Το κρυφό φλερτ των Αμερικανών με τους “διαβόλους” της Χεζμπολάχ

Ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Μπέντζαμιν Νετανιάχου, απείλησε την Χεζμπολάχ με “συντριπτικό στρατιωτικό πλήγμα”, σε περίπτωση που η σιιτική οργάνωση επιτεθεί στο Ισραήλ. Οι δηλώσεις του Ισραηλινού πρωθυπουργού ήρθαν ως απάντηση, στην συνέντευξη που έδωσε ο επικεφαλής της Χεζμπολάχ στον τηλεοπτικό σταθμό Αλ Μάναρ, το περασμένο Σάββατο.

Η συνέντευξη του σιίτη κληρικού Χασάν Νασράλα, ηγέτη της παραστρατιωτικής οργάνωσης των σιιτών του Λιβάνου, είχε όντως πολλές ειδήσεις. Όμως ο ηγέτης της Χεζμπολάχ δεν είπε πως θα επιτεθεί απρόκλητα στο Ισραήλ, όπως περίπου υπονόησε ο Νετανιάχου. Όντως ο σείχης Νασράλα απείλησε πως «το Ισραήλ θα εξαφανιστεί από τον χάρτη», αναφερόμενος μόνο στην περίπτωση που οι ΗΠΑ επιτεθούν στο (σιιτικό) Ιράν.

Στην πραγματικότητα η Χεζμπολάχ έχει πάψει να προκαλεί στρατιωτικά το Ισραήλ, από τον πόλεμο του 2006. Παρά την κλιμακούμενη ένταση στην περιοχή, η οργάνωση δείχνει μία αξιοπρόσεκτη αυτοσυγκράτηση. Ούτε τα αεροπορικά πλήγματα του Ισραήλ στην Συρία, ούτε η αναγνώριση της ισραηλινής κατοχής στο Γκολάν από την κυβέρνηση Τραμπ μετέβαλαν την στάση της.

Ουσιαστικά ο Χασάν Νασράλα υπενθύμισε πως η “κόκκινη γραμμή” του, είναι μία αμερικανική επίθεση στο Ιράν. Ταυτόχρονα σημείωσε, πως η σιιτική οργάνωση έχει μειώσει τις δυνάμεις της στην Συρία. Από την έναρξη του συριακού εμφυλίου, οι μαχητές της Χεζμπολάχ πολεμούσαν στο πλευρό των δυνάμεων του καθεστώτος Άσαντ. Από την στιγμή που ο Άσαντ αναδεικνύεται νικητής, προφανώς και θα επιστρέψουν στον Λίβανο πολλοί “μπαρουτοκαπνισμένοι” μαχητές της οργάνωσης, με τον βαρύ οπλισμό τους.

Ούτε που φαντάζεται tο Ισραήλ

Μπορεί να ακουστεί παράδοξο, αλλά η απόσυρση της οργάνωσης από την Συρία, εξυπηρετεί το Ισραήλ! Ο Μπέντζαμιν Νετανιάχου έχει υποχρεωθεί να “καταπιεί” την κυριαρχία της οργάνωσης στον Λίβανο, αλλά θεωρούσε “casus belli” την εδραίωση της Χεζμπολάχ στην συριακή επικράτεια. Βλέπουμε πως ενώ μαίνονται οι αυξανόμενες πολεμικές απειλές κατά του Ιράν, η Χεζμπολάχ επιλέγει να αποκλιμακώσει την εμπλοκή της από την Συρία.

Ο Χασάν Νασράλα δήλωσε πως “εργάζεται για την αποτροπή ενός αμερικανικού πολέμου κατά του Ιράν”. Η απόσυρση δυνάμεων της Χεζμπολάχ από την Συρία, όντως λειτουργεί προς αυτή την κατεύθυνση. Ήταν η ένοπλη δράση της οργάνωσης που ανάγκασε τους Ισραηλινούς να αποχωρήσουν από τον νότιο Λίβανο, το 2002. Παραμένοντας στην Συρία, θα μπορούσε να οργανώσει επιθέσεις στα κατεχόμενα από το Τελ Αβίβ Υψίπεδα του Γκολάν, κάτι που δεν φαίνεται να επιδιώκει.

Μπορεί η ισραηλινή αεροπορία να βομβαρδίζει, κατά καιρούς, ιρανικούς στρατιωτικούς στόχους στην Συρία, αλλά αποφεύγει επιμελώς το παραμικρό πλήγμα κατά της Χεζμπολάχ στον Λίβανο. Ο λόγος δεν είναι άλλος, από τον τρόμο που νιώθει το εβραϊκό κράτος για τα πολεμικά αντίποινα της. Όπως είχε δηλώσει χαρακτηριστικά το 2015 ο Χασάν Νασράλα, «το Ισραήλ ούτε που φαντάζεται τον οπλισμό της Χεζμπολάχ».

Όπως έδειξε και ο σύντομος πόλεμος με το Ισραήλ το 2006, η οργάνωση έχει τρομακτική δύναμη πυρός. Μπορεί να αναπτύξει ισχυρές συστοιχίες πυραύλων, ενώ διαθέτει αντιαρματικές και αντιαεροπορικές ρουκέτες. Έχει δυνατότητα να οργανώσει αιματηρές επιθέσεις αυτοκτονίας, όπως έδειξε η πικρή, για τις ΗΠΑ και Ισραήλ, πολεμική ιστορία του Λιβάνου. Επομένως, παρά την πολεμική ρητορική του Ισραηλινού πρωθυπουργού, το Τελ Αβίβ είναι αναγκασμένο να “συμβιώσει” με την Χεζμπολάχ.

