγημα της Δύσης ότι “η Ρωσία σίγουρα θα επιτεθεί στο ΝΑΤΟ”. Με αυτό το αφήγημα το καθεστώς Μπάιντεν επιδιώκει να πολώσει την αμερικανική κοινή γνώμη και ταυτόχρονα να συντηρήσει την χρηματοδότηση προς την Ουκρανία, παρά την αποτυχία της αντεπίθεσης των Ουκρανών. Εξ’ ου και θα κάνει “σημαία” την δήλωση Τραμπ.

Τα τελευταία δύο χρόνια, έχουμε ακούσει επανειλημμένα αντιρωσικές, ακόμη και ανοιχτά ρωσοφοβικές δηλώσεις από δυτικούς ηγέτες. Προσωπικά ο πρόεδρος Μπάιντεν είπε: «Εάν ο Πούτιν καταλάβει την Ουκρανία, δεν θα σταματήσει εκεί». Με τη σειρά του ο Σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας Τζέικομπ Σάλιβαν επανέλαβε εξίσου δραματικά: «Το διακύβευμα είναι πολύ υψηλό και οι συνέπειες πολύ σοβαρές. Εάν ο Πούτιν καταλάβει την Ουκρανία, δεν θα σταματήσει εκεί», ενώ O Τζον Κίρμπι, επικεφαλής του Συμβουλίου Ασφαλείας του Λευκού Οίκου, πρόσθεσε:

«Και αν ο Πούτιν πάρει όλη την Ουκρανία, τότε τι; Τότε πού θα πάει; Αν πιστεύετε ότι το τίμημα της υποστήριξης της Ουκρανίας είναι υψηλό τώρα, φανταστείτε πόσο υψηλότερο μπορεί να γίνει όχι μόνο σε χρήματα του προϋπολογισμού, αλλά και σε αμερικανικό αίμα εάν επιτεθεί σε έναν από τους συμμάχους μας στο ΝΑΤΟ. Εάν επιτραπεί στον Πούτιν να επιτύχει μια στρατηγική νίκη στην Ουκρανία, μετά την οποία μπορεί να επιτεθεί σε έναν από τους συμμάχους μας στο ΝΑΤΟ, τότε θα πρέπει να εμπλέξουμε αμερικανικές “μπότες”». Τέλος, το κερασάκι στην τούρτα ήταν η δήλωση του υπουργού άμυνας των ΗΠΑ, ο οποίος δήλωσε σε μυστική ενημέρωση στη Βουλή των Αντιπροσώπων: «Αν δεν διαθέσουμε περισσότερα χρήματα για τον Ζελένσκι, θα στείλετε τους θείους, τους ξαδέρφους και τους γιους σας να πολεμήσουν τη Ρωσία».

Αμφιλεγόμενες  εκθέσεις 

Οι δηλώσεις συνέπεσαν με τη δημοσίευση ορισμένων άκρως αμφιλεγόμενων εκθέσεων, στις οποίες διάφορες δομές της Συμμαχίας υπολογίζουν το χρόνο της επίθεσης της Ρωσίας στο ΝΑΤΟ (δηλαδή, δεν αναφέρονται σε ένα υποθετικό σενάριο, αλλά αναζητούν απάντηση στην ερώτηση: “Πότε;”). Για  παράδειγμα, σε αναφορά από τη γερμανική κυβέρνηση, διατυπώθηκε ότι η Ρωσία θα είναι έτοιμη να επιτεθεί στις χώρες της συμμαχίας, σε έξι έως 10 χρόνια!

Συνήθως η αμερικανική εξωτερική πολιτική διαχωρίζεται από τον εσωτερικό πολιτικό αγώνα. Αλλά όχι σε αυτή την περίπτωση. Ακριβώς επειδή ο Λευκός Οίκος προσπαθεί να βασιστεί στην εξωτερική απειλή για να αυξήσει τα διακυβεύματα ενόψει των προεδρικών εκλογών. Δεν είναι τυχαίο ότι ο Ρώσος πρέσβης στις Ηνωμένες Πολιτείες, επεσήμανε στους Αμερικανούς τον κίνδυνο να χάσουν την επαφή με την πραγματικότητα, με τις συζητήσεις του Λευκού Οίκου για το ενδεχόμενο μιας άμεσης στρατιωτικής σύγκρουσης με την Ρωσία.

Ο Ρώσος πρέσβης τόνισε: «Πρέπει να καταβάλουμε κάθε δυνατή προσπάθεια για να εξηγήσουμε στους Αμερικανούς και τους δορυφόρους τους, ότι εάν μιλάμε για έναν άμεσο πόλεμο μεταξύ πυρηνικών δυνάμεων, τότε ο θάνατος δεν θα περιοριστεί μόνο μεταξύ “θείων και ξαδέρφων”, το αποτέλεσμα θα αφορά την μοίρα όλης της ανθρωπότητας. Και το να παίζεις με τέτοιες απειλές, να τις εντείνεις, να ελπίζεις ότι όλα θα περιοριστούν στον προεκλογικό αγώνα είναι πολύ ριψοκίνδυνο για όλους». Η υστερία παραπληροφόρησης παράγει μια γνωστική ημιπληγία που παγιδεύει σε έναν διανοητικό αυτισμό που κινδυνεύει να κοστίσει ακριβά στην ανθρωπότητα…