Τι συνδέει την επίθεση στη Δαμασκό με το τουρκολιβυκό μνημόνιο

Το τραγικό αυτό συμβάν αποτελεί το τελευταίο σε μια συνεχώς αυξανόμενη σειρά επιθέσεων εναντίον των Χριστιανών της Συρία μετά την ανατροπή του τέως προέδρου Μπασάρ Άσαντ τον περασμένο Δεκέμβριο και την ανάληψη της εξουσίας από πρώην(sic) τζιχαντιστές του Ισλαμικού Κράτους.

Μαζί με τις υπόλοιπες μειονότητες που διαβιώνουν στην πολύπαθη χώρα, οι Χριστιανοί ζουν υπό καθεστώς τρομοκρατίας και διάουτου φόβου μετά την αλλαγή του καθεστώτος, αλλά και περιστολής της θρησκευτική ελευθερίας τους, όπως συνέβη όταν το νέο καθεστώς προσπάθησε να εμποδίσει την συμμετοχή τους σε μεγάλες εορτές (π.χ., Χριστούγεννα και Πάσχα), είτε οργάνωσε ή ανέχθηκε τον εκφοβισμό και την στοχοποίηση μεμονωμένων Χριστιανών ή άλλων μειονοτήτων. Η πρόσφατη τρομοκρατική επίθεση σηματοδοτεί εντατικοποίηση του κύματος βίας και «αλλαγή πίστας».

Η επίθεση ας γίνει αφύπνιση

Πέρα από άλλη μια βαρβαρική επιδρομή που σημειώνεται σε μια εποχή που οι ιστορικοί του μέλλοντος ίσως χαρακτηρίσουν ως νέα περίοδο διωγμών για τους Χριστιανούς της Μέσης Ανατολής και άλλων επικίνδυνων σημείων ανά την υφήλιο, η τρομοκρατική αυτή επίθεση έχει και ένα ιδιαίτερο γεωπολιτικό αντίκτυπο. Τα περισσότερα διεθνή μέσα ενημέρωσης που αναφέρθηκαν στο γεγονός προσδιόρισαν τον Ναό του Προφήτη Ηλία ως «ελληνορθόδοξο». Εκτός αυτού, πολλοί Ορθόδοξοι Χριστιανοί που ζουν στην περιοχή αυτοαποκαλούνται ως «Ρουμ», δηλαδή Ρωμιοί.

Πρόκειται, φυσικά, για τον ίδιο κατεξοχήν (υπερ)εθνικό προσδιορισμό που χρησιμοποιούσαν οι Έλληνες, ειδικά από την Βυζαντινή περίοδο έως και τον 19ο αιώνα. Όπως εξελίχθηκε ιστορικά, ο όρος έφτασε να περιγράφει τους Χριστιανικούς πληθυσμούς της πάλαι ποτέ διαλάμψασας Ανατολικής Ρωμαϊκής (Βυζαντινής) Αυτοκρατορίας και προφανώς διατηρεί ακόμη και σήμερα την πολιτιστική και ιστορική σημασία του, αν κρίνουμε από την συνεχή ευρεία χρήση του σε χώρες της Εγγύς και Μέσης Ανατολής.

Επομένως, η επίθεση εναντίον των Ρωμιών (Ελλήνων) Ορθοδόξων στην Δαμασκό συνιστά ευθεία επίθεση εναντίον του Ελληνισμού. Κατά την διάρκεια του αναβρασμού που επικράτησε κατά την αλλαγή καθεστώτος στην Συρία τον περασμένο Δεκέμβριο, διεθνή ειδησεογραφικά πρακτορεία έδειχναν φωτογραφίες Σύρων Χριστιανών να διαδηλώνουν κρατώντας ελληνικές σημαίες, ενώ σε πλατφόρμες κοινωνικών μέσων δικτύωσης όπως το X, πολλές είναι οι εκκλήσεις των Ελλήνων του Λεβάντε και άλλων Σύρων που ζητούν την ενεργό προστασία και βοήθεια της Ελλάδας.

Στον απόηχο της ανάληψης της εξουσίας από τους – κατά την ΕΕ και άλλων διεθνών παρατηρητών – μετριοπαθείς(sic) τζιχαντιστές του Ισλαμικού Κράτους, το Ισραήλ είχε απευθύνει αυστηρές προειδοποιήσεις προς το νέο καθεστώς, απαιτώντας την προστασία των εθνικών και θρησκευτικών μειονοτήτων, μεταξύ άλλων και των Χριστιανών, Κούρδων και Δρούζων, ενώ ο Ισραηλινός υπουργός Εξωτερικών ζήτησε δημοσίως από τον Έλληνα ομόλογό του να συνεργαστούν για να προστατέψουν τους αυτόχθονους λαούς από τον πιθανό κίνδυνο που θα διέτρεχαν υπό του νέου Συριακού καθεστώτος με πρόεδρο τον Αχμέντ Χουσέιν αλ-Σαράα, γνωστό και με τον πολεμικό του ψευδώνυμο αλ-Τζολάνι.

Δεν έχει τόσο σημασία αν οι κινήσεις του Ισραήλ υπαγορεύτηκαν από την ανάγκη δημιουργίας ζώνης ασφαλείας μεταξύ μιας ισλαμιστικής κυβέρνησης και τα δικά του σύνορα, όσο ότι μια χώρα με μεγάλη περιφερειακή ισχύ προβάλλει τα αιτήματα των λαών αυτών και ευαισθητοποιεί τον κόσμο για την κατάσταση που βιώνουν.

