Το στρίβειν Ερντογάν δια της “κατάλληλης ευκαιρίας”…

Κατόπιν των αμερικανικών και ρωσικών συστάσεων για αυτοσυγκράτηση, ο Ερντογάν δήλωσε ότι θα εισβάλλει στην Συρία όταν του «δοθεί η κατάλληλη ευκαιρία» (“when convenient” ως μεταδίδει το Reuters). Είναι προφανές ότι ο Τούρκος πρόεδρος δεν έχει όρεξη για άλλα ρίσκα. Του αρκούν τα οικονομικά προβλήματα στο εσωτερικό και η διεθνής απομόνωσή του.

Πράγματι, από τίνος χρόνου ο Ερντογάν επιχειρεί την αναθεώρηση του… αναθεωρητισμού. Προσπάθησε αρχικά την ανασύσταση της Οθωμανικής Aυτοκρατορίας, έφθασε να απειλεί το Ισραήλ, την Αίγυπτο και την Αρμενία με εσωτερική διάσπαση με την υποστήριξη των Παλαιστινίων της Γάζας, των Αδελφών Μουσουλμάνων στο Κάιρο και των Αζέρων στο Ναγκόρνο Καραμπάχ, αλλά πόνταρε σε “λάθος άλογα”.

Το ισραηλινό Ναυτικό ανάκοψε τον πλουν της τουρκικής φλοτίλας “Μαβί Μαρμαρά”, ο κυβερνήτης της Αιγύπτου στρατηγός Σίσι δεν δίστασε να κρεμάσει τους ηγέτες της Μουσουλμανικής Αδελφότητος και η Ρωσία παρέσχε προστασία στους Αρμένιους από τους Αζεροτούρκους. Η επιχείρηση εισβολής φτωχοδιαβόλων στον Έβρο προσέκρουσε στον Ελληνικό Στρατό και ο στρατηγός Στεφανής επέτυχε μία πανευρωπαϊκή νίκη κατά της τουρκικής στρατοχωροφυλακής, την πρώτη από την πολιορκίας της Βιέννης τον 16ον αιώνα.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης γοήτευσε το αμερικανικό Κογκρέσο και ο πρόεδρος της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων της Γερουσίας Μπoμπ Μενέντεζ επέβαλε κυρώσεις στον Ερντογάν. Ταπεινωτικοί όροι συνοδεύουν την πώληση 40 F-16, τα οποία θα χρησιμοποιεί η Τουρκία για να παρενοχλεί την Ελλάδα, χώρα-μέλος του ΝΑΤΟ, με παράνομες υπερπτήσεις στο Αιγαίον.

Όταν μάλιστα υπεγράφη το “αγεωγράφητο” σύμφωνο της Τουρκίας με την προσωρινή κυβέρνηση της Τριπόλεως, οι Αμερικανοί ενθυμήθηκαν ότι αντιβαίνει στις αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας και ζήτησαν την ακύρωσή του. Έσπευσε ο Ερντογάν στο Μπαλί της Ινδονησίας να παράσχει εξηγήσεις στον Τζο Μπάιντεν, αλλά ο Αμερικανός πρόεδρος δεν του εχαρίσθη. Η εποχή του Ομπάμα και του αμερικανοτουρκικού “μήνα του μέλιτος” έχει λήξει ανεπιστρεπτί.

Η “κατάλληλη στιγμή” του Ερντογάν

Ο Ερντογάν το αντελήφθη –δεν απέλειπε η ανατολίτικη ευφυΐα του– και ανέκρουσε πρύμναν: Αναζήτησε τους Εβραίους, αλλά κατά κακήν του τύχη έπεσε πάλι στον παλαιό του αντίπαλο Νετανιάχου. Φίλησε την χείρα του Αιγυπτίου προέδρου Σίσι, που προηγουμένως απειλούσε να πετσοκόψει και τελικώς, εκεί που επρόκειτο να εισβάλει στην Συρία, ως αντιπερισπασμό της ανησυχίας του τουρκικού λαού από το τρομοκρατικό χτύπημα στην Κωνσταντινούπολη, περιορίσθηκε σε αεροπορικούς βομβαρδισμούς της πόλεως Κομπάνι στην βόρειο Συρία. Παρ’ ολίγον, μάλιστα, να πλήξει τους εκεί Αμερικανούς πεζοναύτες που μάχονται το ISIS από κοινού με τους Κούρδους μαχητές, ορκισμένους εχθρούς της Τουρκίας.

Τώρα, ο Ερντογάν αναμένει την “κατάλληλη στιγμή” για εισβολή στην Συρία, αλλά η ευκαιρία απομακρύνεται, καθώς Αμερικανοί και Ρώσοι προσπαθούν οι μεν να συγκρατήσουν τους τυχοδιωκτισμούς του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία, ο δε Πούτιν αναδιπλούται στα ουκρανικά παράλια και αναζητεί έξοδο από τον πόλεμο με το ΝΑΤΟ. Η τουρκική επαμφοτερίζουσα στάση χάνει την πειστικότητα κι η Ημισέληνος θεωρείται πλέον… σημαία ευκαιρίας από τους οπαδούς της.

Στο μόνο πεδίο που επιδεικνύει εμμονική συνέπεια ο Ερντογάν είναι στην νομισματική πολιτική: Μείωσε εκ νέου το τραπεζικό επιτόκιο στο 9% με πληθωρισμό άνω του 80%, όταν όλος ο άλλος κόσμος αυξάνει τον τόκο ως ανάχωμα της συνολικής ζήτησης που προκαλεί την ταχεία, γενική αύξηση των τιμών (πληθωρισμός). Εάν ο Ερντογάν επιτύχει να τιθασεύσει τον πληθωρισμό δια της μειώσεως του τόκου θα πάρει το βραβείο Νόμπελ των οικονομικών, όπως τινές άλλοι… οικονομισάριοι που άκουαν βοή στον άνεμο, έφτιαχναν απόκρυφα μοντέλα, ως προσφάτως το FTX Group, τα ερείπια του οποίου ακόμη καπνίζουν…