Τι σηματοδοτούν οι “Πολίτες του Ράιχ” στη Γερμανία

Οσμήν νοσταλγικού αναμηρυκασμού αναδύει η καταλυθείσα υπό της γερμανικής αστυνομίας κίνησις των “Πολιτών του Ράιχ” (Reichsbürger), δίχως αυτό να σημαίνει ότι ήταν μία ασήμαντη υπόθεση. Αντιθέτως, αρκούντως σοβαρά, διότι φανερώνει κόπωσιν μέρους του γερμανικού λαού από την ομοσπονδιακή συγκρότηση της μεταπολεμικής Γερμανίας και την αναζήτησιν μιας άλλης μορφής διακυβερνήσεως μετά την ενοποίηση της χώρας το 1989.

Δεν είναι η πρώτη φορά, που μία ελίτ της Γερμανίας αναπολεί το 1871, οπότε ο “σιδηρούς καγκελάριος” ΄Οττο Μπίσμαρκ διέλυσε την συγκρότηση των Γερμανικών χωρών (Laender) και επέβαλε δια σιδηράς πυγμής (εξ ου κι ο τίτλος του) εις πρώτην φάσιν την Τελωνειακή ένωσιν (Zollferein) και εν συνεχεία, την ένταξη των γερμανικών λαών υπό ενιαία κρατική υπόστασιν μ’ έναν αυτοκράτορα, ένα στρατό και μία γραφειοκρατία, καταργηθέντων των τοπικών κυβερνητών.

Η νίκη του πρωσικού στρατού επί της Γαλλίας το 1879 έδωσε ιδιαίτερη αίγλη στην τερατογέννεση του πρώτου Ράιχ, αλλά, όταν στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο (1914-18), απεδείχθη ότι το μεγάλο κράτος ήταν ανεπαρκές κι επικίνδυνο, το κληρονόμησε μία ακόμη ανεπαρκεστέρα Πολιτεία, η “Δημοκρατία της Βαϊμάρης”. Ήταν θέμα χρόνου να διολισθήσει και πάλι στο τρίτο Ράιχ υπό ένα λαοπλάνο Φύρερ (οδηγό), ο οποίος προκάλεσε τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, φορτώνοντας όλη την Ευρώπη και τον γερμανικό λαό με οδύνες, καταστροφές και ηθική φθορά. αντί μιας κάποιας βραχυβίου τάξεως, ληγούσης ευμάρειας και πλήρους

Από το 1933 έως το 1938 οι ναζί είχαν δημιουργήσει συνθήκες απασχόλησης. Ήταν τότε πάλι που η “Μυστική Γερμανία” του Σταούφενμπεργκ και του Λούντβιχ φον Μπεκ, αρχηγού της Βέρμαχτ, απεπειράθησαν να δολοφονήσουν τον Αδόλφο Χίτλερ για να απαλλάξουν την Γερμανία από τους ναζί και μόνον χάρις στην πρωτοφανή “κακή” τύχη τους δεν έφεραν το ποθούμενο αποτέλεσμα.

Ταιριάζει η ομοσπονδιακή δομή;

Η συντριπτική ήττα της Γερμανίας στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο αξιοποιήθη μεταπολεμικώς από τους Αμερικανούς μπίζνεσμεν, οι οποίοι επέβαλαν το φεντεραλιστικό μοντέλο με το ξενόφερτο Grundgezetz, που δεν ανταποκρίνεται στις ανάγκες μίας τόσον πυκνοκατοικημένης περιοχής, όπως η κεντρική Ευρώπη. Εδώ, όλοι είναι συγγενείς εξ αίματος και ξέρουν από αλληλεγγύη και αιτιώδη συνάφεια των συνειρμών. Δεν χρειάζονται την άφιξη των ομοσπονδιακών υπαλλήλων για να λύσουν προβλήματα ασφαλείας και τάξεως, σήμερα, δε, της ενεργειακής επαρκείας και προστασίας του φυσικού περιβάλλοντος. Οι ντόπιοι ξέρουν καλύτερα.

Η τριετής πανδημία του κορονοϊού και μία 16ετία διακυβερνήσεως κατά το “κομμουνιστικό” πρότυπο εξουσίας της πρώην Ανατολικής Γερμανίας από την Άνγκελα Μέρκελ εξήντλησε την υπομονή πολλών Γερμανών. Αυτοί βλέπουν την χώρα τους ταχέως μεταβαλλόμενη από τους λαθρομετανάστες, τους οποίους “κουβάλησε” η μοιραία αυτή κυρία, εκπαιδευθείσα στον σοσιαλιστικό μετασχηματισμό της άμορφης κοινωνίας.

Έτσι εξηγείται και η ανάδυση των “Πολιτών του Ράιχ”, μιας κινήσεως με σκοπό την επανάκτηση ενός εξωραϊσμένου παρελθόντος. Καμία σχέση των “Πολιτών του Ράιχ” με τους νεοναζί τρομοκράτες και με κινήματα της πιτζάμας. Οι Γερμανοί, αν μη τι άλλο, ξέρουν να μετράνε και δεν χωρατεύουν. Αυτά ουδέποτε έγιναν, παρά μόνον στη νοσηρά φαντασία … “αριστερόχειρων” δημοσιογράφων. Τώρα, γιατί τόση φασαρία των ομοσπονδιακών αρχών για μια κίνηση που παραπέμπει στο ρομαντικό θέατρο; Δεν ξενίζει. Οι άνθρωποι πρέπει να δικαιολογήσουν την παρουσία των, έστω και αν δρακοποιήθησαν οι ίδιοι για να αντιμετωπίσουν φανταστικούς δράκους, όπως θα έλεγε ο Γιάσπερ. Δεν πειράζει. Θα περάσει.

Αυτό που μένει –και είναι πρωτόγνωρο απ’ αυτό που είχαμε συνηθίσει– είναι η αιφνίδια ρωγμή στη τεκτονική πλάκα της ΕΕ, που αφύπνισε τους αιωνίως ανύποπτους θαυμαστές ενός γραφειοκρατικού καθεστώτος που “συντηρεί” τους υπολοίπους Ευρωπαίους εις βάρος των Γερμανών. Αν η Γερμανοί αφήνοντο μόνοι των θα περνούσαν ανετότερα, φθηνότερα και περισσότερο ειρηνικά στην χώρα τους απ’ ό,τι σήμερον. Σύντομα θα έχομε κι’ άλλα τέτοια περιστατικά δυσφορίας “Πολιτών του Ράιχ” όχι μόνο στην Γερμανία, αλλά κι αλλού. Πλησίον μας. Δίπλα. Παράγινε το κακό…