Η Ελλάδα μπορεί να δράσει αποφασιστικά

Έπειτα, η ειδεχθής και πολύνεκρη αυτή επίθεση στη Συρία συμπίπτει με την θητεία της Ελλάδας στο Συμβούλιου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών. Αξίζει να μάθουμε εάν η Ελλάδα ζήτησε να συζητηθεί η τρομοκρατική αυτή επίθεση στις επίσημες διεργασίες του ΣΑ ή αναφέρθηκε καθόλου στο βαθύτερο αίτιο του προβλήματος, δηλαδή την ανάγκη να δοθεί περιφερειακή αυτονομία ή ακόμη και πλήρη ανεξαρτησία στους Χριστιανούς της Συρίας και των άλλων μειονοτήτων στην νέα Μέση Ανατολή που διαμορφώνεται.

Εν μέσω των επιθέσεων που δέχονται από τους ισλαμιστές, είναι εντυπωσιακό ότι οι Έλληνες του Λεβάντε ή Σύροι Ρωμιοί δεν ζητούν από την Αθήνα να τους υποδεχθεί ως πρόσφυγες, στάτους το οποίο σαφώς δικαιούνται και σίγουρα κατά πολύ μεγαλύτερη προτεραιότητα από τις καραβιές των οικονομικών μεταναστών που παραβιάζουν τα σύνορα της χώρας καθημερινά. Αντιθέτως, ως ο αρχαιότερος ίσως αυτόχθων λαός στη Συρία, οι Σύριοι Ρωμιοί τονίζουν την επιθυμία τους να παραμείνουν στην γη των προγόνων τους και να συνεχίσουν την Χριστιανική κληρονομιά και μαρτυρία τους εν ειρήνη. Για να επιτευχθεί όμως αυτό, χρειάζονται κάποιο συνήγορο σε διεθνές επίπεδο ώστε να εγγυηθεί η ασφάλειά τους.

Ο φυσικός ρόλος αυτός ανήκει στην Ελλάδα και θα γινόταν αποδεκτός από την διεθνή κοινότητα, αρκεί η Αθήνα να έδειχνε την απαραίτητα ετοιμότητα να αξιοποιήσει τα γεωπολιτικά της εργαλεία. Μια τέτοια εξέλιξη θα σηματοδοτούσε και μια πρώτης τάξεως ευκαιρία περαιτέρω εμβάθυνσης μιας ελληνοϊσραηλινής συμμαχίας, η οποία μπορεί να αποβεί κρίσιμη σε μια ερχόμενη αναμέτρηση με την Τουρκία, η οποία διεκδικεί τον ρόλο της περιφερειακής ηγέτιδας χώρας.

Από την Συρία στην Λιβύη

Σχεδόν αμέσως μετά την τρομοκρατική επίθεση στη Συρία, η Ελλάδα δέχθηκε και νέα διπλωματική επίθεση από την Λιβύη, η οποία όχι μόνο προειδοποίησε την Αθήνα μέσα στον ΟΗΕ να μην προχωρήσει στην έκδοση αδειών εξόρυξης υδρογονανθράκων στον αμερικανικό κολοσσό Chevron και άλλες εταιρείες που ενδιαφέρονται να δραστηριοποιηθούν στην Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη της νοτίως της Κρήτης (την οποία αμφισβητούν πλέον και τα δύο κέντρα εξουσίας της Λιβύης), αλλά προχώρησε και σε συμφωνία σεισμικών ερευνών με την Τουρκία, επιβεβαιώνοντας έτσι την αποδοχή του παράνομου τουρκολιβυκού μνημονίου, το οποίο καταπατεί τόσο το διακηρυγμένο όσο και το δυνητικό ελληνικό ΑΟΖ.

Τι θα συμβεί, λοιπόν, εάν οι Τούρκοι δεν περιοριστούν στα χωρικά ύδατα της Λιβύης και προχωρήσουν τις σεισμικές έρευνες σε ελληνικό ΑΟΖ; Μέχρι που είναι η Αθήνα αποφασισμένη να φτάσει για να υπερασπιστεί τα κυριαρχικά δικαιώματά της και τα οικονομικά της συμφέροντα; Εάν κρίνουμε από την πρόσφατη σειρά προκλήσεων από γειτονικές χώρες με αποδέκτη την Αθήνα, η γενική αίσθηση στην περιοχή είναι ότι η ελληνική κυβέρνηση δεν είναι διατεθειμένη να κάνει και πάρα πολλά, διότι έχει βολευθεί με τον ρόλο του καρπαζοεισπράκτορα. Συνεπώς, το μόνο ερώτημα που μένει να απαντηθεί είναι εάν η παρούσα κυβέρνηση είναι προετοιμασμένη να διαψεύσει την διάχυτη εντύπωση αυτή.

Παρά τις απανωτές διπλωματικές υποχωρήσεις της Αθήνας, ακόμη και εν μέσω της τραγωδίας της τρομοκρατικής επίθεσης στην Δαμασκό, η θέα των «Ρωμιών» της Συρίας να συνέρχονται στον κατεστραμμένο ναό τους και να ψάλλουν το «Χριστός Ανέστη» στα ελληνικά αποτελεί διάτορη απόδειξη της ήπιας ισχύος που εξακολουθεί να διαθέτει ο Ελληνισμός, ακόμα και όταν διανύει περιόδους διπλωματικής και πολιτικής ανυπαρξίας.