Το τέλος της παγκοσμιοποίησης κι όπου βγει…

Ωστόσο κανείς δε μπορεί να υπολογίσει τις συνέπειες από το τέλος της παγκοσμιοποίησης και του ελευθέρου εμπορίου. Κανείς δεν μπορεί να προβλέψει πως θα λειτουργήσει στην πράξη όλο αυτό το σχέδιο και ποιοι θα πληρώσουν τη νύφη. Αν έχετε αμερικανικά προϊόντα, ρίξτε μια ματιά στις ηλεκτρονικές συσκευές και στα αθλητικά παπούτσια σας να δείτε που έχουν κατασκευαστεί. Τα δικά μου όλα είναι made in China!

Θα μεταφέρουν όλες αυτές οι φίρμες την παραγωγή τους στις ΗΠΑ; Και πως θα παραμείνουν ανταγωνιστικές στις διεθνείς αγορές; Τι θα κάνει ο Έλον Μασκ “κολλητός” του Τραμπ που κατασκευάζει μεγάλο μέρος των ηλεκτρικών αυτοκίνητων Tesla στην Κίνα; Τι θα κάνουν οι μεγάλες φίρμες της γερμανικής αυτοκινητοβιομηχανίας που για πρώτη φορά στην ιστορία, η παραγωγή τους στην Κίνα ξεπέρασε την αντίστοιχη στην Ευρώπη; Κανείς δεν ξέρει με σιγουριά, πολύ περισσότερο όταν οι πολεμικές αναταραχές συνεχίζονται, με νέο μέτωπο στη Συρία σύμμαχο της Ρωσίας. Πόσο τυχαίο ήταν το περιστατικό με τον Νοτιοκορεάτη πρόεδρο να επιχειρεί να επιβάλει στρατιωτικό νόμο (!) στη χώρα λόγω -όπως είπε- επικίνδυνης επιρροής (!) των κομμουνιστών του Βορά στο Νότο;

Συγκροτούν όλα αυτά την προσπάθεια της Αμερικής να ηγεμονεύσει στον πλανήτη με νέα εργαλεία; Και αν δεν δουλέψουν; «Η ιδέα της Αμερικής ως ενός εξαιρετικού έθνους, ανώτερου των αντιπάλων του και ως εκ τούτου προορισμένου να ηγηθεί του κόσμου, φαίνεται ξεπερασμένη για τους περισσότερους παρατηρητές. Σε πολιτικούς, διπλωματικούς και στρατιωτικούς κύκλους, γίνεται συζήτηση για μια δυσλειτουργική υπερδύναμη, με πολιτική απομονωτισμού ως προς το εξωτερικό και πολωμένη στο εσωτερικό» σημείωσε σε πρόσφατο άρθρο του στους Financial Times ο Ruchir Sharma, πρόεδρος του Rockefeller International και στο τέλος του κειμένου προειδοποίησε:

«Η Αμερικανική αγορά είναι υπεραγορασμένη, υπερτιμημένη και υπερ εκτιμημένη σε βαθμό που δεν έχουμε ξαναδεί» καταλήγοντας με μια προειδοποίηση: «Όπως συμβαίνει με όλες τις φούσκες, είναι δύσκολο να γνωρίζουμε πότε η αγορά των ΗΠΑ θα ξεφουσκώσει ή τι θα προκαλέσει την πτώση της».

Προς το τέλος της παγκοσμιοποίησης

Υποτίθεται πως όλος αυτός ο εμπορικός πόλεμος είναι η τελευταία προσπάθεια των ΗΠΑ να εμποδίσουν ή να καθυστερήσουν την ηγεμονική πορεία της Κίνας, καθώς το σχέδιο περιθωριοποίησης της Ρωσίας αποτυχαίνει παταγωδώς, τόσο στρατιωτικά όσο και οικονομικά.

Και αποτυγχάνει διότι ο κόσμος σήμερα είναι πολύ διαφορετικός από ότι στο τέλος του 20ου αιώνα όπου σφραγίστηκε με τον θρίαμβο της Δύσης, που συνέτριψε την Σοβιετική Ένωση και τον παγκόσμιο κομμουνισμό. Που να φανταστούν ότι η μεταμαοϊκή Κίνα με στροφή στην ελεύθερη αγορά, θα ανέτρεπε θεαματικά τις παγκόσμιες ισορροπίες. Που να φανταστούν ότι μαζί και η Ινδία θα συγκροτούσαν δύο μεγάλους νέους παίκτες στην παγκόσμια σκακιέρα.

