Το μήνυμα δύο “αιρετικών” Ισραηλινών για τον πόλεμο

«Αν ήμουν Άραβας ηγέτης, δεν θα υπέγραφα ποτέ συμφωνία με το Ισραήλ. Είναι φυσιολογικό, πήραμε τη χώρα τους. Είναι αλήθεια ότι μας το υποσχέθηκε ο Θεός, αλλά τι τους απασχολεί αυτό; Ο Θεός μας δεν είναι δικός τους. Υπήρχε αντισημιτισμός, οι Ναζί, ο Χίτλερ, το Άουσβιτς, αλλά φταίνε αυτοί; Βλέπουν μόνο ένα πράγμα: τους κλέψαμε τη χώρα. Γιατί να το δεχτούν;», Νταβίντ Μπεν Γκουριόν, πρωθυπουργός του Ισραήλ

Το Ισραήλ βρίσκεται σε σχεδόν συνεχή ένοπλη σύγκρουση με τους Παλαιστίνιους από τότε που ανακηρύχθηκε αυτό το κράτος το 1948. Η κατανόηση αυτής της σύγκρουσης, από τις πιο δισεπίλυτες διενέξεις του πλανήτη, προϋποθέτει βαθιά γνώση του παλαιστινιακού ζητήματος και δεν προσφέρεται ούτε για πρόχειρες αναλύσεις, ούτε για εύκολες απαντήσεις. Η μόνη λύση της διένεξης που σοβεί εδώ και αρκετές δεκαετίες, είναι η δημιουργία ενός Παλαιστινιακού κράτους, πλήρως ανεξάρτητου και κυρίαρχου.

Όσο δεν βρίσκεται βιώσιμη λύση στο Παλαιστινιακό, θα υπάρχουν οι συνθήκες για να γεννηθεί η επόμενη γενιά εξτρεμιστών μαχητών. Η δολοφονία όλων των μαχητών της Χαμάς δεν θα επιλύσει το πρόβλημα , Τα παιδιά τους θα επανδρώσουν τη Χαμάς ή μία διάδοχη οργάνωση, όπως έκαναν οι γονείς τους. Ο φαύλος κύκλος αδικίας και αίματος πρέπει να σταματήσει και είθε η παρούσα κρίση να αποτελέσει την αφορμή. Στο Ισραήλ υπάρχουν και φωνές που εκφράζουν μία άλλη οπτική για το Παλαιστινιακό ζήτημα. Θα παραθέσουμε δύο εξ’ αυτών.

Υπέρ των Παλαιστινίων

Ο Ισραηλινός ιστορικός Ίλαν Παπέ εξηγεί γιατί υποστηρίζει τους Παλαιστίνιους: «Είναι δύσκολο να κρατήσεις την ηθική σου πυξίδα όταν η κοινωνία στην οποία ανήκεις – ηγέτες και μέσα ενημέρωσης –περιμένει να μοιραστείς μαζί της την ίδια δίκαιη οργή με την οποία αντέδρασε στα πρόσφατα γεγονότα.

Υπάρχει μόνο ένας τρόπος να αντισταθείς στον πειρασμό να ενωθείς μαζί τους: Αν έχεις καταλάβει κάποια στιγμή στη ζωή σου – ακόμη και ως Εβραίος πολίτης του Ισραήλ – την αποικιακή φύση του Σιωνισμού και έχεις τρομοκρατηθεί από τις πολιτικές του εναντίον των ιθαγενών της Παλαιστίνης.

Αν το έχετε συνειδητοποιήσει αυτό, δεν θα χρονοτριβείτε, ακόμα κι αν τα δηλητηριώδη μηνύματα περιγράφουν τους Παλαιστίνιους ως ζώα ή “ανθρώπινα ζώα”. Αυτοί οι ίδιοι άνθρωποι επιμένουν να περιγράφουν αυτό που συνέβη το περασμένο Σάββατο ως “Ολοκαύτωμα”, κακοποιώντας έτσι τη μνήμη μιας μεγάλης τραγωδίας. Αυτά τα συναισθήματα μεταφέρονται, μέρα και νύχτα, από τα ισραηλινά μέσα ενημέρωσης και τους πολιτικούς.

Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να παρακολουθούμε τη μεγάλη εικόνα, έστω και για ένα λεπτό. Αυτή η εικόνα είναι αυτή ενός αποικιοκρατούμενου λαού που αγωνίζεται για επιβίωση, σε μια εποχή που οι καταπιεστές του έχουν εκλέξει μια κυβέρνηση αποφασισμένη να επιταχύνει την καταστροφή και ακόμη και την εξάλειψη του– ή ακόμα και την αξίωσή τους να είναι λαός».

