Το κράτος-συμμορία έγινε κράτος-πειρατής και κράτος-διακινητής

Τα τελευταία γεγονότα πάνω στη γραμμή των ελληνοτουρκικών συνόρων, στον Έβρο, φανερώνουν την ικανότητα της Τουρκίας του Ερντογάν να μεταμορφώνεται, κατά την οβιδιακή ορολογία, σε ό,τι προστάζει το συμφέρον της. Καμία, όμως, από τις μεταμορφώσεις αυτές, δεν είναι συμβατή με τους κανόνες και τις νόρμες του Διεθνούς Δικαίου, τις διεθνείς υποχρεώσεις της χώρας, καθώς και με τις σχέσεις καλής γειτονίας που υποθετικά θα έπρεπε να επιδιώκει.

Η τρέχουσα κατάσταση στον Έβρο αποκάλυψε την “ικανότητα” του επίσημου τουρκικού κράτους να μεταμορφώνεται σε διακινητή εξαθλιωμένων και κατατρεγμένων ψυχών. Τρομάζει το γεγονός, ότι το ίδιο το κράτος, άλλοτε οργανώνει και άλλοτε υποστηρίζει τα καραβάνια των προσφύγων-μεταναστών που επιθυμούν να περάσουν τα ελληνοτουρκικά σύνορα με κάθε τρόπο. Η μεταμόρφωση σε κράτος-διακινητή δεν γίνεται εκ κρυπτώ και παραβύστω, αλλά τις περισσότερες φορές σε ζωντανή τηλεοπτική μετάδοση.

Η συνεργασία κράτους και ιδιωτών (διακινητών) έχει νομιμοποιηθεί, διότι έτσι, πιστεύουν, εξυπηρετούνται καλύτερα τα τουρκικά συμφέροντα. Με άλλα λόγια, είναι εξαιρετικά δύσκολο να εντοπίσει κάποιος που σταματάει το επίσημο κράτος στην Τουρκία και που ξεκινάει το παρακράτος. Ίσως, πλέον, να έχει υπάρξει ταύτιση των δυο, στην προσπάθεια του Σουλτάνου να ελέγξει κάθε πτυχή της τουρκικής κρατικής μηχανής.

Αξίζει, ακόμη, να σταθεί κανείς στην αδιαφορία που επιδεικνύει η Τουρκία του Ερντογάν απέναντι στη διεθνή εικόνα της. Διακινητές, που σε οποιαδήποτε ευρωπαϊκή, και όχι μόνο, χώρα θα βρίσκονταν πίσω από τα κάγκελα της φυλακής, στην Τουρκία κυκλοφορούν ελεύθεροι και ομολογούν ανερυθρίαστα, ότι συνεργάζονται με τα κρατικά όργανα στην εργαλειοποίηση του προσφυγικού-μεταναστευτικού προβλήματος από τον Ερντογάν. Καταλύεται, έτσι, κάθε αρχή νομιμότητας και ούτε συζήτηση για κράτος δικαίου, μάλλον για παρακράτος σε εθνικιστική παραζάλη θα μπορούσαμε θα μιλήσουμε.

Κράτος-διακινητής

Βέβαια, δεν είναι η πρώτη φορά που το επίσημο τουρκικό κράτος μεταμορφώνεται σε παραβάτη της διεθνούς ή εσωτερικής νομιμότητας. Τους τελευταίους μήνες, στην Ανατολική Μεσόγειο, συμπεριφέρεται ως κράτος-πειρατής, αγνοώντας και καταπατώντας πλήρως τα κυριαρχικά δικαιώματα της Κυπριακής Δημοκρατίας, από τη στιγμή που διεξάγει παράνομες εργασίες εντός της κυπριακής ΑΟΖ. Είναι αξιοπρόσεκτη η ευκολία με την οποία ο εξ ανατολών γείτονας εγκαταλείπει τις τάξεις της νομιμότητας για να περάσει στην αντίπερα όχθη.

