Τι σηματοδοτεί ο αγωγός EastMed – Ο Τραμπ σε αδιέξοδο

Η υπογραφή του νόμου, γνωστού ως East Med Act, («για την προώθηση συνεταιρισμών ασφάλειας και ενέργειας στην Ανατολική Μεσόγειο») είναι μία εξαιρετική εξέλιξη για την Ελλάδα και την Κύπρο, παρά το γεγονός ότι στο νησί ακούστηκαν υπερβολικές φωνές αντίδρασης, που δεν αφορούσαν τα συμφέροντα της πατρίδας μας, αλλά κομματικά και προσωπικά συμφέροντα.

Το περίεργο είναι ότι όσοι αντέδρασαν, έχουν ή είχαν, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, σχέσεις “εργασίας” και συνεργασίας με τη Μόσχα. Σε ένα γεωπολιτικό σκηνικό, όπου αλλάζουν οι συμμαχίες όπως τα πουκάμισα, όλες οι συμπεριφορές είναι αποδεκτές! Εκτός όταν αντιστρατεύονται τα εθνικά στρατηγικά συμφέροντα της Ελλάδας και της Κύπρου.

Διαβάζοντας τις δηλώσεις γερουσιαστών και βουλευτών, που αναμείχθηκαν και στη συγγραφή του νόμου και στις διαδικασίες έγκρισης του, αντιλαμβάνεται ο καθένας ότι πρωτίστως στοχεύει στη δημιουργία ενός νέου στρατηγικού πυλώνα, στον οποίο συμμετέχουν το Ισραήλ, η Κύπρος και η Ελλάδα. Θα μπορούσε να προστεθεί στη συνέχεια και η Ιταλία. Ο πυλώνας αυτός θα στηρίζεται από τις Ηνωμένες Πολιτείες και σε αυτή τη φάση θα είναι εντελώς ανεξάρτητος από άλλες συμμαχίες της Ουάσιγκτον.

Η προδοσία του Ερντογάν

Εάν στην πορεία καταρρεύσει οριστικά η σχέση της Αμερικής και της Τουρκίας, ο άξονας αυτός θα μπορούσε να αντικαταστήσει τον τουρκικό ρόλο. Έναν ρόλο που -έτσι κι αλλιώς- τα τελευταία χρόνια είναι ανενεργός, αν και οι Αμερικανοί γραφειοκράτες ζουν σε ένα παράλληλο φανταστικό κόσμο και δεν έχουν καταλάβει ότι ο Ταγίπ Ερντογάν, ένας απόλυτα διεφθαρμένος ηγέτης, έχει προδώσει την Αμερική, υλοποιώντας ένα σχέδιο που έχει εκπονήσει εδώ και πάρα πολλά χρόνια.

Θυμίζω ότι η πρώτη φορά που ο Ερντογάν αποδοκίμασε με εντυπωσιακό τρόπο τα στρατηγικά σχέδια των ΗΠΑ, ήταν όταν αρνήθηκε να επιτρέψει στα αμερικανικά στρατεύματα να εισβάλουν από τα βόρεια στο Ιράκ, το 2003, με αποτέλεσμα να καθυστερήσει πολύ η νίκη της Ουάσιγκτον εναντίον του Σαντάμ Χουσείν.

Σημασία, πάντως, έχει ότι αν κοιτάξει κάποιος τον χάρτη της ανατολικής Μεσογείου, εύκολα θα επιβεβαιώσει ότι εκτός της Τουρκίας και της Συρίας, όλες οι άλλες χώρες εξυπηρετούν, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, τα συμφέροντα της Αμερικής. Ανάμεσά τους κράτη όπως το Ισραήλ και η Αίγυπτος, που αποτελούν τους βασικούς εχθρούς του Ερντογάν.

Ο “εγκλωβισμός” του Τραμπ

Όμως, ο Λευκός Οίκος του Ντόναλντ Τραμπ, παραμένει “εγκλωβισμένος” σε μία ανάρμοστη σχέση με τον πρόεδρο της Τουρκίας, η οποία επηρεάζει δραματικά μερικές φορές τις αποφάσεις του. Και αυτό αποδείχθηκε στην περίπτωση των Κούρδων της Συρίας, οι οποίοι κατασφαγιάστηκαν από τους Τούρκους, όταν ο πρόεδρος Τραμπ έδωσε το πράσινο φως στον Ερντογάν για να εισβάλει. Με βάση το παραπάνω γεγονός, διαπιστώνουμε ότι υπάρχει μία μεγάλη απόσταση των απόψεων που εκφράζουν οι Αμερικανοί διπλωμάτες από αυτές του Αμερικανού προέδρου.

Για να επιτύχει ο νέος στρατηγικός πυλώνας ασφάλειας, πρέπει ο κ. Τραμπ να ξεχωρίσει δύο πράγματα: άλλο η προσωπική και επιχειρηματική του σχέση με τον Ερντογάν, και εντελώς διαφορετικό πράγμα η συμμαχία της Αμερικής με το Ισραήλ, την Κύπρο και την Ελλάδα. Και αυτό είναι κάτι που πρέπει να ξεκαθαρίσει ο Μπενιαμίν Νετανιάχου, ο οποίος διατηρεί προσωπική σχέση με τον κ. Τραμπ από τη δεκαετία του ’80. Εκτός αν τη διέλυσε και αυτή ο Ερντογάν και δεν το γνωρίζουμε!

Διαβάστε την συνέχεια στο hellasjournal.com