Άφεση αμαρτιών

Συνεχίζει ο Παπέ: «Είναι δύσκολο να αρθρωθούν αυτά τα αντεπιχειρήματα, επειδή τα δυτικά μέσα ενημέρωσης και οι πολιτικοί έχουν αγκαλιάσει την ισραηλινή αφήγηση, όσο προβληματική κι αν είναι. Αναρωτιέμαι πόσοι από εκείνους που αποφάσισαν να ντύσουν το Κοινοβούλιο στο Λονδίνο και τον Πύργο του Άιφελ στο Παρίσι με τα χρώματα της ισραηλινής σημαίας καταλαβαίνουν πραγματικά πώς γίνεται δεκτή αυτή η φαινομενικά συμβολική χειρονομία στο Ισραήλ.

Ακόμη και οι φιλελεύθεροι σιωνιστές, με λίγη ευπρέπεια, ερμήνευσαν αυτή την πράξη ως πλήρη άφεση όλων των εγκλημάτων που διαπράχθηκαν από τους Ισραηλινούς εναντίον του παλαιστινιακού λαού από το 1948 και ως εκ τούτου ως λευκή επιταγή για τη συνέχιση της γενοκτονίας που διαπράττει το Ισραήλ εναντίον του λαού της Γάζας.

Ευτυχώς, τα γεγονότα των τελευταίων ημερών προκάλεσαν διάφορες αντιδράσεις. Όπως και στο παρελθόν, μεγάλα τμήματα της δυτικής κοινωνίας των πολιτών δεν ξεγελιώνται εύκολα από αυτή την υποκρισία, η οποία έχει ήδη εκδηλωθεί στην περίπτωση της Ουκρανίας.
Πολλοί άνθρωποι γνωρίζουν ότι από τον Ιούνιο του 1967, ένα εκατομμύριο Παλαιστίνιοι έχουν φυλακιστεί τουλάχιστον μία φορά στη ζωή τους. Και μαζί με τη φυλάκιση έρχεται η κακοποίηση, τα βασανιστήρια και η μόνιμη κράτηση χωρίς δίκη.

Αυτοί οι ίδιοι άνθρωποι γνωρίζουν επίσης τη φρικτή πραγματικότητα που δημιούργησε το Ισραήλ στη Λωρίδα της Γάζας όταν απέκλεισε την περιοχή, επιβάλλοντας μια ερμητική πολιορκία, ξεκινώντας από το 2007, συνοδευόμενη από την ανελέητη δολοφονία παιδιών στην κατεχόμενη Δυτική Όχθη. Αυτή η βία δεν είναι ένα νέο φαινόμενο, δεδομένου ότι είναι το μόνιμο πρόσωπο του Σιωνισμού από τη δημιουργία του Ισραήλ το 1948».

Γκίντεον Λεβί: “Η αλαζονεία του Ισραήλ”

Ο Γκιντεόν Λεβί Ισραηλινός δημοσιογράφος της καθημερινής εφημερίδας Haaretz, είναι ένας από τους λίγους που μιλούν για την ισραηλινή στρατιωτική κατοχή. Για περισσότερο από μια δεκαετία, ο Λεβί έχει επικρίνει τα ισραηλινά μέσα ενημέρωσης και την κοινωνία, τα οποία λέει ότι είναι αναίσθητα στα δεινά των κατοίκων των κατεχόμενων εδαφών.

Όπως αναφέρει: «Το Ισραήλ τιμωρεί τη Γάζα από το 1948. Αυτές τις μέρες το Ισραήλ είδε εικόνες που δεν περίμενε λόγω της αλαζονείας του. Νομίζαμε ότι είχαμε το δικαίωμα να κάνουμε οτιδήποτε, ότι ποτέ δεν θα πληρώναμε τίμημα ή θα τιμωρούμασταν γι’ αυτό. Συλλαμβάνουμε, σκοτώνουμε, κακοποιούμε, προστατεύουμε τις σφαγές των εποίκων. Πυροβολούμε αθώους ανθρώπους, τους απελαύνουμε, κατάσχουμε τη γη τους, πραγματοποιούμε εθνοκάθαρση και συνεχίζουμε επίσης την παράλογη πολιορκία.

Χτίζουμε έναν τεράστιο φράχτη γύρω από τη Λωρίδα της Γάζας, και θεωρούμε ότι είμαστε ασφαλείς. Βασιζόμαστε στις ιδιοφυΐες των πρακτόρων της Unit 8200 και της Σιν Μπετ (η υπηρεσία εσωτερικής ασφάλειας του Ισραήλ), που γνωρίζουν τα πάντα και θα μας προειδοποιήσουν την κατάλληλη στιγμή. Στη συνέχεια, αποδεικνύεται ότι μια πρωτόγονη και αρχαία μπουλντόζα μπορεί να ξεπεράσει ακόμη και τα πιο περίπλοκα και ακριβά εμπόδια του κόσμου με σχετική ευκολία, όταν υπάρχει ισχυρό κίνητρο για να το πράξει. Κοιτάξτε, αυτό το αλαζονικό εμπόδιο μπορεί να ξεπεραστεί με ποδήλατα και μοτοσικλέτες.

