Το παρασκήνιο της σύλληψης Ιμάμογλου

Ο Ιμάμογλου, ο οποίος κέρδισε τις εκλογές για τον δήμο Κωνσταντινούπολης πριν από μόλις έναν χρόνο με ποσοστό 51%, θεωρείται ευρέως ο κύριος πολιτικός αντίπαλος του Ερντογάν. Την Δευτέρα, ο Ιμάμογλου προτάθηκε επίσημα από το κεμαλικό Ρεπουμπλικανικό Λαϊκό Κόμμα (CHP) ως υποψήφιος για τις επόμενες προεδρικές εκλογές, οι οποίες θα γίνουν, άνευ απροόπτου, το 2028.

Η σύλληψή του σηματοδοτεί μια καμπή, δείχνοντας ότι πέρα από τις κατηγορίες διαφθοράς, όποιος αντιτάσσεται στον Ερντογάν μπορεί να αντιμετωπίσει φυλάκιση. Παρόλο που η διαφθορά είναι ευρέως αναγνωρισμένο πρόβλημα στην Τουρκία, τόσο σε τοπικό όσο και σε κεντρικό επίπεδο, η στοχευμένη δίωξη των πολιτικών της αντιπολίτευσης, δεικνύει ότι ο πραγματικός στόχος της κυβέρνησης δεν είναι η δικαιοσύνη, αλλά η αναδιάρθρωση της ίδιας της αντιπολίτευσης, επισημαίνει ο Soylu.

Οι οικονομικές συνέπειες είναι σοβαρές: Το χρηματιστήριο της Κωνσταντινούπολης κατέρρευσε κατά 16% μέσα σε τρεις ημέρες την περασμένη εβδομάδα, ενώ η Κεντρική Τράπεζα αναγκάστηκε να ξοδέψει πάνω από 20 δισεκατομμύρια δολάρια για να σταθεροποιήσει τη λίρα. Οι τουρκικές ρυθμιστικές αρχές χρηματοοικονομικών αγορών προσπαθούν να εφαρμόσουν νέους κανόνες αγοράς, προκειμένου να αποτρέψουν περαιτέρω πωλήσεις, καθώς η εμπιστοσύνη των επενδυτών στην κυβέρνηση έχει κλονιστεί από αυτήν την απροσδόκητη κίνηση.

Γιατί ο Ερντογάν προχώρησε σε αυτή την κίνηση;

Πολλές πρόσφατες εξελίξεις δημιούργησαν τις συνθήκες, που ενίσχυσαν την αποφασιστικότητα του Ερντογάν να στραφεί κατά της αντιπολίτευσης:

1. Ευνοϊκό διεθνές πολιτικό πλαίσιο

Η διεθνής δυναμική αυτή τη στιγμή λειτουργεί υπέρ του Ερντογάν. Η κυβέρνηση των ΗΠΑ – υπό τον Ντόναλντ Τραμπ – υιοθέτησε μια εθνικιστική, δεξιόστροφη προσέγγιση, που σε μεγάλο βαθμό παραμερίζει τις δημοκρατικές αξίες. Η αρχική αντίδραση από την κυβέρνηση Τραμπ στην σύλληψη του Ιμάμογλου ήταν αδιάφορη, με αξιωματούχους να δηλώνουν ότι πρόκειται για «εσωτερικό ζήτημα της Τουρκίας», που δεν αφορά τις ΗΠΑ.

Η Ευρώπη, αντιμέτωπη με αβεβαιότητα λόγω της εξελισσόμενης σχέσης του Τραμπ με τη Ρωσία – ιδιαίτερα την πιθανή εξομάλυνση των αμερικανορωσικών σχέσεων εις βάρος της Ουκρανίας – βλέπει την Τουρκία ως έναν “κρίσιμο παράγοντα” στην αρχιτεκτονική της Δυτικής ασφάλειας. Αυτή η γεωπολιτική αναγκαιότητα έχει κάνει τις ευρωπαϊκές δυνάμεις διστακτικές στο να αντιμετωπίσουν τον Ερντογάν επιθετικά.

Η στρατιωτική επιτυχία της Τουρκίας στη Συρία, έχει επίσης, ενισχύσει την περιφερειακή επιρροή του Ερντογάν, καθώς και τη δημοτικότητά του στο εσωτερικό. Χωρίς σημαντική εξωτερική πίεση – ειδικά με την απουσία προσώπων όπως ο πρώην πρόεδρος των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν που αμφισβήτησε τον Ερντογάν στο ΝΑΤΟ – φαίνεται ότι έχει την ελευθερία να ενεργεί κατά βούληση.

2. Διασπασμένη αντιπολίτευση

Η αντιπολιτευτική συμμαχία που βοήθησε τον Ιμάμογλου να ανέλθει στην εξουσία δείχνει τώρα σημάδια διάσπασης. Ένας από τους κύριους υποστηρικτές του Ιμάμογλου ήταν οι Κούρδοι ψηφοφόροι, κυρίως μέσω της συμμαχίας του με το φιλοκουρδικό Δημοκρατικό Κόμμα (Dem). Ωστόσο, οι πρόσφατες συνομιλίες μεταξύ του Εργατικού Κόμματος του Κουρδιστάν (PKK) και της κυβέρνησης υποδεικνύουν ότι το Dem διστάζει να τον υποστηρίξει πλήρως.

3. Ο χρόνος είναι σύμμαχος του Ερντογάν

Με τρία χρόνια να απομένουν μέχρι τις επόμενες εκλογές, η κυβέρνηση του Ερντογάν, πιθανότατα ποντάρει στο ότι, οι οικονομικές συνέπειες μπορούν να διορθωθούν πριν πάνε οι ψηφοφόροι στις κάλπες. Η δημόσια οργή για τη σύλληψη του Ιμάμογλου θα ξεχαστεί σταδιακά, καθώς η καθημερινή ζωή επιστρέφει στην κανονικότητα.

Συνοψίζοντας, ο Ερντογάν προσπαθεί να απονομιμοποιήσει και να υπονομεύσει την αντιπολίτευση που κέρδισε τις τοπικές εκλογές το 2024, ώστε να πάει στις επόμενες προεδρικές εκλογές με ισχυρότερη θέση, καταλήγει ο δημοσιογράφος.