Το PΚΚ στη Δύση του; Ο στρατηγικός ελιγμός της Άγκυρας
11/05/2025
Καθώς η Τουρκία αναμένει επίσημη ανακοίνωση αφοπλισμού και διάλυσης του PKK, οι εξελίξεις υποδηλώνουν ότι μια βασική επιδίωξη της κυβερνητικής πρωτοβουλίας, που σχετίζεται με τον Οτσαλάν – η αποσύνδεση των Κούρδων από τη γενικότερη αντιπολίτευση – ενδέχεται ήδη να αρχίζει να αποδίδει καρπούς.
Το Ρεπουμπλικανικό Λαϊκό Κόμμα (CHP), πραγματοποίησε πρόσφατα πολιτική εκδήλωση στο Βαν, μια πόλη με πλειοψηφία κουρδικού πληθυσμού. Σύμφωνα με μαρτυρίες από την περιοχή, η συμμετοχή ήταν αισθητά μικρότερη σε σύγκριση με παλαιότερες αντίστοιχες συγκεντρώσεις του κόμματος. Το φαινόμενο αυτό ερμηνεύεται από αναλυτές, ως ένδειξη μεταβολής και μετατόπισης των πολιτικών ισορροπιών στο κουρδικό εκλογικό σώμα.
Παρόμοια δυναμική είχε καταγραφεί και κατά τη διάρκεια των κινητοποιήσεων στο πάρκο Γκεζί το 2013. Τότε, ενώ η τουρκική κυβέρνηση βρισκόταν σε ειρηνευτικό διάλογο με τον Οτσαλάν και το PKK, το φιλοκουρδικό πολιτικό κόμμα είχε επιλέξει να κρατήσει αποστάσεις από τις διαδηλώσεις, ώστε να μην τεθεί σε κίνδυνο η διαδικασία των διαπραγματεύσεων με την Άγκυρα.
Στο εξωτερικό πεδίο, η συνεργασία Τουρκίας και Ιράκ κατά του PKK έχει ενισχυθεί σημαντικά. Η πρόσφατη επίσκεψη του Ιρακινού πρωθυπουργού στην Άγκυρα και η συνάντησή του με τον Πρόεδρο Ερντογάν, επανέφεραν το κουρδικό ζήτημα, μεταξύ άλλων, στο προσκήνιο της διμερούς ατζέντας. Η εν λόγω συνεργασία, είχε ήδη αποκτήσει νέα δυναμική, πέρυσι, μετά την επίσκεψη του Ερντογάν στη Βαγδάτη, κατά την οποία εγκαινιάστηκε ένα νέο πλαίσιο συντονισμένων ενεργειών.
Την ίδια χρονιά, αξιοσημείωτη ήταν και η απόφαση του Ιράκ να απαγορεύσει τη δράση του PKK μέσω του Εθνικού Συμβουλίου Ασφαλείας, έστω και χωρίς να το χαρακτηρίσει επισήμως τρομοκρατική οργάνωση – ενέργεια που θεωρήθηκε παραχώρηση στην Άγκυρα.
Ο στόχος της Άγκυρας
Η Άγκυρα, αξιοποιώντας την ταυτόχρονη κινητοποίηση τόσο στο εξωτερικό, όσο και στο εσωτερικό, επιδιώκει έναν διττό στόχο: αφενός τη στρατιωτική εξουδετέρωση του PKK, και αφετέρου την πολιτική απομόνωση του κουρδικού κινήματος εντός του κεμαλικού πολιτικού συστήματος. Εάν τελικά υπάρξει επίσημη δήλωση εγκατάλειψης του ένοπλου αγώνα από το PKK, η Τουρκία θα μπορεί να ισχυριστεί ότι πέτυχε έναν διπλό στόχο: την απονομιμοποίηση της οργάνωσης στο διεθνές περιβάλλον και την αποδυνάμωση των συμμαχιών της στο εσωτερικό πολιτικό πεδίο.
Μένει να φανεί αν, η παρούσα συγκυρία θα αποτελέσει ιστορική τομή για το κουρδικό ζήτημα και την πολιτική σταθερότητα στην Τουρκία ή αν θα ενταχθεί, όπως τόσες άλλες, στη μακρά σειρά ημιτελών ειρηνευτικών προσπαθειών που έχει γνωρίσει η περιοχή.