Σκεφτήκαμε ότι θα μπορούσαμε να συνεχίσουμε τον δικτατορικό έλεγχο της Γάζας, πετώντας εδώ κι εκεί ψίχουλα εύνοιας με τη μορφή μερικών χιλιάδων αδειών εργασίας στο Ισραήλ – είναι μια σταγόνα στον ωκεανό, η οποία επίσης εξαρτάται πάντα από την καλή συμπεριφορά.
Κάνουμε ειρήνη με τη Σαουδική Αραβία και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα – και οι καρδιές μας ξεχνούν τους Παλαιστίνιους για να μπορέσουμε να τους εξαλείψουμε, όπως πολλοί Ισραηλινοί θα επιθυμούσαν.

Συνεχίζουμε να κρατούμε χιλιάδες Παλαιστίνιους κρατούμενους, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που κρατούνται χωρίς δίκη, οι περισσότεροι από τους οποίους είναι πολιτικοί κρατούμενοι, και δεν συμφωνούμε να συζητήσουμε την απελευθέρωσή τους ακόμη και μετά από δεκαετίες φυλάκισης. Τους λέμε ότι μόνο με τη βία θα μπορέσουν οι κρατούμενοί τους να αποκτήσουν ελευθερία.

Πιστεύαμε ότι θα συνεχίζαμε αλαζονικά να απορρίπτουμε κάθε προσπάθεια πολιτικής λύσης, απλώς και μόνο επειδή δεν μας ταίριαζε και ότι όλα θα συνεχίζονταν σίγουρα έτσι για πάντα. Και για άλλη μια φορά, αποδείχθηκε ότι αυτό δεν συνέβη. Αρκετές εκατοντάδες Παλαιστίνιοι μαχητές έσπασαν το φράχτη και εισέβαλαν στο Ισραήλ με τρόπους που κανένας Ισραηλινός δεν θα μπορούσε να φανταστεί».

“Δεν έχουμε μάθει τίποτα”

«Μερικές εκατοντάδες παλαιστίνιοι μαχητές έχουν αποδείξει ότι είναι αδύνατο να φυλακιστούν δύο εκατομμύρια άνθρωποι για πάντα χωρίς να πληρώσουμε βαρύ τίμημα. Ακριβώς όπως η παλιά παλαιστινιακή μπουλντόζα κατεδάφισε το τείχος, το πιο προηγμένο από όλα τα τείχη και τους φράχτες, έχει επίσης σκίσει το μανδύα της ισραηλινής αλαζονείας και αδιαφορίας. Κατέρριψε επίσης την ιδέα ότι ήταν αρκετό να επιτίθεται κανείς στη Γάζα από καιρό σε καιρό με drones αυτοκτονίας για να διατηρήσει την ασφάλεια.

Εν τέλει, το Ισραήλ είδε εικόνες που δεν είχε δει ποτέ στη ζωή του: παλαιστινιακά στρατιωτικά οχήματα να περιπολούν τις πόλεις του και ποδηλάτες της Γάζας να περνούν τις πύλες του. Αυτές οι εικόνες θα πρέπει να σκίσουν το πέπλο της αλαζονείας. Οι Παλαιστίνιοι στη Γάζα έχουν αποφασίσει ότι είναι πρόθυμοι να πληρώσουν οτιδήποτε για μια αναλαμπή ελευθερίας. Υπάρχει ελπίδα για κάτι τέτοιο; Όχι. Θα μάθει το Ισραήλ το μάθημά του; Όχι.

Χθες, μιλούσαν ήδη για την καταστροφή ολόκληρων γειτονιών της Γάζας, την κατάληψη της Λωρίδας της Γάζας και την τιμωρία της Γάζας “όπως δεν έχει τιμωρηθεί ποτέ πριν”. Αλλά το Ισραήλ τιμωρεί τη Γάζα από το 1948, χωρίς να σταματήσει ούτε στιγμή. 75 χρόνια κακοποίησης, και τα χειρότερα έρχονται. Οι απειλές για “ισοπέδωση της Γάζας” αποδεικνύουν μόνο ένα πράγμα: ότι δεν μάθαμε τίποτα. Η αλαζονεία ήρθε για να μείνει, παρόλο που το Ισραήλ πλήρωσε για άλλη μια φορά βαρύ τίμημα.

Ο Μπέντζαμιν Νετανιάχου φέρει πολύ βαριά ευθύνη για ό,τι συνέβη και πρέπει να πληρώσει το τίμημα, αλλά η υπόθεση δεν ξεκίνησε από αυτόν και δεν θα τελειώσει μετά την αποχώρησή του. Πρέπει τώρα να κλάψουμε πικρά για τα ισραηλινά θύματα. Αλλά πρέπει επίσης να θρηνήσουμε για τη Γάζα, ο πληθυσμός της οποίας αποτελείται κυρίως από πρόσφυγες που δημιουργήθηκαν από το Ισραήλ. Η Γάζα δεν γνώρισε ούτε μια μέρα ελευθερίας…».