Που να φανταστούν ότι θα δημιουργηθεί ένα κοινό μέτωπο συνεργασιών από τους πέντε (Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία, Κίνα, Νότιος Αφρική) που το ίδρυσαν έχει φτάσει στις 22 χώρες. Μια ματιά αν έριχναν στην υδρόγειο σφαίρα θα έβλεπαν πως στη Δύση ζει και εργάζεται το 20% του παγκόσμιου πληθυσμού. Το υπόλοιπο 80% βρίσκεται στην Ασία, την Αφρική και την Λατινική Αμερική. Και εκεί η Κίνα δεν εισβάλει με όπλα. Δεν στήνει γύρω γύρω στρατιωτικές βάσεις. Επενδύει σε υποδομές και γίνεται φιλικός εταίρος όχι μόνο με χώρες, αλλά και με τις υπόλοιπες ηπείρους.

Πρόσφατα μάλιστα ο κινέζος πρόεδρος Σι Τζινπίνγκ εγκαινίασε το νέο μεγάλο λιμάνι του Τσανκάι, κοντά στη Λίμα του Περού, τον πρώτο πελώριο λιμενικό τερματικό σταθμό στη νότια Αμερική που χρηματοδοτείται από την Κίνα, σύμβολο της αυξανόμενης επιρροής της στην περιοχή. Κατά το πρώτο έτος της λειτουργίας του, αναμένεται να διέλθουν ένα εκατομμύριο εμπορευματοκιβώτια από το λιμάνι αυτό, την κατασκευή του οποίου ανέλαβε η Cosco Shipping Ports, ιδιοκτήτρια του 60% της εγκατάστασης, θυγατρική του κινεζικού κολοσσού των θαλάσσιων μεταφορών Cosco Shipping. Πως θα εμποδίσουν το κινεζικό εμπόριο εκεί οι δασμοί του Τραμπ;

Η Ευρώπη σε αφασία

Και ενώ οι Αμερικανοί επιλέγουν τους δασμούς, ενώ οι Κινέζοι φροντίζουν να προσπερνούν τα εμπόδια, η Ευρώπη με τις ατμομηχανές της (Γερμανία – Γαλλία) να βογκάνε, κοιμάται όρθια μη έχοντας πολιτικούς ηγέτες ικανούς να αντιληφθούν την κατάσταση και να βρουν λύσεις για το συμφέρον αυτής της πολυεθνικής Ένωσης που θυμίζει πλέον Βαβέλ. Η Γαλλία του υπερφίαλου Μακρόν καταρρέει πολιτικά, μετά την καθαίρεση της κυβέρνησης λιτότητας του Μπαρνιέ και για πρώτη φορά συγκαταλέγεται στις πλέον υπερχρεωμένες (πάνω από το 100% του ΑΕΠ) χώρες της ΕΕ.

Η Γερμάνια θα δοκιμαστεί σκληρά από την απειλητική ύφεση στον βιομηχανικό της κλάδο. Η κρίση στην αυτοκινητοβιομηχανία της είναι μη ανατρέψιμη, καθώς πλέον τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα κυριαρχούν και ηγέτιδα δύναμη στον τομέα αυτό είναι η Κίνα. Και για να γίνει αντιληπτό το μέγεθος της κρίσης, στην γερμανική αυτοκινητοβιομηχανία απασχολούνται 14 εκατομμύρια άνθρωποί και παράγεται το 7% του Ευρωπαϊκού ΑΕΠ!

Και σε λίγο καιρό οι Γερμανοί πολίτες θα κληθούν στις κάλπες τον Φεβρουάριο μετά την πτώση της τρικομματικής κυβέρνησης που αποδοκιμάστηκε σκληρά πριν λίγο καιρό στις εκλογές τριών κρατιδίων του ανατολικού τομέα. Μάλιστα το δεύτερο κόμμα σε δύναμη, το ακροδεξιό αντισυστημικό AfD βρίσκεται πολύ ψηλά στις δημοσκοπήσεις, στην προεκλογική του ατζέντα έθεσε θέμα εξόδου της χώρας από το ευρώ!

Ερωτήσεις για το τι κάνει η χώρα μας δεν επιτρέπονται. Διότι ως γνωστόν όταν θα έρθει ο λογαριασμός, οι σημερινοί διαχειριστές θα απολαμβάνουν τους κόπους τους σε ασφαλή “καταφύγια”.