Η στρατηγική Τραμπ σε αδιέξοδο

Όμως στην συνέντευξη του ο Χασάν Νασράλα προχώρησε σε μία σημαντική αποκάλυψη. Συγκεκριμένα ανέφερε πως οι Αμερικανοί, επιδιώκουν να αποκτήσουν διαύλους επικοινωνίας με την οργάνωση του, αν και την χαρακτηρίζουν “τρομοκρατική”. Όντως ο Ντόναλντ Τραμπ εμφανίζεται να τηρεί συγκρατημένη στάση έναντι της Χεζμπολάχ, όπως έδειξε η στάση του στην κρίση που συγκλόνισε τον Λίβανο τον Οκτώβρη του 2017.

Απέφυγε να υιοθετήσει τις κατηγορίες της Σαουδικής Αραβίας, πως η οργάνωση είχε υποκινήσει σχέδιο δολοφονίας εις βάρος του Λιβανέζου πρωθυπουργού Χαρίρι. Αποτελεί είδηση πρώτου μεγέθους, το γεγονός πως η Ουάσιγκτον φαίνεται να επιλέγει να συνομιλήσει με τον “στρατιωτικό βραχίονα” του Ιράν στον Λίβανο.

Ίσως είναι μία ένδειξη του απόλυτου αδιεξόδου της στρατηγικής του μεγιστάνα. Ο Τραμπ αποχώρησε από την συμφωνία για το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν και επανέφερε τις κυρώσεις εις βάρος της ιρανικής οικονομίας, θεωρώντας πως θα διαπραγματευτεί με την Τεχεράνη υπό θέση ισχύος. Όμως η στρατηγική του, γυρίζει “μπούμερανγκ”.

Το Ιράν απειλεί πως θα προχωρήσει σε αύξηση των επιπέδων εμπλουτισμού ουρανίου, το οποίο απέτρεψε η ιστορική συμφωνία που είχε υπογράψει η κυβέρνηση Ομπάμα. Τώρα ο μεγιστάνας τρέχει να “μαζέψει τα ασυμμάζευτα”, προκειμένου να αποκλιμακώσει, μερικώς, την ένταση με το Ιράν. Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσονται οι δίαυλοι επικοινωνίας με την Χεζμπολάχ, όπως αποκάλυψε στην συνέντευξη του ο Χασάν Νασράλα, χωρίς να διεψευστεί από την αμερικανική κυβέρνηση.

Τι είναι και τι θέλει η Χεζμπολάχ

Η Ουάσιγκτον μοιάζει να αναγνωρίζει πως η Χεζμπολάχ αποτελεί ένα πολύπλοκο φαινόμενο της νεότερης ιστορίας του Λιβάνου. Αν και χαρακτηρίζεται “τρομοκρατική οργάνωση”, συμμετέχει στην κυβέρνηση της χώρας, κρατώντας υπουργικά χαρτοφυλάκια. Η δημοφιλία της δεν περιορίζεται αποκλειστικά στους Λιβανέζους σιίτες. Έχει αποκτήσει ισχυρά ερείσματα ακόμα και στις τάξεις των χριστιανών Μαρωνιτών, των παλιών συμμάχων του Ισραήλ.
Τελ Αβίβ και Ριάντ κατηγορούν την Χεζμπολάχ ότι έχει θέσει σε “ομηρία” τον Λίβανο.

Όντως η οργάνωση αρνείται τον αφοπλισμό της, αλλά φροντίζει να προσέχει τις ισορροπίες της λιβανέζικης πολιτικής πραγματικότητας. Για παράδειγμα, παρά την εκλογική της επιτυχία, δεν διεκδίκησε την πρωθυπουργία της χώρας. Δέχτηκε τον σουνίτη Χαρίρι ως πρωθυπουργό, σεβούμενη ακόμα και τις πιο αμφιλεγόμενες διατάξεις του συντάγματος της χώρας.

Είναι αλήθεια πως η Χεζμπολάχ θεωρείται “τρομοκρατική οργάνωση” από τις κυβερνήσεις της Δύσης. Όντως είναι στρατιωτικός σύμμαχος του Ιράν και του καθεστώτος ‘Ασαντ. Όμως, ταυτόχρονα, είναι κοινοβουλευτικό κόμμα, παραστρατιωτική οργάνωση αλλά και εθνικοαπελευθερωτικό κίνημα. Έχει την δικιά της εσωτερική ατζέντα και είναι λάθος να θεωρείται απόλυτα ελεγχόμενη από την Τεχεράνη. Ο ηγέτης της έχει πολλούς λόγους να “ξορκίσει” τα πολεμικά σενάρια που ακούγονται καθημερινώς.

Επιθυμεί να διαφυλάξει την πολιτική κυριαρχία της Χεζμπολάχ, όπως και το καθολικό της κύρος στο εσωτερικό του Λιβάνου. Θέλει η οργάνωση να λειτουργήσει περισσότερο ως “κόμμα”, παρά ως παραστρατιωτική ομάδα. Όμως σε περίπτωση μίας σύρραξης των ΗΠΑ με το Ιράν, η Χεζμπολάχ θα υποχρεωθεί να πολεμήσει και προφανώς θα στραφεί κατά του Ισραήλ. Ευτυχώς για την ειρήνη στην Μέση Ανατολή, το συγκεκριμένο δεδομένο φαίνεται πως κατανοούν ακόμα και οι Αμερικανοί.