Το εκλογικό χαστούκι και η ευκαιρία του Μακρόν

“Το χαστούκι” που κατά την Liberation έφαγε η “Μακρονία” δεν αποτελεί ούτε σοκ, ούτε πολιτικό σεισμό, αντίθετα ήταν αναμενόμενη εξέλιξη, η οποία τεκμηριώνει ότι η δημοκρατία, δηλαδή η βούληση του λαού, αναζητά διέξοδο στα αδιέξοδα που δημιουργεί το σύστημα. Οι Γάλλοι ψήφισαν και πάλι σοφά.

Στις προεδρικές εκλογές απέκλεισαν τη μεταμοντέρνα φασίστρια Μαρίν Λεπέν και στις βουλευτικές απέκλεισαν από την πλειοψηφία στην Εθνοσυνέλευση τις πολιτικές που στρέφονται κατά των πολλών και ευνοούν μόνο τους λίγους. Συνεπώς, ο πρόεδρος Μακρόν, ο οποίος διαθέτει σοβαρή φιλοσοφική κατάρτιση, αλλά και οικονομική αντίληψη, βρίσκεται μπροστά σε μια μεγάλη ευκαιρία. Αρκεί να καταλάβει. Να καταλάβει ότι το σύστημα και οι πολιτικές που εφάρμοσε, έχει κάνει μεγάλο κακό στις κοινωνίες και στη ραχοκοκαλιά της δημοκρατίας που είναι τα μεσαία στρώματα.

Τα κακά αυτά δεν μπορούν να διορθωθούν με πολιτικές ούτε εμβαλωματικές (επιδόματα, ενισχύσεις κλπ), ούτε με την μονομερή στήριξη του κεφαλαίου και των τραπεζών που δήθεν “χτίζουν” την ανάπτυξη και τις νέες θέσεις εργασίας. Χρειάζονται βαθιές τομές σε όλα, με άλλο γνώμονα, άλλα κριτήρια, άλλους στόχους. Μπορεί ο Μακρόν; Αν βγει από το κουτί μπορεί. Ίσως είναι ο καταλληλότερος. Όμως, αν αναζητήσει πάλι στήριξη στα κεντροδεξιά κόμματα για να περάσει τις μεταρρυθμίσεις για τις οποίες καταψηφίστηκε, τότε πιθανώς να αντιμετωπίσει (όχι τα κίτρινα) αλλά τα «μαύρα γιλέκα»…

Μακρόν

Έχει λοιπόν την ευκαιρία ο Μακρόν με την αριστερή πρωθυπουργό Ελισάβετ Μπορν να έρθει σε συνεννόηση με τον Μελανσόν για μια σειρά πολιτικών που θα μειώσουν τις ανισότητες και θα επιτρέψουν τον προγραμματισμό της ζωής των πολιτών πάνω σε ουσιαστικές προοπτικές, δημιουργώντας ένα πλαίσιο σταθερότητας και προόδου. Το είχε κάνει ο Χριστιανοδημοκράτης Κολ εφαρμόζοντας σοσιαλδημοκρατικές πολιτικές. Μια τέτοια τακτική θα απαξίωνε τη ρητορική της Λεπέν και θα οδηγούσε στη μείωση της εκλογικής της δύναμης στις επόμενες αναμετρήσεις.

Βέβαια, αυτό δεν επαρκεί τώρα. Αλλά αυτό είναι η πολιτική. Η τέχνη του εφικτού με ανατροπή του προφανούς που έχει ήδη ολοκληρώσει τον ιστορικό του κύκλο. Αν γίνει ο Μακρόν 40% αντισυστημικός, μπορεί να διασώσει το 60% του συστήματος… λέμε τώρα.