Η στάση αυτή, αποκαλύπτει ότι η τουρκική ηγεσία λειτουργεί περισσότερο με όρους συμμορίας, παρά ως συντεταγμένη πολιτεία, προσηλωμένη στη τήρηση διεθνών κανόνων.
Χάρη στη Τουρκία του Ερντογάν, ξαναζωντάνεψε ο θεσμός της πειρατείας στην Ανατολική Μεσόγειο, υπό άλλη, βέβαια, μορφή. Τα γεωτρύπανα αντικατέστησαν τα κανόνια, ενώ δεν υπάρχουν σεντούκια με θησαυρούς, αλλά κοιτάσματα υδρογονανθράκων.

Η πειρατική συμπεριφορά του Τούρκου προέδρου στα κυπριακά νερά, όσο γραφική και αν φαίνεται στα όμματα των Ευρωπαίων και των Αμερικανών, για τους Έλληνες είναι άκρως επικίνδυνη, διότι πλήττει ζωτικά συμφέροντα του Ελληνισμού. Αλλά και η φρασεολογία του Ερντογάν, αναφερόμενος στο ζήτημα των γεωτρήσεων, δεν τηρεί κανένα πρόσχημα. Η Τουρκία αναζητά, κυρίως στα δυτικά της, τον απαραίτητο ζωτικό χώρο (κατά το γερμανικό lebensraum) για να ξετυλίξει τα νεο-οθωμανικά της σχέδια.

Κράτος-παρακράτος

Μια τρίτη “μεταμόρφωση” του Ερντογάν, η οποία αναφέρθηκε προηγουμένως είναι η ταύτιση του κράτους με το παρακράτος. Είναι γεγονός, ότι στην Τουρκία το “βαθύ κράτος” ήταν πάντοτε ισχυρός παράγοντας του τόπου που καθόρισε σε μεγάλο βαθμό την πορεία της χώρας. Ανέτρεψε νόμιμες κυβερνήσεις όταν αυτές απείλησαν την ύπαρξή του, χρεώθηκε δολοφονίες αντιφρονούντων και γενικότερα αποτέλεσε όπλο του κεμαλικού στρατιωτικού καθεστώτος.

Η ανάληψη της εξουσίας από τον Ερντογάν σηματοδότησε το σταδιακό ροκάνισμα του κεμαλικού βαθέος κράτους και την αντικατάστασή του από ένα νέο “βαθύ κράτος” με ισλαμιστική, αυτή τη φορά, χροιά. Ωστόσο, η ερντογανική αντίληψη των πραγμάτων στην Τουρκία προχώρησε ένα βήμα παραπέρα τις σχέσεις κράτους-παρακράτους, μεταμορφώνοντας απροκάλυπτα το επίσημο τουρκικό κράτος σε παρακράτος με διάφορες απάνθρωπες και ανήθικες μορφές, όπως αυτή του διακινητή.

Στη βαθύτερη ουσία τους, το κράτος-διακινητής και το κράτος-πειρατής είναι ίδια. Αδιαφορία απέναντι σε κάθε εσωτερική και διεθνή νομιμότητα, για να εξυπηρετηθούν, κατά την άποψη του Τούρκου προέδρου, ύψιστα εθνικά τουρκικά συμφέροντα, αδιαφορώντας για το γεγονός ότι κηλιδώνεται ανεξίτηλα η εικόνα της γείτονος.

Κατά την άποψή μας, ο Ερντογάν δεν μπορεί να ακούσει καμιά φωνή διαμαρτυρίας ή νηφαλιότητας. Η αδιέξοδη πολιτική που εφαρμόζει τόσο στο εσωτερικό της χώρας, όσο και στο εξωτερικό, τον έχει μεταμορφώσει σε έναν στυγνό δικτάτορα που παραπαίει συνεχώς, χωρίς να διδάσκεται από τα λάθη του. Παρόμοια συμπεριφορά είχαν και άλλα πρόσωπα κατά τον ρουν της Ιστορίας. Ένας από αυτούς, αυτοκτόνησε στα υπόγεια της γερμανικής καγκελαρίας, τον Απρίλιο του 1945, δίνοντας διαταγές σε ανύπαρκτες μεραρχίες.